243 Ida
Asteroit / From Wikipedia, the free encyclopedia
243 Ida, asteroit kuşağında Koronis ailesinden bir asteroittir, 29 Eylül 1884 tarihinde Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından keşfedildi.[2] Daha sonraki teleskobik araştırmalar sonucunda Ida S-tipi asteroit olarak kategorilendirilmiştir.[2] 28 Ağustos 1993 tarihinde Jüpiter'e gitmekte olan Galileo uzay aracı Ida'nın fotoğraflarını çekmiştir. Bu, bir uzay aracı tarafından ziyaret edilen ikinci asteroittir ve doğal bir uyduya sahip olduğu tespit edilen ilk asteroittir. Adını Yunan mitolojisindeki bir su perisinden almıştır.
Keşif[1] | |
---|---|
Keşfeden | Johann Palisa[2] |
Keşif yeri | Viyana |
Keşif tarihi | 29 Eylül 1884 |
Adlandırmalar | |
Asteroit kuşağı (Koronis)[3] | |
Sıfatlar | Idean |
Yörünge özellikleri[2] | |
Günöte | 2.991 AU |
Günberi | 2.732 AU |
2.862 AU | |
Dış merkezlik | 0.0452 |
1,768.136 gün | |
Ortalama yörünge hızı | 0.2036°/d |
191.869° | |
Eğiklik | 1.138° |
324.218° | |
108.754° | |
Bilinen doğal uydusu | Dactyl |
Fiziksel özellikler | |
S[4] | |
9.94[2] | |
Boyutlar | 59.8 × 25.4 × 18.6 km[5] |
Ortalama yarıçap | 15.7 km[6] |
Kütle | 4.2 ± 0.6 ×1016 kg[6] |
Ortalama yoğunluk | 2.6 ± 0.5 g/cm3[7] |
Ekvatoral yerçekimi | 0.3–1.1 cm/s2[8] |
4.63 h[9] | |
Kuzey kutbu sağ açıklık | 168.76°[10] |
Kuzey kutbu dik açıklık | −2.88° [10] |
0.2383[2] | |
Sıcaklık | 200 K (-73 °C; -99,4 °F)[3] |
Wikimedia Commons'ta ilgili ortam | |
Ida'nın yörüngesi, tüm ana kuşak asteroidleri gibi Mars ve Jüpiter gezegenleri arasında yer alır. Yörünge periyodu 4,84 yıl, dönüş periyodu ise 4,63 saattir. İda'nın ortalama çapı 31,4 km'dir (19,5 mil). Düzensiz şekilli ve uzundur, görünüşe göre birbirine bağlı iki büyük nesneden oluşmaktadır. Yüzeyi, Güneş Sistemi'ndeki en yoğun kraterleşmiş alanlardan birine sahip olup, çok çeşitli krater boyutları ve yaşları içerir.
İda'nın uydusu Dactyl, Galileo'dan dönen görüntülerde görev üyesi Ann Harch tarafından keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisinde İda Dağı'nda yaşayan yaratıklar olan Dactyl'lerden almıştır. Dactyl'in çapı sadece 1,4 kilometre (0,87 mil) olup, İda'nın yaklaşık 1/20'si büyüklüğündedir. İda'nın etrafındaki yörüngesi çok kesin olarak belirlenememiştir, ancak olası yörüngelerin kısıtlamaları İda'nın yoğunluğunun kabaca belirlenmesine izin vermiş ve metalik minerallerden yoksun olduğunu ortaya çıkarmıştır. Dactyl ve Ida, ortak bir kökene işaret eden birçok özelliği paylaşmaktadır.
Galileo'dan dönen görüntüler ve ardından Ida'nın kütlesinin ölçülmesi, S-tipi asteroitlerin jeolojisi hakkında yeni bilgiler sağlamıştır. Galileo uçuşundan önce, mineral bileşimlerini açıklamak için birçok farklı teori öne sürülmüştü. Bileşimlerinin belirlenmesi, Dünya'ya düşen göktaşları ile bunların asteroit kuşağındaki kökenleri arasında bir korelasyon kurulmasına izin vermektedir. Uçuştan elde edilen veriler, Dünya yüzeyinde bulunan en yaygın tür olan sıradan kondrit meteoritlerinin kaynağı olarak S-tipi asteroitlere işaret etmektedir.