![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/tr/thumb/2/21/Amcam_Mon_Oncle_1958_J.Tati_film_afi%25C5%259F.jpg/640px-Amcam_Mon_Oncle_1958_J.Tati_film_afi%25C5%259F.jpg&w=640&q=50)
Amcam
From Wikipedia, the free encyclopedia
Amcam[1] (Fransızca özgün adı: Mon Oncle), Jacques Tati'nin yönettiği 1958 Fransa - İtalya ortak yapımı komedi filmidir. Film Türkiye'de son olarak 10. Uluslararası İstanbul Film Festivali'nde yönetmenin diğer filmleriyle birlikte gösterilmiştir.
Mon Oncle | |
![]() "Amcam (Mon Oncle) filminin özgün sinema afişi" | |
Yönetmen | Jacques Tati |
---|---|
Yapımcı | Jacques Tati |
Senarist | Jacques Tati Jacques Lagrange Jean L'Hôte |
Oyuncular | Jacques Tati Jean-Pierre Zola Adrienne Servantie Alain Bécourt |
Müzik | Franck Barcellini Alain Romans |
Görüntü yönetmeni | Jean Bourgoin |
Sanat yönetmeni | Henri Schmitt (dekor tasarım) |
Kurgu | Suzanne Baron |
Stüdyo | Gaumont, Alter, Gray Films, Specta |
Dağıtıcı | Gaumont |
Cinsi | Sinema filmi |
Türü | Komedi |
Renk | Renkli (Eastmancolor) |
Yapım yılı | 1958 |
Çıkış tarih(ler)i | 10 Mayıs 1958, Fransa 1 Ekim 1958, İtalya |
Süre | 120 dakika |
Ülke | ![]() ![]() |
Dil | Fransızca |
Bütçe | 250,000 frank |
Önceki film | Les vacances de Monsieur Hulot (Bay Hulot'nun Tatili, 1953) |
Devam filmi | Playtime (Oyun Zamanı, 1967) |
Diğer adları | Amcam (Türkiye) Mon Oncle (ABD, İngiltere) Mio zio (İtalya) Mi tío (İspanya) Mein Onkel (Batı Almanya) |
Resmî sitesi |
Tati'nin hemen hemen tüm filmlerinde yaptığı gibi, hem yönettiği, hem başrolünü oynadığı, senaryosunu yazıp yapımcılığını da üstlendiği bu film Fransız sinemacının ilk renkli filmidir (bundan sonra renk ve ışığı da bir anlatım biçimi olarak kullanacaktır). "Amcam" ayrıca, çok az sayıda film yaptığı halde tüm zamanların en iyi 50 yönetmeni arasında sayılan[2] Tati'nin üçüncü uzun metrajlı filmidir.
Tati, bu satirik komedide kendisiyle özdeşleşmiş olan Şarlovari ayrıksı karakter "Mösyö Hulot"yu ikinci kez canlandırıyordu. Diğer filmlerinde olduğu gibi diyaloglara çok az yer veren, ama abartılı ses efektlerini de yine bolca kullandığı, kökenini pandomim'den (dolayısı ile de sessiz sinema döneminin filmlerinden) alan yaratıcı "gag" (gülüt)'lerle Slapstick komediye (kaba komedi) yeni bir yorum getiren "Amcam" filminde Tati, geleneksel ahlâk değerlerinin oluşturduğu yaşam tarzı ile tüketim toplumunun ortaya çıkardığı kargaşa ve koşuşturma arasındaki çelişkiyi vurgular, modernleşmenin getirdiği yabancılaşmaya dikkati çeker. Tati'nin romantik alter egosu "Bay Hulot" bu filmde de (birçok Tati filminde olduğu gibi) II. Dünya Savaşı sonrasında Fransa'da başlayan Amerikan tarzı tüketim sevdasını, geleneksel mimarinin yok edilip yerini soğuk modern yapıların almasını, otomobil çılgınlığını vb. eleştirir, bu değişime Don Kişotvari bir biçimde direnir. Zaten filmde betimlenen absürt modern mimarinin vurgulanabilmesi için Henri Schmitt'in tasarımı olan bir dekor bina stüdyoda özel olarak oluşturulmuştu.[3][4] Çekimler Eylül 1956 ilâ Şubat 1957 tarihleri arasında tamamlanmıştır.
Aralarında Yabancı Dilde En İyi Film Akademi Ödülü ve Cannes Film Festivali Jüri Ödülü'nün de bulunduğu altı ödül kazanan "Amcam"[5] Tati'nin en çok ödül alan filmidir.