Wikang Min

Ang Min o Miin^{[lower-alpha 1]} (Tsinong pinapayak: 闽语; Tsinong tradisyonal: 閩語; pinyin: Mǐn yǔ; Pe̍h-ōe-jī: Bân gú; BUC: Mìng ngṳ̄) ay isang malaking pangkat ng baryedad ng Tsino na ginagamit ng halos 70 milyong katao sa timog-silangang lalawigan ng Fujian at maging ng mga migrante ng lugar na ito sa Guangdong (palibot ng Chaozhou-Swatou, o lugar sa Chaoshan, tangway ng Leizhou at bahagi ng Zhongshan), Hainan, tatlong kondado sa katimugan ng Zhejiang, Zhoushan archipelago palaot ng Ningbo, ilang nayon sa Liyang, lungsod ng Jiangyin sa lalawigan ng Jiangsu, at Taiwan. Hinango ang pangalan mula sa Ilog Min) sa Fujian.

Min, Wikang Min
閩語/闽语
Distribusyong heograpiko:	Kontinental na Tsina: Fujian, Guangdong (sa palibot ng Chaozhou-Swatou, Leizhou at bahagi ng Zhongshan), Hainan, Zhejiang (Shengsi, Putuo at Wenzhou), Jiangsu (Liyang at Jiangyin), Taiwan, Timog-Silangang Asya (Singapura, Indonesya, Brunei, Pilipinas, Malaysia, Myanmar, Tailandya, Kambodya at Laos)
Klasipikasyong lingguwistiko:	Sino-Tibetano Sinitiko Tsino Min, Wikang Min
Proto-wika:	proto-Min
Mga subdibisyon:	Min Bei (Hilagang Min) Min Dong (Silangang Min) Min Zhong (Gitnang Min) Pu-Xian Min Min Nan (Timog Min)

Naglalaman ang artikulong ito ng mga tekstong Tsino. Kapag walang tamang suportang pampanitik, maari kang makakita ng mga tandang pananong, mga kahon, o ibang sagisag sa halip na mga karakter na Intsik.

Wikang Min
Bân gú / Mìng ngṳ̄ ('Min') nakasulat sa Sulating Tsino
Tradisyunal na Tsino	閩語
Pinapayak na Tsino	闽语
Hokkien POJ	Bân gú
Mga transkripsyon Pamantayang Mandarin Hanyu Pinyin Mǐn Yǔ Southern Min Hokkien POJ Bân gú Eastern Min Fuzhou BUC Mìng ngṳ̄ Pu-Xian Min Hinghwa BUC Máng-gṳ̂ Northern Min Jian'ou Romanisado Mâing-ngṳ̌

Ang mapa ng mga pangunahing pagkakaiba-iba ng Min.

Marami ang mga tagapagsalita ng Min sa mga inmigranteng Tsino sa Timog-Silangang Asya. Ang pinakamalawak na ginagamit na uri ng Min ay ang Hokkien (kabilang ang Hokkien Taiwanes at Amoy). Sa Pilipinas, ginagamit ng karamihan sa mga Pilipinong Tsino ang Hokkien Pilipino.

Mga Tala

1. The double ii represents the dipping tone in Mandarin, as in the province of Shaanxi.

Mga sanggunian

Mga Pinagkunan

• Baxter, William H.; Sagart, Laurent (2014), Old Chinese: A New Reconstruction, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-994537-5.{{citation}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
• Branner, David Prager (2000), Problems in Comparative Chinese Dialectology — the Classification of Miin and Hakka, Trends in Linguistics series, bol. 123, Berlin: Mouton de Gruyter, ISBN 978-3-11-015831-1.{{citation}}: CS1 maint: date auto-translated (link)^{[patay na link]}
• Chang, Kuang-yu (1986), Comparative Min phonology (Ph.D.), University of California, Berkeley.{{citation}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
• Kurpaska, Maria (2010), Chinese Language(s): A Look Through the Prism of "The Great Dictionary of Modern Chinese Dialects", Walter de Gruyter, ISBN 978-3-11-021914-2.{{citation}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
• Li, Rulong 李如龙; Chen, Zhangtai 陈章太 (1991), "Lùn Mǐn fāngyán nèibù de zhǔyào chāyì 论闽方言内部的主要差异" [On the main differences between Min dialects], sa Chen, Zhangtai; Li, Rulong (mga pat.), Mǐnyǔ yánjiū 闽语硏究 [Studies on the Min dialects], Beijing: Yuwen Chubanshe, pp. 58–138, ISBN 978-7-80006-309-1. {{citation}}: Invalid |script-title=: missing prefix (tulong)CS1 maint: date auto-translated (link)
• Lien, Chinfa (2015), "Min languages", sa Wang, William S.-Y.; Sun, Chaofen (mga pat.), The Oxford Handbook of Chinese Linguistics, Oxford University Press, pp. 160–172, ISBN 978-0-19-985633-6.{{citation}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
• Norman, Jerry (1973), "Tonal development in Min", Journal of Chinese Linguistics, 1 (2): 222–238, JSTOR 23749795.{{citation}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
• —— (1988), Chinese, Cambridge: Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-29653-3.{{citation}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
• —— (1991), "The Mǐn dialects in historical perspective", sa Wang, William S.-Y. (pat.), Languages and Dialects of China, Journal of Chinese Linguistics Monograph Series, bol. 3, Chinese University Press, pp. 325–360, JSTOR 23827042, OCLC 600555701.{{citation}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
• —— (2003), "The Chinese dialects: phonology", sa Thurgood, Graham; LaPolla, Randy J. (eds.) (mga pat.), The Sino-Tibetan languages, Routledge, pp. 72–83, ISBN 978-0-7007-1129-1. {{citation}}: |editor-given2= has generic name (tulong)CS1 maint: date auto-translated (link)
• Norman, Jerry; Mei, Tsu-lin (1976), "The Austroasiatics in Ancient South China: Some Lexical Evidence" (PDF), Monumenta Serica, 32: 274–301, JSTOR 40726203.{{citation}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
• Ting, Pang-Hsin (1983), "Derivation time of colloquial Min from Archaic Chinese", Bulletin of the Institute of History and Philology, 54 (4): 1–14.{{citation}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
• Yan, Margaret Mian (2006), Introduction to Chinese Dialectology, LINCOM Europa, ISBN 978-3-89586-629-6.{{citation}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
• Yue, Anne O. (2003), "Chinese dialects: grammar", sa Thurgood, Graham; LaPolla, Randy J. (eds.) (mga pat.), The Sino-Tibetan languages, Routledge, pp. 84–125, ISBN 978-0-7007-1129-1. {{citation}}: |editor-given2= has generic name (tulong)CS1 maint: date auto-translated (link)

Ang lathalaing ito ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.