Kore Savaşı

Kore Savaşı (Güney Kore'de 한국전쟁 Hanguk-jeonjaeng (Han-Guk Savaşı) veya 육이오 사변 Yugio sabyeon yani 25 Haziran Olayı, Kuzey Kore'de 조국해방전쟁 Chogukhaebang chŏnjaeng yani Vatan Kurtuluş Savaşı), 1950-1953 yılları arasında yapılan, Kuzey Kore ile Güney Kore arasındaki savaştır. Soğuk Savaş'ın ilk sıcak çatışması olmuştur. Savaş, ABD ve müttefiklerinin, daha sonra da Çin'in müdahalesiyle uluslararası bir boyut kazanmıştır. Kore Savaşı sonunda Kore'nin bölünmüşlüğü korunmuş ve bugüne kadar gelen birçok sorun miras kalmıştır.

Kore Savaşı
Soğuk Savaş ve Kore Sorunu
Üstten saat yönünde: ABD Deniz Piyadeleri'nin Chosin Reservoir geri çekilişi sırasında Çin hatları üzerinde hareketi; BM kuvvetleri, Inchon Muharebesi'nin başlangıç noktası İncheon limanında; Bir Amerikan M26 Pershing tankı önünde Koreli mülteciler; Baldomero Lopez liderliğindeki ABD Deniz Piyadeleri Incheon'da; F-86 Sabre savaş uçağı
Tarih 25 Haziran 1950 - 27 Temmuz 1953 (de facto) (3 yıl, 1 ay, 2 gün) 25 Haziran 1950 - günümüz (de jure) (74 yıl, 4 ay, 1 hafta ve 2 gün) Bölge Kore Yarımadası, Sarıdeniz, Japon Denizi, Kore Boğazı, Çin-Kuzey Kore sınırı Sonuç Sonuçsuz, askerî çıkmaz Güney Kore ve müttefik birlikleri Kuzey Kore topraklarından püskürtüldü. Kuzey Kore birlikleri Güney Kore topraklarından püskürtüldü. 1953'te Kore Ateşkes Antlaşması imzalandı. Kore Tarafsız Bölgesi kuruldu uti possidetis Kuzey Kore, Kaesong şehrini ele geçirdi, ancak Sokcho şehri de dahil olmak üzere net toplam 3900 km2'yi Güney Kore'ye kaybetti.[1] Kore Sorunu devam ediyor
Taraflar
Güney Kore BM Komutanlığı  ABD Savaş birimleri  Avustralya  Belçika  Birleşik Krallık  Etiyopya  Filipinler  Fransa  Güney Afrika  Hollanda  Kanada  Kolombiya  Lüksemburg  Tayland  Türkiye  Yeni Zelanda  Yunanistan Sağlık desteği  Danimarka  Hindistan  İsrail[2]  İsveç  Batı Almanya[3]  İtalya  Norveç Diğer destek  El Salvador  İspanya[4]  Japonya  Küba  Tayvan	Kuzey Kore  Çin  Sovyetler Birliği Sağlık desteği Bulgaristan Çekoslovakya Macaristan Polonya Romanya[5] Diğer destekler  Hindistan[6] Moğolistan
Komutanlar ve liderler
Syngman Rhee Douglas MacArthur (BM Kuvvetleri Komutanı) Harry S. Truman Dwight Eisenhower Matthew Ridgway (BM Kuvvetleri Komutanı) Mark Wayne Clark (BM Kuvvetleri Komutanı) Chung Il-kwon Paik Sun-yup Shin Sung-mo Son Won-il Clement Attlee Winston Churchill	Kim Il-sung Pak Hon-yong Choi Yong-kun Kim Chaek Mao Zedong Peng Dehuai Deng Hua Josef Stalin Nikita Kruşçev
Güçler
602.902[7] 326,863[8] 14.198[9][10] ve diğerleri 8123[11] 5453[9] 2282[9] 1,600[12] 1496[9] 1385[9] 1290 1263[9][12] 1185[12] 1068[9] 900[9] 826[9] 819[9] 170 105 100 72 70 44[9] Toplam: 972.214	1.350.000[13] 266.600[14] 26,000[15] Toplam: 1.642.600 Not: Sayılar kaynağa göre değişir; birim gücün zirvesi savaş sırasında değişiyordu.
Kayıplar
Toplam: 178.426 ölü ve 32.925 kayıp Toplam yaralı: 566.434 Ayrıntılar  Güney Kore: 137.899 ölü 450.742 yaralı 24.495 kayıp 8,343 esir  ABD: 36.574 ölü[16] 103,284 yaralı[16] 7926 kayıp[17] 4714 esir[18]  Birleşik Krallık: 1109 ölü[19] 2674 yaralı[19] 179 kayıp 977 esir  Türkiye: 741 ölü 2068 yaralı 163 kayıp 244 esir  Avustralya:[20] 339 ölü 1216 yaralı 43 kayıp 26 esir  Kanada: 516 ölü[21] 1,042 yaralı[22] 1 kayıp 33 esir[23]  Fransa: 262 ölü 1008 yaralı 7 kayıp 12 esir  Yunanistan 192 ölü 543 yaralı 3 esir  Kolombiya: 163 ölü 448 yaralı 28 esir  Tayland: 129 ölü 1,139 yaralı 5 kayıp  Etiyopya 121 ölü 536 yaralı  Hollanda: 120 ölü 645 yaralı 3 kayıp  Belçika: 101 ölü 478 yaralı 5 kayıp 1 esir  Filipinler:[24] 92 ölü 299 yaralı 97 esir Güney Afrika Birliği 34 yaralı 9 esir  Yeni Zelanda:[24] 34 ölü 299 yaralı 1 esir  Norveç: 3 ölü  Lüksemburg: 2 ölü 13 yaralı  Hindistan:[25] 1 ölü	Toplam ölü: 367.283-750.282 Toplam yaralı: 686.500-789.000 Ayrıntılar Kuzey Kore: 215.000-350.000 ölü 303.000 yaralı 120.000 kayıp veya esir Çin HC: (Çin Kaynakları): 152.000 ölü 383.500 yaralı 450.000 hastanede yaralı 4000 kayıp 7110 esir 14.190 kaçak (Amerikan tahminleri): 400.000+ ölü 486.000 yaralı 21.000 esir Sovyetler Birliği: 282 ölü
Toplam sivil ölü/yaralı: 2,5 milyon (tah.) Güney Kore: 990.968 373.599 ölü 229.625 yaralı 387.744 kaçırılan/kayıp Kuzey Kore: 1.550.000 (tah.)
^aSilahlı çarpışmalar bitmiş olmasına karşın savaş, kâğıt üzerinde hala devam ediyor gözükmektedir. Barış antlaşması imzalanmamıştır

26 Mayıs 1951 tarihli Ulus gazetesinde Kore Savaşı'na giden Türk askerleri.

Çatışma 27 Temmuz 1953'te Kore Ateşkes Antlaşması'nın imzalanmasıyla sona erdi. Antlaşma, Kuzey ve Güney Kore'yi ayırmak için Kore Tarafsız Bölgesi'ni (DMZ) oluşturdu ve mahkumların geri dönmesine izin verdi. Ancak, hiçbir barış antlaşması imzalanmadı ve iki Kore teknik olarak hala savaşta ve donmuş bir ihtilaf halinde.^[26][27] Nisan 2018'de, Kuzey ve Güney Kore liderleri DMZ'de bir araya geldi^[28] ve Kore Savaşı'nı resmen sona erdirmek için bir anlaşma üzerinde çalışmaya karar verdiler.^[29]

Savaş öncesinde Kore

Savaş öncesinde Kore, kolera salgınlarına uğrayan, okuma-yazma oranı düşük ve endüstrileşmeyi kaçırmış bir ülkeydi. Son yüzyıl boyunca, Uzak doğu güç oyunlarında satranç tahtasındaki bir piyon gibi oynanmıştı. Japonya, kendi güvenliğini artırmak ve Çin üzerinde daha rahat nüfuz sahibi olmak için 1905 yılında Rus İmparatorluğu'nu yenerek Kore'ye 1910 yılında sahip olmuştu.

Kore; 1945 yılında Japonya'nın teslimiyetinden sonra, ABD ile Sovyetler Birliği arasındaki anlaşmazlığın yüzeye çıktığı ilk yerlerden birisi oldu. Bu iki süper güç Japonya'dan aldıkları Kore toprakları üzerinde yerli ama kendilerine bağımlı hükûmetler kurduktan sonra 1948-1949 yıllarında askerlerini çektiler. Böylece Sovyet yanlısı Kuzey Kore ile Amerikan yanlısı Güney Kore kuruldu ve 38. enlem aralarında sınır oldu.

Savaş

ABD'nin tepkisi

ABD Başkanı Truman'a göre bu harekât Sovyetler Birliği tarafından yönetilmekteydi ve geniş ölçekli bir Çin-Sovyet ortak saldırısının ilk adımıydı. Truman Japonya'daki Amerikan birlikleri komutanı 5-yıldızlı General (Mareşal) Douglas MacArthur'a Güney Kore'ye malzeme yardımı yapılması için emir verdi. Ayrıca Amerika, Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'ni derhal toplantıya çağırdı. Bir Amerikan tasarısı dokuz olumlu ve bir çekimser (Yugoslavya SFC) oy ile kabul edildi. Çin'in BM'de temsil edilmemesini protesto etmekte olan Sovyetler Birliği, temsilcilerini konseyden çekmiş olduğu için kararı veto edemedi. Güvenlik Konseyi nin aldığı bu kararla Kuzey Kore'nin saldırgan olduğu belirtiliyor ve birliklerini 38. enlemin kuzeyine çekmesi isteniyordu.

Kuzey Kore'nin BM kararını dinlememesi ve askeri durumun Güney Kore açısından gittikçe kötüleşmesi, Amerika'nın Hava ve Deniz birliklerini harekete geçirmesine yol açtı. 8. Amerikan Filosu Tayvan Adası'na yollanarak Kore'nin düşmesi durumunda adanın savunulmasında güçlü olunması sağlandı. Aynı gün, yani 27 Haziran'da, BM Güvenlik Konseyi, üye devletleri Güney Kore'ye yardım etmeye çağıran karar tasarısını kabul etti (1'e karşı 7 oyla; Yugoslavya karşı, Mısır ve Hindistan çekimser).

Çin'in savaşa dahil olması

Birleşmiş Milletler'in Güney Kore'ye birlikler yollamasıyla (bu birliklerde kara kuvvetlerinin %50'si, hava kuvvetlerinin %93'ü ve deniz kuvvetlerinin %86'sı Amerikalıydı.) Kuzey Kore yenilmeye ve geri çekilmeye başladı. Kuzey Kore'yi 38. paralelin kuzeyine iten BM kuvvetleri, eski sınırlarda durmadı ve iki Kore'yi birleştirme amacıyla Kuzey'i işgale başlayıp Çin sınırına kadar yaklaştı.

Bu durum savaşa daha önce ilgisiz olan Çin'in tepkisine yol açtı. O zamana kadar Çin, bütün ilgisini milliyetçi Çin Hükûmeti'nin idaresinde olan Formoza (Tayvan) Adası'nın geri alınmasına vermişti. Ancak Amerikan müttefiki bir Kore kurulması Çin'i ciddi bir şekilde tehdit ediyordu. 38. enlemin geçilmesi durumunda savaşa gireceğini açıklayan Çin, BM birliklerinin durmaması sebebiyle aktif olarak Kuzey Kore'yi desteklemeye başladı.

24 Ekim 1950'de ABD Genelkurmay Başkanı Douglas MacArthur; "savaşı bitirecek bir hücuma" girişeceğini söylemesiyle, Çin Halk Gönüllü Ordusu (Çince: 中国人民志愿军) adında yüz binlerce Çinli "gönüllü", 25 Ekim 1950 tarihinde sınırdaki Yālù nehrini geçerek gizlice Kore'ye girdi ve birçok Amerikan/BM birliğini savaş dışı bıraktı. BM'nin zaferi, kısa süre içinde toplu geri çekilme halini almıştı. Bu süre zarfında ABD pek çok kez Çin Halk Cumhuriyeti'ne saldırarak Çin Komünist Partisi'nin iktidarını yıkmak istemişti. McArthur, bu amaçla atom silahlarının kullanılabileceğinden söz etmişti. Ama bu saldırganlık Çin ordusunun Çin Halk Gönüllü Ordusu sayesinde başarısızlıkla sonuçlandı.^[30]

Ocak 1951'de Başkan Truman, savaşı yürütebilmek için Amerikan Kongre'sinden özel yetkiler istedi. 50 milyar Dolarlık bir savaş bütçesi oluşturuldu. Amerikan ordusu kısa süre içinde mevcudunu %50 arttırdı ve bölgeye ek hava birlikleri yolladı.

Kore Savaşı artık Kuzey-Güney Kore Savaşı değil Çin-ABD Savaşı olmuştu.

Savaşın sona ermesi

Çin Halk Gönüllü Ordusu BM birliklerini 38. paralelin güneyine püskürterek güneyi işgale başladı. Ancak, Birleşmiş Milletler ordularının karşı saldırısı sonucunda cephe 38. paralel boyunca sabitlendi. Bu arada Mareşal Douglas MacArthur'un, Başkan Truman'ın aksi yöndeki emirlerine riayet etmeyerek ordularını tekrar Çin sınırına kadar ilerletmek istemesi üzerine Truman tarafından derhal re'sen emekliye sevkedildi. Savaşın durağan bir nitelik alması ve iki tarafın da herhangi bir kazanç elde edememesi, tarafları barış görüşmeleri yapmaya itti. 1952 Nisan'ında başlayıp 159 oturum boyunca devam eden görüşmeler sonucunda ancak 1953 Temmuz'unda ateşkes antlaşması imzalandı.

Savaşın sonucu

Kore Savaşı sonucunda Kuzey Kore, Çin ile Batı Bloku arasında tampon bölge haline geldi. Savaştan yine en çok Koreliler zararlı çıktı. Kore yakılıp yıkıldı; yaklaşık olarak 3 milyon insan öldü. Bunlardan yaklaşık 36.000'i Amerikan askerinden, 600.000'i Koreli askerlerden ve 500.000'i Çinli askerlerden oluşmaktadır.

Bu savaş Amerika Birleşik Devletleri'ne atom silahların gücüne güvenmemeyi öğretti. Amerika'nın atom üstünlüğüne karşın Çin'in ve Sovyetlerin Kuzey Kore'yi desteklemesi, Batı Bloku'nu konvansiyonel savaş gücünü arttırmaya itti.

Kore Savaşı ve Türkiye

Ana maddeler: Türk Tugayı, Kunu-ri Muharebesi ve Kore Savaşı'nda Türkiye

Türkiye, TBMM'nin 30 Haziran 1950 tarihli oturumunda verilen karar çerçevesinde ^[31] Kore'ye asker gönderdi. Kore'ye asker gönderme fikri, halihazırdaki hükûmetin (DP) politikası gereği, artan Sovyet Rusya tehdidine karşı NATO'ya üye olabilmek^[32] için bir fırsat olarak görüldü.

Birleşmiş Milletler Kuvvetleri Komutanı General Walton Walker, Türk Tugayı Komutanı Tuğgeneral Tahsin Yazıcı'ya 'Gümüş Yıldız' madalyasını takarken

Tuğgeneral Tahsin Yazıcı komutasındaki 259 subay, 18 askeri memur, 4 sivil memur, 395 astsubay, 4414 erbaş ve er olmak üzere 5090 kişilik 1. Türk tugayı, 17 Eylül 1950'de İskenderun limanından hareket ederek 12 Ekim 1950'de öncü takım Busan limanına ulaştı ve 17 Ekim'de ana birliği de Busan'dan karaya çıktı. Aynı gün Busan'dan hareket ederek 20 Ekim'de Taegu'ya vardı. Burada Amerikan teçhizatıyla donatılarak talimlere başladı. Türk Tugayı bir müddet cephe gerisindeki komünist gerillalarla mücadele ettikten sonra süratle kuzeye doğru ilerlemekte olan Birleşmiş Milletler ordularına iştirak etti. 10 Kasım'da Taegu'dan hareket ederek 21 Kasım'da Kunuri'ye vardı ve Amerikan 9. Kolordusu'nun sağ kanadına konuşlandırıldı.

24 Kasım 1950 sabahı kuzeye Çin sınırına doğru ilerleme emrini alan tugay Kunuri'den hareket ederek Kaechon, Sinnimni, Wawon boyunca Tokchon'a doğru yola çıktı. Ancak Çin Halk Gönüllü birlikleri cephenin arkasına sızmaya başladı. Durumu fark eden Amerika ve Güney Kore birlikleri ricat etmeye başladılar. Ancak Türk tugayına ricat emri geç ulaştı. 1. Tabur'un etrafı kuşatıldı, 1. Tabur süngülü çatışmaya girmek zorunda kaldı. Ricat harekâtını sağlamak için sonuna kadar direnen 3. Tabur 9. Bölük imha edildi. Geri kalan Türk birlikleri ise Chongchon nehri boyunca geri çekildi.

Savaşın başından Temmuz 1953'teki ateşkese kadar geçen sürede toplam 14.936 Türk askeri Kore'de görev aldı. Onların 721'i öldü, 175'i kayboldu, 234'ü esir düştü ve 2147'si yaralandı. Böylelikle Türkiye yüzde 22'lik zayiat oranına ulaştı ve bu bakımdan ABD'nin ardından ikinci sırada yer aldı.^[33]

Galeri

• 
  ABD Hava Kuvvetleri'nin Wonsan'ın güneyinde bulunan tren istasyonuna karşı düzenlediği hava saldırısı (Ağustos 1950).
• 
  BMK Komutanı General Douglas MacArthur, USS Mt. McKinley den Incheon deniz bombardımanını izliyor (15 Eylül 1950).
• 
  Seul'u geri alan ABD Deniz Piyadeleri (Eylül 1950).
• 
  USS Missouri, Chongjin'deki Kuzey Kore iletişim hatlarını bozmak amacıyla kıyıya yakın hedefleri vuruyor (21 Ekim 1950).
• 
  Ch'ongch'on Nehri yakınında ABD 2. Deniz Piyade Tümeni askerleri (20 Kasım 1950).
• 
  Bir F4U-5 Corsairs, Çin Kuvvetleri ile mücadele eden ABD Deniz Piyadeleri'ne yakın hava desteği sağlarken (Aralık 1950).
• 
  Güney Kore güçleri tarafından yakalanan Çinli mahkûmlar (1951).
• 
  Kore Cumhuriyeti Ordusu tarafından kullanılan 57 mm top M1 (Suwon Hava Üssü, 1950).
• 
  Koreli mülteci ve M26 Pershing (9 Haziran 1951).
• 
  Bir Amerikan M46 tankı Kore'de bir nehirde İngiliz feribotlarının üzerine çıkarken (1951).
• 
  Amerikan B-26 Invaders savaş uçaklarının Wonsan'daki lojistik depoya yaptığı bombardıman (Kuzey Kore, 1951).
• 
  Yeni Zelanda topçu birliği (1 Nisan 1952).
• 
  İngiliz savaş gemisi HMS Belfast Kore'de (Mayıs 1952).
• 
  Güney Kore 8. Tümeni'ni destekleyen M4 Sherman ("Napalm Ridge", 11 Mayıs 1952).

Popüler kültür

İlgili filmler

• Savaş filmleri ve TV programları listesi
• 71: Into the Fire (71:Ateş Altında) - 2010
• Taegukgi (Kan Kardeşler) - 2004
• The Front Line - (Ön Cephe) - 2011
• Jiseul - 2013
• Ayla - 2017

İlgili belgeseller

• Kutup Yıldızı / Kore Savaşının 50.yılı Belgeseli - 4 Bölüm (Yapım: İsmail Ragıp Geçmen, TRT İzmir, 2000)
• Şimal Yıldızı (NTV Tarih Dergisi, 2011 Ocak)

Türkiye'de çıkan ilgili kitaplar ve makaleler

• "Tümen Komutanı Tümgeneral Tahsin Yazıcı'nın Hatıraları", Ülkü Basımevi, 1963.
• "Alay Komutanı Albay Celal Dora'nın Hatıraları", İsmail Akgün Matbaası, 1963.
• "Kore Harbinde Türk Silahlı Kuvvetlerinin Muharebeleri", Genelkurmay Basımevi, 1975.
• İbrahim Artuç, "Kore Savaşlarında Mehmetçik", Kastaş Yayınları, 1990.
• Mustafa Semih Arıcı, "Kore Dağlarında Aslanım Yatar (Bir Kore Savaşı romanı)", Kastaş Yayınları, İstanbul 2010.
• İlker Günaçgün, "Sakin Sabahlar Ülkesi", Sokak Kitapları Yayınları, İstanbul 2011.
• Güven Gürkan Öztan - Tebessüm Öztan, "Militarizm ve Anti-komünizmin Kesiştiği Nokta: Kore Savaşı", Toplum ve Bilim, Sayı: 123, 2012
• Kore Mektupları, Gündoğdu Kayal, Türkiye İş Bankası Yayınları

Ayrıca bakınız

• Türk Tugayı
• Kunu-ri Muharebesi
• İnçhon Muharebesi

Kaynakça

1. Birtle, Andrew J. (2000). The Korean War: Years of Stalemate. U.S. Army Center of Military History. s. 34. 24 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2021.
2. "Israel's Role in the UN during the Korean War" (PDF). 24 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ocak 2015.
3. "Arşivlenmiş kopya". 15 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2022.
4. Laura Desfor Edles (28 Mayıs 1998). Symbol and Ritual in the New Spain: The Transition to Democracy after Franco. Cambridge University Press. s. 32. ISBN 0521628857.
5. "Romania's "Fraternal Support" to North Korea during the Korean War, 1950–1953". Wilson Centre. 6 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ocak 2013.
6. Stueck 1995, s. 196.
7. Millett, Allan Reed, (Ed.) (2001). The Korean War, Volume 3. Korea Institute of Military History. U of Nebraska Press. s. 692. ISBN 9780803277960. Erişim tarihi: 16 Şubat 2013. Toplam Güç 602,902 asker
8. Tim Kane (27 Ekim 2004). "Global U.S. Troop Deployment, 1950–2003". Reports. The Heritage Foundation. 6 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2013.
   Ashley Rowland (22 Ekim 2008). "U.S. to keep troop levels the same in South Korea". Stars and Stripes. 12 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2013.
   Colonel Tommy R. Mize, United States Army (12 Mart 2012). "U.S. Troops Stationed in South Korea, Anachronistic?". United States Army War College. Defense Technical Information Center. 13 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2013.
   Louis H. Zanardi; Barbara A. Schmitt; Peter Konjevich; M. Elizabeth Guran; Susan E. Cohen; Judith A. McCloskey (Ağustos 1991). "Military Presence: U.S. Personnel in the Pacific Theater" (PDF). Reports to Congressional Requesters. United States General Accounting Office. 15 Haziran 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2013.
9. USFK Public Affairs Office. "United Nations Command". United States Forces Korea. United States Department of Defense. 25 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2013. Republic of Korea – 590,911
   Colombia – 1,068
   United States – 302,483
   Belgium – 900
   United Kingdom – 14,198
   South Africa – 826
   Canada – 6,146
   The Netherlands – 819
   Turkey – 5,453
   Luxembourg – 44
   Australia – 2,282
   Philippines – 1,496
   New Zealand – 1,385
   Thailand – 1,204
   Ethiopia – 1,271
   Greece – 1,263
   France – 1,119
10. Rottman, Gordon L. (2002). Korean War Order of Battle: United States, United Nations, and Communist Ground, Naval, and Air Forces, 1950–1953. Greenwood Publishing Group. s. 126. ISBN 9780275978358. 25 Haziran 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2013. A peak strength of 14,198 British troops was reached in 1952, with over 40 total serving in Korea.
    "UK-Korea Relations". British Embassy Pyongyang. Foreign and Commonwealth Office. 9 Şubat 2012. Erişim tarihi: 16 Şubat 2013. When war came to Korea in June 1950, Britain was second only to the United States in the contribution it made to the UN effort in Korea. 87,000 British troops took part in the Korean conflict, and over 1,000 British servicemen lost their lives^{[ölü/kırık bağlantı]}
    Jack D. Walker. "A Brief Account of the Korean War". Information. Korean War Veterans Association. 19 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2013. Other countries to furnish combat units, with their peak strength, were: Australia (2,282), Belgium/Luxembourg (944), Canada (6,146), Colombia (1,068), Ethiopia (1,271), France (1,119), Greece (1,263), Netherlands (819), New Zealand (1,389), Philippines (1,496), Republic of South Africa (826), Thailand (1,294), Turkey (5,455), and the United Kingdom (Great Britain 14,198).
11. "Land of the Morning Calm: Canadians in Korea 1950 – 1953". Veterans Affairs Canada. Government of Canada. 7 Ocak 2013. 2 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Şubat 2013. Peak Canadian Army strength in Korea was 8,123 all ranks.
12. Edwards, Paul M. (2006). Korean War Almanac. Almanacs of American wars. Infobase Publishing. s. 517. ISBN 9780816074679. 9 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Şubat 2013.
13. Zhang 1995, s. 257.
14. Shrader, Charles R. (1995). Communist Logistics in the Korean War. Issue 160 of Contributions in Military Studies. Greenwood Publishing Group. s. 90. ISBN 9780313295096. Erişim tarihi: 17 Şubat 2013. NKPA strength peaked in October 1952 at 266,600 men in eighteen divisions and six independent brigades.
15. Kolb, Richard K. (1999). "In Korea we whipped the Russian Air Force". VFW Magazine. 86 (11). Veterans of Foreign Wars. 10 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2013. Soviet involvement in the Korean War was on a large scale. During the war, 72,000 Soviet troops (among them 5,000 pilots) served along the Yalu River in Manchuria. At least 12 air divisions rotated through. A peak strength of 26,000 men was reached in 1952.
16. "U.S. Military Casualties – Korean War Casualty Summary". Defense Casualty Analysis System. United States Department of Defense. 5 Şubat 2013. 11 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2013.
17. "Summary Statistics". Defense POW/Missing Personnel Office. United States Department of Defense. 24 Ocak 2013. 31 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2013.
18. "Records of American Prisoners of War During the Korean War, created, 1950 – 1953, documenting the period 1950 – 1953". Access to Archival Databases. National Archives and Records Administration. 1 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2013. This series has records for 4,714 U.S. military officers and soldiers who were prisoners of war (POWs) during the Korean War and therefore considered casualties.
19. Office of the Defence Attaché (30 Eylül 2010). "Korean war". British Embassy Seoul. Foreign and Commonwealth Office. 9 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2013.
20. Australian War Memorial Korea MIA 28 Mart 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Retrieved 17 March 2012
21. "Korean War WebQuest". Veterans Affairs Canada. Government of Canada. 11 Ekim 2011. 30 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2013. In Brampton, Ontario, there is a 60 metre long "Memorial Wall" of polished granite, containing individual bronze plaques which commemorate the 516 Canadian soldiers who died during the Korean War.
    "Canada Remembers the Korean War". Veterans Affairs Canada. Government of Canada. 1 Mart 2013. 6 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2013. The names of 516 Canadians who died in service during the conflict are inscribed in the Korean War Book of Remembrance located in the Peace Tower in Ottawa.
22. Aiysha Abdullah; Kirk Fachnie (6 Aralık 2010). "Korean War veterans talk of "forgotten war"". Canadian Army. Government of Canada. 29 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2013. Canada lost 516 military personnel during the Korean War and 1,042 more were wounded.
    "Canadians in the Korean War". kvacanada.com. Korean Veterans Association of Canada Inc. 1 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2013. Canada's casualties totalled 1,558 including 516 who died.
    "2013 declared year of Korean war veteran". MSN News. The Canadian Press. 8 Ocak 2013. 2 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2013. The 1,558 Canadian casualties in the three-year conflict included 516 people who died.
23. Ted Barris (1 Temmuz 2003). "Canadians in Korea". legionmagazine.com. Royal Canadian Legion. 2 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2013. Not one of the 33 Canadian PoWs imprisoned in North Korea signed the petitions.
    "Behind barbed wire". CBC News. 29 Eylül 2003. 9 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2013.
24. Sandler, Stanley, (Ed.) (2002). Ground Warfare: H-Q. Volume 2 of Ground Warfare: An International Encyclopedia. ABC-CLIO. s. 160. ISBN 9781576073445. 9 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2013. Philippines: KIA 92; WIA 299; kayıp/esir 97
    New Zealand: KIA 34; WIA 299; Kayıp/Esir 1
25. "Two War Reporters Killed". The Times. London, United Kingdom. 14 Ağustos 1950. ISSN 0140-0460.
26. He, Kai; Feng, Huiyun (2013). Prospect Theory and Foreign Policy Analysis in the Asia Pacific: Rational Leaders and Risky Behavior. Routledge. s. 50. ISBN 978-1135131197. 4 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi.
27. Li, Narangoa; Cribb, Robert (2014). Historical Atlas of Northeast Asia, 1590–2010: Korea, Manchuria, Mongolia, Eastern Siberia. Columbia University Press. s. 194. ISBN 978-0231160704. 4 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi.
28. "Kim becomes first North Korean leader to cross border into South since war". Reuters. 27 Nisan 2018. 28 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2018.
29. "North and South Korean leaders hold historic summit: Live updates". CNN (İngilizce). 26 Nisan 2018. 27 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2018.
30. Carlens, Sebastian (14 Ağustos 2017). "ABD'nin asıl hedefi Kuzey Kore değil Çin". Evrensel. 14 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2017. Junge Welt
31. "TBMM GENEL KURUL TUTANAKLARI". 23 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2020.
32. http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/45/789/10123.pdf
33. Kore Harbinde Türk Silahlı Kuvvetlerinin Muharebeleri (1950-1953). Ankara: Genelkurmay Harp Tarihi Başkanlığı. 1974. s. 417.

Dış bağlantılar

• Kore Savaşı Belgeleri
• The Turks in the Korean War
• Harita (Kunuri Muharebesi)
• UN Memorial Cemetery (Birleşmiş Milletler Anıt Mezarı)'Şehit arama motoru (İsimden)' 29 Mayıs 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi./'Şehit arama motoru (Mezar blokundan)'
• Genelkurmay Başkanlığı Kore Savaşı Tarihi
• Kuzey Kore’yle ilgili Gerçekleri Devrimcilerden Dinleyin…5 Mayıs 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Wikimedia Commons'ta Kore Savaşı ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur.

Cepheler