Sanssouci

Ang Sanssouci (Pagbigkas sa Aleman: [ˈsãːsusi]) ay isang makasaysayang gusali sa Potsdam, malapit sa Berlin. Itinayo ng Prusong Haring si Federico II ng Prusya bilang kaniyang palasyong pantag-init, madalas itong binibilang sa mga Aleman na karibal ng Bersalyes. Habang ang Sanssouci ay nasa mas mapalagay na estilong Rococo at mas maliit kaysa Barokong Pranses na katapat nito, ito rin ay kapansin-pansin sa maraming templo at kapritso sa nakapalibot na liwasan. Ang palasyo ay idinisenyo at itinayo ni Georg Wenzeslaus von Knobelsdorff sa pagitan ng 1745 at 1747 upang matugunan ang pangangailangan ni Federico para sa isang pribadong tirahan kung saan siya ay makakatakas sa karangyaan at seremonya ng maharlikang hukuman. Ang pangalan ng palasyo ay isang pariralang Pranses (sans souci) na isinasalin bilang "walang alalahanin", ibig sabihin ay "walang pag-aalala" o "walang pakialam", na nagbibigay-diin na ang palasyo ay sinadya bilang isang lugar ng pagpapahinga, sa halip na isang luklukan ng kapangyarihan.

Sanssouci
Palasyo
Mga koordinado: 52°24′12″N 13°02′19″E
Bansa	Alemanya
Lokasyon	Potsdam, Brandeburgo, Alemanya
Itinatag	1745
Lawak
• Kabuuan	290 km2 (110 milya kuwadrado)
Websayt	http://www.spsg.de/schloesser-gaerten/objekt/schloss-sanssouci/

Ang Sanssouci ay higit pa sa isang malaking, isang palapag na villa—mas katulad ng Château de Marly kaysa Bersalyes. Naglalaman lamang ng sampung pangunahing silid, ito ay itinayo sa gilid ng isang terasa na burol sa gitna ng parke. Ang impluwensiya ng personal na panlasa ni Haring Federico sa disenyo at dekorasyon ng palasyo ay napakahusay na ang estilo nito ay nailalarawan bilang "Federicong Rococo", at ang kaniyang damdamin para sa palasyo ay napakalakas na inisip niya ito bilang "isang lugar na mamamatay kasama siya".^[1] Dahil sa hindi pagkakasundo tungkol sa lugar ng palasyo sa parke, sinibak si Knobelsdorff noong 1746. Tinapos ni Jan Bouman, isang arkitektong Olandes, ang proyekto.

Noong ika-19 na siglo, ang palasyo ay naging tirahan ni Federico Guillermo IV. Ginamit niya ang arkitektong si Ludwig Persius upang ibalik at palakihin ang palasyo, habang si Ferdinand von Arnim ay sinisingil sa pagpapabuti ng mga bakuran at sa gayon ang tanawin mula sa palasyo. Ang bayan ng Potsdam, kasama ang mga palasyo nito, ay isang paboritong lugar ng paninirahan para sa pamilyang imperyal ng Alemanha hanggang sa pagbagsak ng dinastiyang Hohenzollern noong 1918.

Pagkatapos ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig, ang palasyo ay naging isang atraksiyong panturista sa Silangang Alemanya Kasunod ng muling pag-iisang Aleman noong 1990, ibinalik ang bangkay ni Federico sa palasyo at inilibing sa isang bagong libingan kung saan matatanaw ang mga hardin na kaniyang nilikha. Ang Sanssouci at ang malalawak na hardin nito ay naging isang Pandaigdigang Pamanang Pook noong 1990 sa ilalim ng proteksyon ng UNESCO;^[2] noong 1995, angw Fundasyon ng mga Prusong Palasyo at Hardin Berlin-Brandeburgo ay itinatag upang pangalagaan ang Sanssouci at ang iba pang dating imperyal na palasyo sa loob at paligid ng Berlin. Ang mga palasyong ito ay binibisita na ngayon ng higit sa dalawang milyong tao bawat taon mula sa buong mundo.

• 
  Ang Timog o patsadang Panghardin at corps de logis ng Sanssouci
• 
  Palasyo ng Sanssouci
• 
  Ang Palasyo ng Sanssouci at ang repleksiyon nito sa tubigan sa Liwasang Sanssouci

Mga tala at sanggunian

1. Berliner Zeitung: Spröde Fassadengeschichten, 19 February 2003.
2. "Palaces and Parks of Potsdam and Berlin". UNESCO World Heritage List. Nakuha noong 4 Nobyembre 2021.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)

Mga panlabas na link

• Pagsusuri ng ICOMOS sa World Heritage Site
• Mga larawan mula sa Sanssouci Naka-arkibo 2011-05-22 sa Wayback Machine.
• Interactive Panorama: Sanssouci Garden Naka-arkibo 2011-07-10 sa Wayback Machine.
• 360° na larawan
• Opisyal na flyer ng Mga Palasyo at Hardin sa Berlin at Brandenburg