Klasik Antik Çağ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Klasik antik çağ, MÖ 8. yüzyıl ile MS 5. yüzyıl arasındaki Greko-Romen dünyası denen, Antik Yunanistan ve Antik Roma'nın iç içe geçmiş uygarlıklarını kapsayan, Akdeniz merkezli kültürel tarih dönemidir. Bu çağ, hem Yunan hem de Roma toplumlarının geliştiği ve Avrupa, Kuzey Afrika ve Batı Asya'nın büyük bölümünü etkileyen bir dönemdir.
Bu maddede maddenin asıl konusunun konusunun eksik olduğu düşünülmektedir. |
Geleneksel olarak, Homeros'un (MÖ 8. – 7. yüzyıl) kaydedilen en eski Epik Yunanca şiiriyle başlar ve Hristiyanlığın ortaya çıkışı ile (MS 1. yüzyıl) ve Batı Roma İmparatorluğu'nun çöküşüne (MS 5. yüzyıl) kadar devam eder. Geç Antik Çağ (250–750) sırasında, Erken Orta Çağ (600–1000) ile örtüşen bir dönem olan klasik kültürün gerilemesi ile sona erer. Böylesine geniş bir tarih ve bölge, birçok farklı kültürü ve dönemi kapsar. "Klasik antik çağ", Edgar Allan Poe'nun sözleriyle, "Yunanistan'ın zaferi ve Roma'nın ihtişamı"nın (ing: "the glory that was Greece, and the grandeur that was Rome") daha sonraki insanlar arasında idealleşen vizyona da atıfta bulunur.[1]
Antik Yakın Doğu'dan bazı etkilerle birlikte antik Yunanlar'ın kültürü, Roma imparatorluk dönemine kadar Avrupa sanatının,[2] felsefesinin, toplumunun ve eğitiminin temeliydi. Romalılar bu kültürü korudu, taklit etti ve kendileri onunla rekabet edebilene ve klasik dünya Yunanca kadar Latince konuşmaya başlayana kadar yaydı.[3][4] Bu Greko-Romen kültürel temel, modern dünyanın dili, siyaseti, hukuku, eğitim sistemleri, felsefesi, bilimi, savaşı, şiiri, tarihçiliği, etiği, retoriği, sanatı ve mimarisi üzerinde son derece etkili olmuştur. Klasik kültürün hayatta kalan parçaları, 14. yüzyılda başlayan ve daha sonra Rönesans denilen canlanmaya yol açtı ve 18. ve 19. yüzyıllarda çeşitli neo-klasik canlanmalar meydana geldi.