![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d6/Omega_Baryon.svg/langtl-640px-Omega_Baryon.svg.png&w=640&q=50)
Omega baryon
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ang mga Omega baryon ay isang pamilya ng subatomikong mga partikulong hadron na may mga simbolong Ω at elementaryong kargang +2, +1 o -1 o mga neutral. Ang mga ito ay mga baryon na hindi naglalaman ng taas na quark o babang quark[1]. Ang mga omega baryon na naglalaman ng mga ibabaw na quark ay hindi inaasahang mapagmasdan dahil ang Pamantayang Modelo ay humuhula ng mean na panahon ng buhay ng mga ibabaw na quark na mga 5×10−25 s.[2] This is about 20 times shorter than the timescale for strong interactions, and therefore it does not form hadrons.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d6/Omega_Baryon.svg/640px-Omega_Baryon.svg.png)
The first Omega baryon discovered was the Ω−, made of three strange quarks, in 1964.[3] Ang pagkakatuklas nito ay isang dakilang tagumpay sa pag-aaral ng mga prosesong quark dahil ito ay natagpuan pagkatapos ng eksistensiya nito, masa at mga produkto ng pagkabulok ay hinulaan ng pisikong Amerikano na si Murray Gell-Mann noong 1962 at independiyenteng hinulaan ni Yuval Ne'eman. Bukod sa Ω−, ang isang may charm na partikulong Omega (Ω0c) ay natuklasan kung saan ang isang kakaibang quark ay pinalitan ng charm quark. Ang Ω− ay nabubulok lamang sa pamamagitan ng mahinang interaksiyon at kaya ay may relatibong mahabang panahon ng buhay.[4] Spin (J) and parity (P) values for unobserved baryons are predicted by the quark model.[5]
Dahil sa ang mga omega baryon ay walang anumang taas o babang mga quark, ang lahat ng mga ito ay may isospin na 0.