Mga Eslabo

Ang mga Eslabo ay ang pinakamalaking pangkat etnolingguwistiko sa Europa.^[1] Nagsasalita sila ng iba't ibang wikang Eslabo, na kabilang sa mas malaking sangay ng Balto-Eslabo ng mga wikang Indo-Europeo. Ang mga Eslabo ay heograpikal na nakakalat sa buong hilagang Eurasia, higit sa lahat ay naninirahan sa Gitna at Silangang Europa, at ang mga Balkan sa kanluran; at Siberya sa silangan. Ang isang malaking minoridad ng mga Eslabo ay nakakalat din sa buong mga estadong Baltiko at Gitnang Asya,^[2][3] habang ang isang malaking Eslabong diaspora ay matatagpuan sa buong Kaamerikahan, bilang resulta ng pandarayuhan.

Ang mga kasalukuyang Eslabo ay inuri sa mga Silangang Eslabo (pangunahing mga Belaruso, Ruso, Rusino, at Ukranyo), mga Kanlurang Eslabo (pangunahing mga Tseko, Casubio, Polako, Eslovaco, Silesio, at Sorbo), at mga Timog Eslabo (pangunahing Bosniaco, Bulgaro, Croata, Macedonio, Macedonio Montenegrino, Serbio, at Esloveno).^[4][5][6]

Ang karamihan sa mga Eslabo ay tradisyonal na mga Kristiyano. Gayunpaman, ang mga modernong Eslabong bayan at mga pangkat etniko ay malaki ang pagkakaiba-iba pareho sa henetiko at kultura, at ang mga ugnayan sa pagitan nila - kahit na sa loob ng mga indibidwal na grupo - mula sa "pakikipagkaisa ng etniko hanggang sa damdaming magkaaway".^[7]

Mga sanggunian

Mga pagsipi

1. "Slav". Encyclopedia Britannica. Nakuha noong 3 Marso 2021. Slav, member of the most numerous ethnic and linguistic body of peoples in Europe...{{cite ensiklopedya}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
2. Kirch, Aksel (Hunyo 1992). "Russians as a Minority in Contemporary Baltic States". Bulletin of Peace Proposals. SAGE Publishing. 23: 205–212. doi:10.1177/096701069202300212. JSTOR 44481642.{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
3. Ramet, Pedro (1978). "Migration and Nationality Policy in Soviet Central Asia". Humboldt Journal of Social Relations. California State Polytechnic University, Humboldt. 6: 79–101. JSTOR 23261898.{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
4. Kamusella, Tomasz; Nomachi, Motoki; Gibson, Catherine (2016). The Palgrave Handbook of Slavic Languages, Identities and Borders. London: Palgrave Macmillan. ISBN 9781137348395.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
5. Serafin, Mikołaj (Enero 2015). "Cultural Proximity of the Slavic Nations". Inarkibo mula sa orihinal (PDF) noong 22 Hulyo 2020. Nakuha noong 28 Abril 2017. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (tulong)CS1 maint: date auto-translated (link)
6. Živković, Tibor; Crnčević, Dejan; Bulić, Dejan; Petrović, Vladeta; Cvijanović, Irena; Radovanović, Bojana (2013). The World of the Slavs: Studies of the East, West and South Slavs: Civitas, Oppidas, Villas and Archeological Evidence (7th to 11th Centuries AD). Belgrade: Istorijski institut. ISBN 978-8677431044.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
7. Robert Bideleux; Ian Jeffries (Enero 1998). A History of Eastern Europe: Crisis and Change. Psychology Press. p. 325. ISBN 978-0-415-16112-1.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)