Nazi Almanyası'nda zorla çalıştırma

Nazi Almanyası'nda zorla çalıştırma, II. Dünya Savaşı sırasında Nazi Almanyası tarafından sanayide boşalan insan gücünü doldurulması amacıyla hem işgal edilen hem de az da olsa müttefik devletlerinden getirilen insanları betimler.^[1][2] Bu işçilerin çoğu kötü muamele, kötü beslenme ve işkenceden dolayı öldü.

Nazilerin Sovyet savaş esirlerine karşı işledikleri suçlar kapsamında pek çok kişi çalışmaya zorlandı.

Bu işçilerin çoğu Doğu Avrupa'da yaşayan ve Almanlar tarafından aşağı insan olarak kabul edilen kişilerdi. Doğu Avrupa dışında en fazla işçi kaynağı Fransa'ydı. Buradaki kukla hükûmet iki kez zorunlu çalışma hizmeti kanununu çıkardı. Bunun sonucunda 1 milyon işçi kazanıldı.

Ülkelere göre işçi sayısı

Toplam 6.450.000 %100,0

• Doğu Avrupa 4.208.000 %65,2
  • Çekoslovakya 348000 %5,4
  • Polonya 1.400.000 %21,7
  • Yugoslavya 270.000 %4,2
  • SSCB ilhak edilen topraklarda 2.165.000 %33,6
  • Macaristan 25.000 %0,4
• İşgal altındaki Batı Avrupa'da 2.155.000 %33,4
  • Fransa 1.100.000 % 17,1
  • Norveç 2.000
  • Danimarka 23.000 %0,4
  • Hollanda 350.000 %5,4
  • Belçika 500.000 % 7,8 9
  • İtalya 180.000 % 2,8 1
  • Yunanistan 20.000 % 0,3
• Almanya'nın müttefikleri ve tarafsız ülkeler 87.000 %1,3
  • Bulgaristan 35.000 %0,5
  • Romanya 6.000 %0,1
  • İspanya 8.000 %0,1
  • İsviçre 18.000 %0,3

Kaynakça

1. Wells, Anne (2013). Historical Dictionary of World War II. Scarecrow Press. ISBN 978-0810854574.
2. Wistrich, Robert S. (2016). Who's who in nazi germany. Londra: Routledge. ISBN 978-1138171558.