โทรทัศน์ภาคพื้นดินระบบดิจิทัล
เทคโนโลยีการออกอากาศโทรทัศน์ / From Wikipedia, the free encyclopedia
โทรทัศน์ภาคพื้นดินระบบดิจิทัล (อังกฤษ: Digital terrestrial television; ชื่อย่อ: DTTV หรือ DTT หรือ DTTB) เป็นเทคโนโลยีสำหรับโทรทัศน์ภาคพื้นดินที่สถานีโทรทัศน์ภาคพื้นดิน (เสาหนวดกุ้ง) ออกอากาศรายการโทรทัศน์โดยส่งคลื่นวิทยุไปยังโทรทัศน์ในที่อยู่อาศัยของผู้บริโภคในรูปแบบของสัญญาณดิจิทัล DDTV เป็นความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีที่สำคัญและล้ำหน้ากว่าโทรทัศน์ระบบแอนะล็อก และเริ่มแทนที่การออกอากาศแบบแอนะล็อกที่เคยใช้มาตั้งแต่กลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 การทดลองออกอากาศเริ่มขึ้นในปี ค.ศ. 1998 และมีการเปลี่ยนผ่านระบบการออกอากาศ (หรือที่เรียกว่า การยุติการออกอากาศโทรทัศน์แอนะล็อก (Analog Switchoff; ASO) หรือการเปลี่ยนแปลงสู่โทรทัศน์ระบบดิจิทัล (Digital Switchover; DSO)) ในปี ค.ศ. 2006 และปัจจุบันเสร็จสมบูรณ์ไปแล้วในหลากหลายประเทศ รวมถึงประเทศไทยซึ่งได้ยุติการออกอากาศโทรทัศน์แอนะล็อกอย่างสมบูรณ์เมื่อวันที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2563 ข้อได้เปรียบของโทรทัศน์ภาคพื้นดินระบบดิจิทัลมีความคล้ายคลึงกับแพลตฟอร์มอื่น ๆ ที่ได้รับจากระบบดิจิทัล เช่น เคเบิลทีวี ดาวเทียม และโทรคมนาคม เช่น การใช้แบนด์วิดท์คลื่นความถี่วิทยุมีประสิทธิภาพมากขึ้น ช่องโทรทัศน์มากกว่าแอนะล็อก และคุณภาพของภาพที่มากขึ้น และช่วยลดต้นทุนให้แก่ผู้แพร่ภาพกระจายเสียง (นอกเหนือจากต้นทุนการปรับรุ่น)
ประเทศต่าง ๆ ได้นำมาตรฐานการออกอากาศแบบดิจิทัลมาใช้เป็นพื้นฐาน สิ่งที่สำคัญคือ[1]
- การออกอากาศระบบดิจิทัลของคณะกรรมการมาตรฐานโทรทัศน์ขั้นสูง (ATSC DTV) (ระบบ A)
- การออกอากาศระบบดิจิทัลผ่านมือถือของคณะกรรมการมาตรฐานโทรทัศน์ขั้นสูง (ATSC-M/H)
- การแพร่ภาพสื่อผสมภาคพื้นดินระบบดิจิทัล (DTMB)
- การแพร่สัญญาณภาพดิจิทัลผ่านมือถือ (DVB-H)
- การแพร่สัญญาณภาพดิจิทัลภาคพื้นดิน รุ่นที่ 1 และ 2 (DVB-T/DVB-T2) (ระบบ B)
- บริการออกอากาศภาคพื้นดินแบบรวม (ISDB-T) (ระบบ C)
- บริการกระจายเสียงดิจิทัลแบบรวม (ISDB-Tsb) (ระบบ F)
- เอฟแอลโอ (FLO) (ระบบ M)