Nizâmî-i Gencevî
Fars edebiyatında hamse türünün kurucusu şair / From Wikipedia, the free encyclopedia
Nizâmî-i Gencevî (Azerbaycanca: Nizami Gəncəvi, Farsça: نظامی گنجوی; asıl ismi: Ebu Muhammed Cemâleddin İlyas bin Yusuf; d. 1141[1][2], Gence[3]– ö. 1209[1][2], Gence) - azerbaycan ve fars edebiyatınin klasiği, orta çağda Doğunun en büyük şairlerinden biri, fars dilindeki epik edebiyatın en büyük lirik şairi, fars dilindeki epik şiiriyete konuşma dili ve realistik üslubu katmış yazardır.
Nizami Gencevi | |
---|---|
Doğum | Ebu Muhammed Cemâleddin İlyas bin Yusuf bin Zeki Müyyed 1141[1][2] Gence, Büyük Selçuklu İmparatorluğu |
Ölüm | 1209[1][2] Gence, Şirvanşahlar Devleti |
Dönem | 12. yüzyıl |
Etkiledikleri
| |
Etkilendikleri | |
Felsefe, edebiyat, astronomi, tıp, geometri gibi alanlarda çalışmalar yapmış bir 12. yüzyıl filozofu ve şairidir. Eserlerinin çoğunu Farsça yazan şair Fars edebiyatında hamse türünün kurucusu sayılır.[4] destansı şiir türünü zirveye taşımış, manzum aşk hikâyelerinin en büyük üstadı unvanını kazanmıştır.[4]
Eserleri kendinden sonraki şair ve düşünürleri etkileyerek Sadi-i Şirazi'nin Bostan'ında, Mevlana Celaleddin Rumi'nin Mesnevi'sinde, Emir Hüsrev Dehlevi'nin Hamse'sinde, Arif Erdebili'nin Ferhadnamesinde, Ali Şir Nevai ve Abdurrahman Cami’nin “Hamsal”larında, Fuzuli’nin Leyla ve Mecnun’unda yeniden işlenmiştir.[5]