แกรนด์ดยุกกีโยมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก

แกรนด์ดยุกกีโยมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก (22 เมษายน พ.ศ. 2395 - 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455) ทรงดำรงเป็นแกรนด์ดยุคผู้ปกครองแห่งราชรัฐลักเซมเบิร์กตั้งแต่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 จนกระทั่งสิ้นพระชนม์ เป็นพระบิดาของแกรนด์ดัชเชสมารี-อาเดลาอีดแห่งลักเซมเบิร์กและแกรนด์ดัชเชสชาร์ล็อตแห่งลักเซมเบิร์ก ทรงครองราชบัลลังก์สืบต่อจากแกรนด์ดยุกอดอล์ฟแห่งลักเซมเบิร์ก พระบิดา และพระองค์ทรงอ้างสิทธิในบรรดาศักดิ์ ดยุกแห่งนัสเซา^[1] พระองค์ทรงเป็นแกรนด์ดยุกพระองค์สุดท้ายแห่งลักเซมเบิร์กที่สิ้นพระชนม์ขณะยังเป็นพระประมุข

กีโยมที่ 4
แกรนด์ดยุกแห่งลักเซมเบิร์ก
ครองราชย์	17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 - 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455
ก่อนหน้า	อดอล์ฟ
ถัดไป	มารี-อาเดลาอีด
ประสูติ	22 เมษายน พ.ศ. 2395 พระราชวังบรีบริช,วีสบาเดิน,ประเทศเยอรมนี
สิ้นพระชนม์	25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455 (พระชนมายุ 59 พรรษา) ปราสาทเบิร์ก,คอลมาร์-เบิร์ก,ประเทศลักเซมเบิร์ก
พระราชบุตร	แกรนด์ดัชเชสมารี-อาเดลาอีดแห่งลักเซมเบิร์ก แกรนด์ดัชเชสชาร์ล็อตแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงอีลดาแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงอ็องตัวแน็ตแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงเอลีซาแบ็ตแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงโซฟีแห่งลักเซมเบิร์ก
ราชวงศ์	ราชวงศ์นัสเซา-ไวล์บวร์ก
พระราชบิดา	แกรนด์ดยุกอดอล์ฟแห่งลักเซมเบิร์ก
พระราชมารดา	เจ้าหญิงอาเดิลไฮท์-มารีอาแห่งอันฮัลท์-เดสซู

ช่วงต้นพระชนม์ชีพ

เจ้าชายวิลเฮ็ล์ม อาเล็คซานเดอร์ทรงประสูติในวันที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2395 ณ พระราชวังบรีบริช,วีสบาเดิน โดยเป็นพระราชโอรสพระองค์โตในดยุกอดอลฟ์แห่งนัสเซากับพระมเหสีพระองค์ที่สอง เจ้าหญิงอาเดิลไฮท์-มารีอาแห่งอันฮัลท์-เดสซู

ตั้งแต่ประสูติพระองค์ทรงได้เป็นรัชทายาทแห่งนัสเซา พระราชบิดาของพระองค์ทรงสนับสนุนจักรวรรดิออสเตรียในสงครามออสเตรีย-ปรัสเซียปีพ.ศ. 2406 หลังจากจักรวรรดิออสเตรียพ่ายแพ้ในสงคราม นัสเซาได้ถูกผนวกเข้ากับราชอาณาจักรปรัสเซียและทำให้พระราชบิดาสูญเสียราชบัลลังก์ในวันที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2409

ในราชสำนักลักเซมเบิร์ก

พระบรมสาทิสลักษณ์แกรนด์ดยุกอดอลฟ์(ซ้าย)และแกรนด์ดยุกวิลเลม พระโอรส(ขวา)

ในปีพ.ศ. 2422 พระญาติของพระองค์ซึ่งมีศักดิ์เป็นพระราชนัดดาของดยุกอดอลฟ์ พระราชบิดา คือ เจ้าหญิงเอ็มมาแห่งวัลเด็คและเพือร์ม็อนท์ได้อภิเษกสมรสกับสมเด็จพระเจ้าวิลเลิมที่ 3 แห่งเนเธอร์แลนด์ซึ่งทรงเป็นแกรนด์ดยุคแห่งลักเซมเบิร์กด้วย ในปีพ.ศ. 2433 พระเจ้าวิลเลิมที่ 3 แห่งเนเธอร์แลนด์เสด็จสวรรคต มีพระราชธิดาเพียงพระองค์เดียวได้สืบราชบัลลังก์เนเธอร์แลนด์เป็น สมเด็จพระราชินีนาถวิลเฮลมินาแห่งเนเธอร์แลนด์ เนื่องจากพระราชโอรสของพระองค์สิ้นพระชนม์ก่อนหน้านี้แล้ว พระนางวิลเฮลมินาทรงถูกตัดสิทธิ์ในราชบัลลังก์ลักเซมเบิร์กอันเนื่องมาจากกฎหมายแซลิกที่ไม่อนุญาตให้สตรีครองบัลลังก์

ราชรัฐซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเนเธอร์แลนด์ตั้งแต่พ.ศ. 2358 ได้ผ่านราชบัลลังก์ไปสู่พระราชบิดาของพระองค์ซึ่งได้ขึ้นครองราชย์เป็น แกรนด์ดยุกอดอลฟ์แห่งลักเซมเบิร์ก ด้วยข้อสัญญาราชสกุลนัสเซา นับได้ว่าแกรนด์ดยุคอดอล์ฟทรงมีศักดิ์เป็นพระญาติลำดับที่ 17 ของพระเจ้าวิลเลมที่ 3 แห่งเนเธอร์แลนด์ โดยสืบราชสกุลผ่านทางบุรุษ ที่ซึ่งมีความเกี่ยวพันที่ห่างกันมากที่สุดในประวัติศาสตร์

เจ้าชายวิลเฮ็ล์ม อาเล็คซานเดอร์ทรงได้รับการสถาปนาขึ้นเป็นเจ้าชายกีโยม อาแล็กซ็องดร์ แกรนด์ดยุกรัชทายาทแห่งลักเซมเบิร์ก

ครองราชย์

แกรนด์ดยุกกีโยมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์กกับอิงฟังตามารีอา อานาแห่งโปรตุเกสในวันอภิเษกสมรส วันที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2436

ในวันที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 แกรนด์ดยุคอดอลฟ์สิ้นพระชนม์ แกรนด์ดยุกรัชทายาทกีโยม อาแล็กซ็องดร์ได้ครองราชบัลลังก์สืบต่อเป็น แกรนด์ดยุกกีโยมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก พระองค์ทรงเป็นโปรแตสแตนต์ และทรงอภิเษกสมรสตั้งแต่ก่อนครองราชย์ กับอิงฟังตามารีอา อานาแห่งโปรตุเกสพระราชธิดาในสมเด็จพระเจ้ามีแกลแห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงอาเดิลไฮท์แห่งเลอเวินชไตน์-แวร์ทไฮม์-โรเซินแบร์คในวันที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2436 ณ ปราสาทฟิสช์ฮอร์น แซล อัม ซี ออสเตรีย พระองค์ทรงเชื่อว่าการอภิเษกสมรสกับพระราชธิดาจากประเทศโรมันคาทอลิกจะนำมาสู่การมีพระประมุขที่เป็นโรมันคาทอลิกด้วย โดยนับตั้งแต่หลังรัชสมัยแกรนด์ดยุกกีโยมที่ 4 พระประมุขทุกพระองค์ล้วนเป็นคาทอลิก

หลังจากการสิ้นพระชนม์ของพระปิตุลา เจ้าชายนิโคเลาส์-วิลเฮล์มในปีพ.ศ. 2448 สายสกุลบุรุษองค์เดียวที่ถูกต้องตามกฎหมายของราชวงศ์นัสเซา-ไวล์บวร์กคือ พระญาติของแกรนด์ดยุกกีโยมที่ 4 เจ้าชายเกออร์ค นิโคเลาส์, เคานต์แห่งมาเรินแบร์ค ซึ่งเป็นพระโอรสจากการแต่งงานต่างฐานันดร ดังนั้นในพ.ศ. 2450 แกรนด์ดยุกกีโยมที่ 4 ทรงประกาศให้เคานต์แห่งมาเรินแบร์คไม่ใช่ราชนิกุล โดยทรงประกาศให้พระราชธิดาพระองค์โต เจ้าหญิงมารี-อาเดลาอีดขึ้นเป็นทายาทโดยสันนิษฐานแห่งราชบัลลังก์ของราชรัฐ

สิ้นพระชนม์

แกรนด์ดยุกกีโยมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์กสิ้นพระชนม์ในวันที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455 ณ ปราสาทเบิร์ก ในเมืองคอลมาร์-เบิร์ก ประเทศลักเซมเบิร์ก สิริพระชนมายุ 59 พรรษา พระองค์ทรงเป็นแกรนด์ดยุกพระองค์สุดท้ายแห่งลักเซมเบิร์กที่สิ้นพระชนม์ขณะยังเป็นพระประมุข พระราชธิดาได้ขึ้นครองราชย์ต่อเป็น แกรนด์ดัชเชสมารี-อาเดลาอีดแห่งลักเซมเบิร์ก ภายใต้การสำเร็จราชการของพระนางมารี อาน พระชายาของพระองค์ และต่อมาแกรนด์ดัชเชสมารี-อาเดลาอีดทรงทำให้เกิดวิกฤตในการดำรงอยู่ของสถาบันประมุขแห่งรัฐลักเซมเบิร์ก และแกรนด์ดัชเชสชาร์ล็อตแห่งลักเซมเบิร์ก พระราชธิดาองค์รองของพระองค์ซึ่งจะได้ครองราชย์สืบต่อจากแกรนด์ดัชเชสมารี-อาเดลาอีด ทรงสามารถแก้ไขวิกฤตต่างๆที่เกิดขึ้นในสมัยพระเชษฐภคินีได้

พระอิศริยยศ

• 22 เมษายน พ.ศ. 2395 - 20 กันยายน พ.ศ. 2409 : เจ้าชายวิลเฮ็ล์ม อาเล็คซานเดอร์ เจ้าชายรัชทายาทแห่งนัสเซา^[2]
• 20 กันยายน พ.ศ. 2409 - 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2433 : เจ้าชายวิลเฮ็ล์ม อาเล็คซานเดอร์แห่งนัสเซา-ไวล์บวร์ค^[3]
• 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2433 - 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 : เจ้าชายกีโยม อาแล็กซ็องดร์ แกรนด์ดยุกรัชทายาทแห่งลักเซมเบิร์ก, เจ้าชายแห่งนัสเซา-ไวล์บวร์ค^[3]
• 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 - 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455 : แกรนด์ดยุกแห่งลักเซมเบิร์ก^[3]

พระราชธิดา

แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์กมีพระราชธิดาร่วมกับเจ้าหญิงมารี แอนน์แห่งโปรตุเกส 6 พระองค์ แต่ไม่มีพระราชโอรส พระราชธิดาได้แก่

	พระนาม	ประสูติ	สิ้นพระชนม์	คู่สมรส และพระโอรส-ธิดา
	แกรนด์ดัชเชสมารี-อาเดลาอีดแห่งลักเซมเบิร์ก	189414 มิถุนายน พ.ศ. 2437	192424 มกราคม พ.ศ. 2467	ไม่ทรงอภิเษกสมรส
	แกรนด์ดัชเชสชาร์ล็อตแห่งลักเซมเบิร์ก	189623 มกราคม พ.ศ. 2439	19859 กรกฎาคม พ.ศ. 2528	อภิเษกสมรส วันที่ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2462 กับ เจ้าชายเฟลิกซ์แห่งบูร์บง-ปาร์มา มีพระโอรสธิดา 6 พระองค์ ได้แก่ แกรนด์ดยุกฌ็องแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงเอลิซาเบธ ดัชเชสแห่งโฮเฮนเบิร์ก เจ้าหญิงมารี แอดิเลดแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงมารี กาบรีแยลแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าชายชาร์ลแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงอาลิกซ์ เจ้าหญิงแห่งลีญ
	เจ้าหญิงอีลดาแห่งลักเซมเบิร์ก	189715 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2440	19798 กันยายน พ.ศ. 2522	อภิเษกสมรส วันที่ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2473 กับ อดอล์ฟ ชวาร์ทเซินแบร์ค ไม่มีพระโอรสธิดา
	เจ้าหญิงอ็องตัวแน็ตแห่งลักเซมเบิร์ก	18997 ตุลาคม พ.ศ. 2442	195431 กรกฎาคม พ.ศ. 2497	อภิเษกสมรส วันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2464 กับ เจ้าชายรูพเพ็ชลท์ มกุฎราชกุมารแห่งบาวาเรีย มีพระโอรสธิดา 6 พระองค์ ได้แก่ เจ้าชายไฮน์ริชแห่งบาวาเรีย เจ้าหญิงอาร์มีการ์ดแห่งบาวาเรีย เจ้าหญิงอีดิธาแห่งบาวาเรีย เจ้าหญิงฮิลดาแห่งบาวาเรีย เจ้าหญิงกาเบรียลแห่งบาวาเรีย เจ้าหญิงโซฟีแห่งบาวาเรีย
	เจ้าหญิงเอลีซาแบ็ตแห่งลักเซมเบิร์ก	19017 มีนาคม พ.ศ. 2444	19502 สิงหาคม พ.ศ. 2493	อภิเษกสมรส วันที่ 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2465 กับ เจ้าชายลูทวิช ฟิลลิพแห่งทวร์นและทัคซิส มีพระโอรสธิดา 2 พระองค์ ได้แก่ เจ้าชายอันเซล์มแห่งทวร์นและทักซิส เจ้าหญิงอีนีกาแห่งทวร์นและทัคซิส
	เจ้าหญิงโซฟีแห่งลักเซมเบิร์ก	190214 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2445	194124 พฤษภาคม พ.ศ. 2484	อภิเษกสมรส วันที่ 12 เมษายน พ.ศ. 2464 กับ เจ้าชายแอนสท์ ไฮน์ริชแห่งแซ็กโซนี มีพระโอรส 3 พระองค์ ได้แก่ เจ้าชายอัลเบิร์ต ดีโมแห่งแซ็กโซนี เจ้าชายจอร์จ ทีโมแห่งแซ็กโซนี เจ้าชายรูเพิร์ต เจโรแห่งแซ็กโซนี

พระราชตระกูล

16. คาร์ล คริสเตียน เจ้าชายแห่งนัสเซา-ไวล์บวร์ก

8. เฟรเดอริค วิลเลียม เจ้าชายแห่งนัสเซา-ไวล์บวร์ก

17. เจ้าหญิงแคโรไลนาแห่งออเรนจ์-นัสเซา

4. วิลเลียม ดยุกแห่งนัสเซา

18. วิลเฮล์ม จอร์จ เคานท์แห่งไซน์-ฮาเชนบูร์ก, เบอร์เกรฟแห่งเคิร์ชเบิร์ก

9. เบอร์เกรฟวีนหลุยส์ อิซาเบลแห่งเคิร์ชเบิร์ก

19. เจ้าหญิงอิซาเบลลา ออกุสต์ รอสแห่งกรีซ์

2. แกรนด์ดยุกอดอลฟ์แห่งลักเซมเบิร์ก

20. เออร์เนสต์ เฟรเดอริคที่ 3 ดยุคแห่งแซ็กซ์-ฮิลด์บูร์กเซน

10. เฟรเดอริค ดยุคแห่งแซ็กซ์-อัลเทนบูร์ก

21. เจ้าหญิงเออร์เนสต์ทีนแห่งแซ็กซ์-ไวมาร์

5. เจ้าหญิงหลุยส์แห่งแซ็กซ์-ฮิลด์บูร์กเซน

22. ชาร์ลส์ที่ 2 แกรนด์ดยุคแห่งแม็กเคลนบวร์ก-สเตรลิตซ์

11. ดัสเชสชาร์ล็อต จอร์จีนแห่งแม็กเคลนบวร์ก-สเตรลิตซ์

23. แลนด์เกรฟวีนเฟรเดอริเกแห่งเฮสส์-ดาร์มสตัดท์

1. แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก

24. ลีโอโปลด์ที่ 3 ดยุคแห่งอัลฮัลท์-เดสเซา

12. เฟรเดอริค เจ้าชายรัชทายาทแห่งอัลฮัลท์-เดสเซา

25. มาร์เกรฟวีนหลุยส์แห่งบรานเดนบูร์ก-ชเว็ดท์

6. เจ้าชายเฟรเดอริค ออกุสตุสแห่งอันฮัลท์-เดสเซา

26. เฟรเดอริคที่ 5 แลนด์เกรฟแห่งเฮสส์-ฮอมบูร์ก

13. แลนด์เกรฟวีนอเมลีแห่งเฮสส์-ฮอมบูร์ก

27. แลนด์เกรฟวีนแคโรไลน์แห่งเฮสส์-ดาร์มสตัดท์

3. เจ้าหญิงอเดลเฮด-มารีแห่งอันฮัลท์-เดสเซา

28. เจ้าชายเฟรเดอริคแห่งเฮสส์-คาสเซิล

14. เจ้าชายวิลเลียมแห่งเฮสส์-คาสเซิล

29. เจ้าหญิงแคโรไลน์แห่งนัสเซา-อูซิงเง็น

7. แลนด์เกรฟวีนมารี หลุยส์ ชาร์ล็อตแห่งเฮสส์-คาสเซิล

30. เจ้าชายเฟรเดอริค รัชทายาทแห่งเดนมาร์กและนอร์เวย์

15. เจ้าหญิงหลุยส์ ชาร์ล็อตแห่งเดนมาร์ก

31. ดัสเชสโซเฟีย เฟรเดอริกาแห่งเม็คเคลนบวร์ก-ชเวรีน

เชิงอรรถ

1. Almanach de Gotha (1901), article "Luxembourg"
2. Members of the German Ducal Houses uses the style of Highness
3. It was customary for a reigning Grand Duke, his heir apparent, and their spouses to use the style of Royal Highness

อ้างอิง

• Grand-Ducal House of Luxembourg

ก่อนหน้า		แกรนด์ดยุกกีโยมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก		ถัดไป
แกรนด์ดยุกอดอลฟ์แห่งลักเซมเบิร์ก		แกรนด์ดยุกแห่งลักเซมเบิร์ก (ราชวงศ์นัสเซา-เวลเบิร์ก) (17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 - 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455)		แกรนด์ดัชเชสมารี-อเดเลดแห่งลักเซมเบิร์ก
แกรนด์ดยุกอดอลฟ์แห่งลักเซมเบิร์ก		ดยุกแห่งนัสเซา (ราชวงศ์นัสเซา-เวลเบิร์ก) ผู้อ้างสิทธิในพระอิศริยยศ (17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 - 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455)		แกรนด์ดัชเชสมารี-อเดเลดแห่งลักเซมเบิร์ก