ไดโจเท็นโน
From Wikipedia, the free encyclopedia
บทความนี้เกี่ยวกับพระอิสริยยศ สำหรับจักรพรรดิที่ดำรงตำแหน่งนี้อยู่ ดูที่ สมเด็จพระจักรพรรดิอากิฮิโตะ
ไดโจเท็นโน (ญี่ปุ่น: 太上天皇, Daijō Tennō แปลตรงตัวว่า "มหาจักรพรรดิ")[1] หรือเรียกโดยย่อว่า โจโก (ญี่ปุ่น: 上皇, Jōkō)[2] เป็นพระบรมราชอิสริยยศของจักรพรรดิญี่ปุ่นที่สละราชสมบัติ
ตามประมวลกฎหมายไทโฮ ไดโจเท็นโนยังสามารถใช้พระราชอำนาจบางประการของกษัตริย์ได้ การใช้อำนาจเช่นนี้ปรากฏครั้งแรกในสมัยจักรพรรดินีจิโตเมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 7
ไดโจเท็นโนที่ผนวชจะได้รับสมัญญาว่า ไดโจโฮโอ (มหาธรรมราชา) การออกผนวชดังกล่าวประพฤติกันมากในยุคเฮอัง
ทั้งนี้ สำนักพระราชวังญี่ปุ่นกำหนดคำแปลภาษาอังกฤษของ โจโก ว่า "Emperor Emeritus"[3]