แอโรไวรอนเมนต์ อาร์คิว-11 เรฟเวน
From Wikipedia, the free encyclopedia
แอโรไวรอนเมนต์ อาร์คิว-11 เรฟเวน (อังกฤษ: AeroVironment RQ-11 Raven) เป็นอากาศยานไร้คนขับทางไกลที่ควบคุมด้วยมือ (หรืออากาศยานไร้คนขับขนาดเล็ก)[3] ซึ่งพัฒนาขึ้นสำหรับกองทัพสหรัฐ แต่ปัจจุบันได้รับการนำมาใช้โดยกองกำลังทหารของประเทศอื่น ๆ อีกมาก
อาร์คิว-11 เรฟเวน | |
---|---|
อากาศยานไร้คนขับอาร์คิว-11 ในเที่ยวบิน | |
หน้าที่ | อากาศยานไร้คนขับที่ควบคุมจากระยะไกล[1] |
ผู้ผลิต | แอโรไวรอนเมนต์ |
เที่ยวบินแรก | ตุลาคม ค.ศ. 2001 |
เริ่มใช้ | พฤษภาคม ค.ศ. 2003 |
สถานะ | ประจำการ |
ผู้ใช้หลัก | กองทัพบกสหรัฐ กองทัพอากาศสหรัฐ, เหล่านาวิกโยธินสหรัฐ, กองทัพบกสหรัฐ, กองกำลังทางบกทั่วโลก |
การผลิต | ค.ศ. 2004–ปัจจุบัน |
จำนวนที่ถูกผลิต | มากกว่า 19,000 ลำ |
ค่าใช้จ่ายต่อลำ |
173,000 ดอลลาร์ต่อระบบ (รวม 4 อากาศยานไร้คนขับ, 2 สถานีควบคุมภาคพื้นดิน และชิ้นส่วนอะไหล่)[2] |
พัฒนาจาก | เอฟคิวเอ็ม-151 พอยเตอร์ |
อาร์คิว-11 เรฟเวน ได้รับการนำมาใช้ครั้งแรกในฐานะเอฟคิวเอ็ม-151 ใน ค.ศ. 1999 แต่ใน ค.ศ. 2002 ได้รับการพัฒนาเป็นรูปแบบปัจจุบัน[4] คล้ายกับเครื่องบินโมเดลฟรีไฟลต์ รุ่นเอฟ1ซี ของสหพันธ์กีฬาทางอากาศโลกที่มีขนาดใหญ่ขึ้น อากาศยานชนิดนี้ได้รับการปล่อยตัวด้วยมือและขับเคลื่อนด้วยมอเตอร์ไฟฟ้าในรูปแบบของการผลัก เครื่องบินสามารถบินได้สูงถึง 6.2 ไมล์ (10.0 กม.) ที่ระดับความสูงอย่างคร่าว ๆ 500 ฟุต (150 ม.) เหนือระดับพื้นดิน (AGL) และมากกว่า 15,000 ฟุต (4,600 เมตร) เหนือระดับน้ำทะเลปานกลาง (MSL) ที่ความเร็วการบินที่ 28–60 ไมล์ต่อชั่วโมง (45–97 กม./ชม.)[5] ทั้งนี้ กองทัพบกสหรัฐใช้เรฟเวนในระดับกองร้อย[6]