Felemenk Atasözleri
Hollandalı ressam Pieter Brueghel tarafından 1559'da meşe pano üzerine yağlı boya ile çizilmiş olan, dönemin Felemenkçe atasözlerini tasvir eden görüntülerden meydana gelen tablo / From Wikipedia, the free encyclopedia
Felemenk Atasözleri[1] (Felemenkçe Nederlandse Spreekwoorden, diğer adları Mavi Pelerin ya da Alt Üst Dünya), Hollandalı ressam Pieter Brueghel tarafından 1559'da meşe pano üzerine yağlı boya ile çizilmiş olan, dönemin Felemenkçe atasözlerini tasvir eden görüntülerden meydana gelen tablodur. Resim, birçok atasözüne yapılmış olan atıflarla doludur. Bunların büyük bölümü halen kullanılmakta olan ya da o dönemde kullanıldığı bilinen atasözleridir. Bir kısmı ise unutulmuştur.
Sanatçı | Pieter Brueghel |
---|---|
Yıl | 1559 |
Tür | Ahşap pano üzerine yağlı boya |
Boyutlar | 117 cm × 163 cm (46 in × 64 in) |
Konum | Berlin Şehir Müzeleri, Berlin |
Brueghel'in zamanında atasözleri oldukça popülerdi. Erasmus'un ünlü bir eseri de dahil olmak üzere birçok atasözü derlemesi yayınlanmıştı. Frans Hogenberg 1558'de, 40 atasözünü resimleyen bir gravür üretmişti. Brueghel de aynı yıl farklı panolar üzerine çizdiği On İki Felemenk Atasözü serisini, 1556'da ise Büyük Balık Küçük Balığı Yer isimli tabloyu çizmişti. Ancak Felemenk Atasözleri, bu temayı içeren büyük boyutlu ilk tabloydu. 1564'te ise Rabelais, Gargantua ve Pantagruel isimli romanında bir atasözleri diyarını tasvir etti.
Brueghel'in tablolarındaki genel temalar insanlığın absürdlüğü, günahkârlığı ve ahmaklığıdır. Bunlar Felemenk Atasözleri'nde de görülür. Tablonun ilk adı Mavi Pelerin ya da Dünyanın Ahmaklığı'dır. Buna göre ressam, sadece atasözlerini bir araya getirmeyi amaçlamamış, aynı zamanda insanların akılsızlığını da vurgulamıştır. Resimdeki pek çok insan figürü, Brueghel'in tablolarında akılsızlığı ifade etmek için karakteristik şekilde kullandığı bir özellik olan boş yüz ifadesine sahiptir.
Ressamın, babasının eserlerinin kopyalarını yapmak konusunda uzmanlaşan oğlu Pieter Brueghel, bu tablonun yirmi kadar kopyasını yaptı. Ancak, babanın ya da oğlunun yaptığı kopyalar birbirlerinin tamamen aynısı değildi. Tablolar arasında bazı atasözleri ve başka bazı ayrıntılar farklıydı.