เวเนรา 3

เวเนรา 3 (รัสเซีย: Венера-3) เป็นยานอวกาศที่ถูกสร้างและปล่อยขึ้นสู่อวกาศโดยสหภาพโซเวียต เพื่อไปสำรวจพื้นผิวของดาวศุกร์ โดยถูกปล่อยเมื่อวันที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2508 จากท่าอวกาศยานบัยโกเงอร์ คาซัคสถาน

เวเนรา 3
ประเภทภารกิจ	ยานที่บินผ่านชั้นบรรยากาศดาวศุกร์
ผู้ดำเนินการ	OKB-1
COSPAR ID	1965-092A
SATCAT no.	1733
ระยะภารกิจ	105 วัน
ข้อมูลยานอวกาศ
ยานอวกาศ	3MV-3 No.1
ผู้ผลิต	ลาโวชกิน
มวลขณะส่งยาน	960 kg (2,120 lb)
มวลหลังการลงจอด	377 kg (831 lb)
ขนาด	4.2 × 1.1 m (13.8 × 3.6 ft)
เริ่มต้นภารกิจ
วันที่ส่งขึ้น	16 November 1965, 04:19 (1965-11-16UTC04:19Z) UTC
จรวดนำส่ง	Molniya M
ฐานส่ง	บัยโกเงอร์ ลาน 31/6
ลักษณะวงโคจร
ระบบอ้างอิง	แถบเฮลิโอเซนตริก
ระยะใกล้สุด	0.68 AU
ระยะไกลสุด	0.99 AU
ความเอียง	4.29°
คาบการโคจร	277 วัน
ปะทะ ดาวศุกร์ (ลงจอดล้มเหลว)
วันที่ปะทะ	1 มีนาคม ค.ศ.1966
ตำแหน่งปะทะ	20°N 80°E
ยานอวกาศเวเนรา ← เวเนรา 2 คอสมอส 96 →

ภารกิจของยานอวกาศนี้เพื่อลงจอดบนพื้นผิวของดาวศุกร์ ^[1][2] โดยลำตัวมีระบบวิทยุสื่อสาร เครื่องมือทางวิทยาศาสตร์ แหล่งพลังงานไฟฟ้าและมีตราแผ่นดินของสหภาพโซเวียต

ยานอวกาศดังกล่าวลงสู่ดาวศุกร์ด้วยการชนกระแทก เมื่อวันที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2509 และกลายเป็นยานอวกาศลำแรกที่ลงจอดบนพื้นผิวของดาวเคราะห์ดวงอื่น ด้านที่ตกนั้นเป็นดาวมืดของดาวศุกร์ ซึ่งพิกัดการลงจอดกระแทกน่าจะอยู่ที่พิกัด -20° to 20° N, 60° to 80° E อย่างไรก็ตาม ระบบสื่อสารของยานได้ล้มเหลวก่อนที่จะมีการส่งข้อมูลใด ๆ กลับมายังโลก^[3][4]

เนื่องจากดาวศุกร์ มีอุณหภูมิประมาณ 500 องศาเซลเซียส ตลอดทั้งกลางวันและกลางคืน ทำให้การลงจอดของยานสำรวจเวเนรารุ่นต่อๆไป ก็ยังเป็นอุปสรรค จนกระทั่ง เวเนรา 7 ที่ลำตัวของยานเป็นไททาเนียม สามารถลงจอดที่พื้นผิวอย่างนุ่มนวลได้สำเร็จเป็นลำแรกและส่งข้อมูลกลับมายังโลกได้ 23 นาที

อ้างอิง

1. Mark Wade, Venera 3MV-3, Austronautix.com. Retrieved 3 April 2018.
2. Gunter Krebs, Venera 3 (3MV-3 #1), Gunther's Space Page. Retrieved 3 April 2018.
3. David Leverington (2000). New cosmic horizons. Cambridge University Press. p. 74. ISBN 0-521-65833-0.
4. "Venera 3". NASA. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-03-03. สืบค้นเมื่อ 2019-03-01.