แก๊สเฉื่อย
From Wikipedia, the free encyclopedia
แก๊สเฉี่อย (อังกฤษ: inert gas) เป็นแก๊สที่ไม่ว่องไวต่อปฏิกิริยาเคมีกับสารอื่น ดังนั้นจึงไม่สามารถสร้างสารประกอบเคมีได้ทันที แก๊สมีสกุลมักไม่ทำปฏิกิริยากับสารส่วนมากและในอดีตถูกเรียกว่าแก๊สเฉื่อย[1] แก๊สเฉื่อยมักถูกใช้เพื่อป้องกันการเกิดปฏิกิริยาเคมีที่ไม่ต้องการโดยทำให้สารตัวอย่างเสื่อมสภาพ ปฏิกิริยาเคมีที่ไม่ต้องการมักเกิดปฏิกิริยาออกซิเดชันและปฏิกิริยาไฮโดรไลซิสกับออกซิเจนและความชื้นในอากาศ คำว่าแก๊สเฉื่อยถูกใช้ขึ้นอยู่กับบริบทเนื่องจากในบางกรณี แก๊สมีสกุลสามารถทำปฏิกิริยากับสารอื่นได้ ภายใต้เงื่อนไขต่างๆ แก๊สอาร์กอนบริสุทธิ์เป็นแก๊สเฉื่อยที่ถูกใช้มากที่สุด เนื่องจากมีค่าความอุดมสมบูรณ์สูง (78.3% N2, 1% Ar ในอากาศ) และ ค่าต้นทุนสัมพัทธ์ต่ำ ต่างจากแก๊สมีสกุล แก๊สเฉื่อยไม่จำเป็นต้องเป็นธาตุและสามารถเป็นแก๊สสารประกอบได้ แนวโน้มของการไม่เกิดปฏิกิริยาขึ้นอยู่กับเวเลนซ์อิเล็กตรอน หรือ อิเล็กตรอนในวงนอกสุดบนเปลือกอิเล็กตรอนเพื่อประกอบให้แก๊สเฉื่อยมีความเสถียร[2] อย่างไรก็ตามแนวโน้มดังกล่าว ไม่ได้เป็นจริงเสมอ ทั้งแก๊สมีสกุลและแก๊สเฉื่อยสามารถตอบสนองต่อสารประกอบได้