Alman-Sovyet Sınır ve Dostluk Antlaşması

Alman-Sovyet Sınır ve Dostluk Antlaşması, 23 Ağustos 1939 tarihli Molotof-Ribbentrop Paktı'nın ikinci ek protokolüydü.^[1] 28 Eylül 1939'da Nazi Almanyası ve Sovyetler Birliği tarafından egemen Polonya'nın ortak işgali ve işgalinden sonra değiştirilen gizli bir maddeydi.^[2] Joseph Stalin'in huzurunda sırasıyla Almanya ve Sovyetler Birliği'nin dışişleri bakanları Joachim von Ribbentrop ve Vyacheslav Molotov tarafından imzalandı. İlk antlaşmanın yerini alan protokolün yalnızca küçük bir kısmı kamuoyuna duyurulurken, Nazi Almanyası ve Sovyetler Birliği'nin etki alanları gizli kaldı. Pakt'ın üçüncü gizli protokolü, 10 Ocak 1941'de Friedrich-Werner Graf von der Schulenburg ve Molotov tarafından imzalandı; burada Almanya, Barbarossa Harekatı'ndan yalnızca birkaç ay önce, Litvanya'nın bazı kısımları üzerindeki iddialarından vazgeçti..^[3]

Sovyet Dışişleri Bakanı Vyacheslav Molotov, 28 Eylül 1939'da Moskova'da Alman-Sovyet Paktı'nı imzaladı; onun arkasında Richard Schulze-Kossens (Ribbentrop'un yaveri), Boris Şapoşnikov (Kızıl Ordu Genelkurmay Başkanı), Joachim von Ribbentrop, Joseph Stalin, Vladimir Pavlov (Sovyet tercümanı) var. Alexey Shkvarzev (Berlin'deki Sovyet büyükelçisi), Molotof'un yanında duruyor.

Gizli makaleler

Almanya Dışişleri Bakanı Joachim von Ribbentrop, Alman-Sovyet Paktı'nı imzaladı, 28 Eylül 1939

Anlaşmaya birkaç gizli madde eklendi. Bu maddeler, Polonya'nın işgal altındaki iki bölgesi arasında Sovyet ve Alman vatandaşlarının değiş tokuşuna izin veriyor, Molotof-Ribbentrop Paktı tarafından dikte edilen orta Avrupa çıkar alanlarının bazı kısımlarını yeniden çiziyor ve ayrıca anlaşmaya taraf olanların hiçbirinin kendi topraklarına girmesine izin vermeyeceğini belirtiyordu.

Polonya'nın batı işgali sırasında Wehrmacht, Molotov-Ribbentrop Paktı'nın Sovyet etki alanında tanıdığı bölgeler olan Lublin Voyvodalığı ve doğu Varşova Voyvodalığının kontrolünü ele geçirmişti. Sovyetlerin bu "kaybını" telafi etmek için, antlaşmanın gizli eki Litvanya'yı, Šešupė Nehri'nin sol yakası olan "Litvanya Şeridi" olarak anılan küçük bir bölge dışında Sovyet etki alanına devretti.

Sonrası

Sovyetler Birliği, 28 Eylül'de Estonya, 5 Ekim'de Letonya ve 10 Ekim 1939'da Litvanya ile Karşılıklı Yardım Antlaşması imzaladı. Antlaşmalar, her iki tarafı da birbirinin egemenliğine ve bağımsızlığına saygı duymaya mecbur etti ve Sovyet hükûmetinin ilgili üç Baltık ülkesinin topraklarında askeri üsler kurmasına izin verdi.^[4] Bir kez kurulduktan sonra, bu Sovyet askeri üsleri, Haziran 1940'ta Baltık ülkelerinin tam ölçekli Sovyet işgalini ve işgalini kolaylaştırdı

1939 anlaşmasında belirtilen hükümlere göre Litvanya, Litvanya'nın tarihi başkenti Vilnius da dahil olmak üzere Vilnius Bölgesinin yaklaşık beşte birini satın aldı. Karşılıklı yardım anlaşmaları , Baltık devletlerinin 1940 Sovyet işgaline izin verdi ve The New York Times tarafından "bağımsızlığın sanal fedakarlığı" olarak tanımlandı.

Kaynakça

1. Sharon Korman (1996). The Right of Conquest : The Acquisition of Territory by Force in International Law and Practice. Oxford University Press. s. 167. ISBN 0191583804. Erişim tarihi: 25 Nisan 2015. For the text of the German–Soviet Frontier Treaty see Degras, Soviet Documents on Foreign Policy, iii. 377.
2. Europe: a History. Oxford University Press, Pan Macmillan. 2008 [1996]. ss. 1001, 1004. ISBN 978-0-19-820171-7. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
3. Britannica (2015). "A secret supplementary protocol (signed September 28, 1939)". German-Soviet Nonaggression Pact. Encyclopædia Britannica. 26 Ağustos 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2015.
4. Hiden & Salmon (1994). p. 110.

• Eidintas, Alfonsas; Vytautas Žalys; Alfred Erich Senn (September 1999). Ed. Edvardas Tuskenis (Ed.). Lithuania in European Politics: The Years of the First Republic, 1918–1940 (Paperback bas.). New York: St. Martin's Press. s. 170. ISBN 0-312-22458-3.