Palyaçolar
From Wikipedia, the free encyclopedia
Palyaçolar (İtalyanca: Pagliacci), Ruggero Leoncavallo'nun 2 perdelik operası.[1] İlk kez 1892de Milano'daki Teatro Dal Verme'de sahnelenen opera, R Mascagni'nin Cavalleria rusticana'sına yanıt ve müzikte gerçekçiliğin (verismo) başyapıtı kabul edilir.[2] Türkiye'de ise ilk kez 1949 yılında seyirci ile Ankara'da buluşmuştur.[1]
Müzik | Ruggero Leoncavallo |
---|---|
Gala | 21 Mayıs 1892 |
İlk gösterim yeri | Teatro Dal Verme, Milano |
Oyuncular |
Leoncavallo, fazla tanınmayan bir besteci iken, Cavalleria rusticana operasının kazandığı büyük başarıdan sonra harekete geçmiş ve bu eseri tamamlamıştır.[3] Hikâye, 1865'te İtalya'nın Calabria eyaletindeki Montalto kasabasının bir köyünde işlenen bir cinayet üzerine oturtulmuştur. Her ne kadar hikâyenin çocukken tanık olduğu bir olaydan alındığını söylese de, eserin librettosunun Catulle Mendes'in bir oyunundan alındığı iddialarını engelleyememiştir.
Operada, kıskançlığı hastalık halini almış olan bir kocanın, kendisinden oldukça küçük olan karısını ve aşığını sahnede gösteri sırasında öldüren palyaço Canio'nun dramı sahnelenmektedir. Yerli halkın önünde işlediği cinayetleri -karısı Nedda ölene kadar- seyirci oyunun bir parçası zanneder. Böylece palyaço son sahnede seyircilere döner ve "La commedia é finita! (Komedi sona erdi)" diye haykırır. Palyaçoların acılarını kendi içlerinde yaşamalarını ele alan ve bir cinayetle beraber sonu kötü biten hikâye, romantizmden ziyade realist unsurlar taşır. Bu bakımdan eserin "gerçekçilik (verismo)" akımının müziğe yansımasının önemli bir örneği olduğu söylenebilir.
Pagliacci en fazla sahnelenen operalar arasında yerini almıştır. Ünlü Enrico Caruso ve Luciano Pavarotti tarafından yorumlanmıştır.