San Jorge

San

Jorge
San; Jorge
	Larawang iginuhit ni Hans von Kulmbach (noong mga 1510)
Martir
Ipinanganak	Capadocia
Namatay	Abril 23, 303 ; Nicomedia, Bithynia, Imperyong Romano
Benerasyon sa	Simbahang Katolika Romana; Simbahang Ortodokso ng Silangan; Ortodoksiyang Oriental; Simbahan ng Silangan; Komunyong Anglikano; Luteranismo; Umbanda; Pananampalatayang Druze;
Pangunahing dambana	Simbahan ni San Jorge, Lod; St. George Syro-Malabar Catholic Forane Church, Edappally; St. George Orthodox Church Puthuppally Pally;
Kapistahan	Abril 23 (Araw ni San Jorge); Mayo 6 (Gregoryano kapag sinusunod ang petsang Juliano); 23 Parmouti (Kalendaryong Koptiko, Mayo 1);
Katangian	Nakasuot bilang isang krusado na naka-baluting lamina o malla [en], kalimitang may nakalarawang sibat na may krus na nakakabit sa itaas, sumasakay sa isang puting kabayo at kalimiting pumapatay ng isang dragon. Sa Silangang Giyego at Kanlurang Latin inilalarawan siyang may Krus ni San Jorge na nakapalamuti sa kaniyang baluti, o kalasag o bandera.
Patron	Maraming umiiral na mga patronato ni San Jorge sa buong mundo

Si San Jorge (Ingles: Saint George; Griyego: Γεώργιος, Geṓrgios; Latin: Georgius; namatay noong Abril 23, 303^[5]), tinatawag ding Jorge ng Lida (George of Lydda), ay isang sundalo na may pinagmulan na Griyegong Capadociano, kasapi ng Praetorian Guard para kay emperador Diocleciano, na pinatawan ng parusang kamatayan dahil sa pagtangging itakwil ang pananampalatayang Kristiyano. Naging isa siya sa pinakamimitagang mga santo at megalomartir sa Kristiyanismo, at sadyang minamintuho siya bilang santong militar mula noong Krusada.

Agarang impormasyon San Jorge, Martir ...

Isara

Sa hagiograpiya (talambuhay ng mga santo), idinadakila si San Jorge, bilang isa sa Labing-apat na Banal na mga Katulong at isa sa tanyag na mga santong militar, sa alamat ng San Jorge at ang Dragon. Nakagisnang ipagdiwang ang kaniyang komemorasyon, Araw ni San Jorge, tuwing Abril 23.

Ang mga bansang Ethiopia, Inglatera, Georgia, at ang mga Awtonomong Komunidad ng Cataluña at Aragón sa Espanya, at ilan sa ibang mga bansang estado, lungsod, pamantasan, panungkulan, at samahan ay itinuturing na kanilang patron si San Jorge.

[1]
Foakes-Jackson, FJ (2005), A History of the Christian Church, Cosimo Press, p. 461, ISBN 1-59605-452-2{{citation}}: CS1 maint: date auto-translated (link).
[2]
Ball, Ann (2003), Encyclopedia of Catholic Devotions and Practices, p. 568, ISBN 0-87973-910-X{{citation}}: CS1 maint: date auto-translated (link).
[3]
Murphy-O'Connor, Jerome (2008). The Holy Land: An Oxford Archaeological Guide from Earliest Times to 1700. OUP Oxford. p. 205. ISBN 9780191647666.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
[4]
Otto Friedrich August Meinardus, Two Thousand Years of Coptic Christianity (1999), p. 315.
[5]
Acta Sanctorum Aprilis t. III (vol. 12), 101–165; Martyrology of Usuard (9th century).

Brook, E.W., 1925. Acts of Saint George in series Analecta Gorgiana 8 (Gorgias Press).
Burgoyne, Michael H. 1976. A Chronological Index to the Muslim Monuments of Jerusalem. In The Architecture of Islamic Jerusalem. Jerusalem: The British School of Archaeology in Jerusalem.
Gabidzashvili, Enriko. 1991. Saint George: In Ancient Georgian Literature. Armazi – 89: Tbilisi, Georgia.
Good, Jonathan, 2009. The Cult of Saint George in Medieval England (Woodbridge, Suffolk: The Boydell Press).
Loomis, C. Grant, 1948. White Magic, An Introduction to the Folklore of Christian Legend (Cambridge: Medieval Society of America)
Natsheh, Yusuf. 2000. "Architectural survey", in Ottoman Jerusalem: The Living City 1517–1917. Edited by Sylvia Auld and Robert Hillenbrand (London: Altajir World of Islam Trust) pp. 893–899.
Whatley, E. Gordon, editor, with Anne B. Thompson and Robert K. Upchurch, 2004. St. George and the Dragon in the South English Legendary (East Midland Revision, c. 1400) Originally published in Saints' Lives in Middle English Collections (Kalamazoo, Michigan: Medieval Institute Publications) (on-line introduction)
George Menachery, Saint Thomas Christian Encyclopaedia of India. Vol.II Trichur – 73.