เอไมด์
From Wikipedia, the free encyclopedia
ในเคมีอินทรีย์ เอไมด์[1][2][3] หรือที่เรียกว่าคาร์บอกซาไมด์ เป็นสารประกอบที่มีสูตรทั่วไป R−C(=O)−NR′R″ โดยที่ R, R' และ R″ เป็นตัวแทนของหมู่ใดๆ ซึ่งโดยทั่วไปคือกลุ่มอัลคิลหรืออะตอม ไฮโดรเจน[4] หมู่เอไมด์เรียกว่าพันธะเปปไทด์เมื่อเป็นส่วนหนึ่งของสายโซ่หลักในโปรตีน และเรียกว่าพันธะไอโซเปปไทด์เมื่อเกิดขึ้นในโซ่ข้าง เช่นในแอสพาราจีนและกลูตามีน เอไมด์เป็นอนุพันธ์ของกรดคาร์บอกซิลิก (R−C(=O)−OH ) ซึ่งหมู่ไฮดรอกซิล (−OH ) จะถูกแทนที่ด้วยหมู่เอมีน (−NR′R″ )
เอไมด์โดยทั่วไปที่รู้จักคือ ฟอร์มาไมด์ (H−C(=O)−NH2 ), อะซีตาไมด์ (H3C−C(=O)−NH2 ), เบนซาไมด์ (C6H5−C(=O)−NH2 ) และไดเมทิลฟอร์มาไมด์ (H−C(=O)−N(−CH3)2 ) ตัวอย่างอื่น ๆ เช่น N -คลอโรอะเซทาไมด์ (H3C−C(=O)−NH−Cl ) และคลอโรฟอร์มาไมด์ (Cl−C(=O)−NH2 )
เอไมด์มีแบ่งเป็นเป็น ปฐมภูมิ ทุติยภูมิ และตติยภูมิ ขึ้นอยู่กับที่อะตอมไนโตรเจนมีรูปแบบ−NH2 ,−NHR หรือ−NRR' โดยที่ R และ R' คือกลุ่มอื่นที่ไม่ใช่ไฮโดรเจน[4]