เจ้าชายหลุยส์ ดยุกแห่งเนอมูร์

เจ้าชายหลุยส์แห่งออร์เลอ็อง ดยุกแห่งนามูร์ (ฝรั่งเศส: Louis Charles Philippe Raphaël d'Orléans; 25 ตุลาคม ค.ศ. 1814 – 26 มิถุนายน ค.ศ. 1896) เป็นพระราชโอรสพระองค์ที่สองของพระเจ้าหลุยส์-ฟีลิปที่ 1 แห่งฝรั่งเศส กับสมเด็จพระราชินีมารีอา อะเมเลีย

เจ้าชายหลุยส์แห่งออร์เลอ็อง ดยุกแห่งเนอมูร์
หลุยส์ ชาร์ล ฟีลิป ราฟาแอล แห่งออร์เลอ็อง
เจ้าชายแห่งฝรั่งเศส ดยุกแห่งเนอมูร์
ประสูติ	25 ตุลาคม พ.ศ. 2357 ปาแลรัวยาล ปารีส ฝรั่งเศส
สิ้นพระชนม์	26 มิถุนายน พ.ศ. 2439 (81 ปี) แวร์ซาย ฝรั่งเศส
พระชายา	เจ้าหญิงวิคโทรีอาแห่งซัคเซิน-โคบวร์คและโกทา
พระบุตร	เจ้าชายกัสตง เคานต์แห่งเออ เจ้าชายแฟร์ดีน็อง ดยุกแห่งอาล็องซง เจ้าหญิงมาร์เกอริตแห่งออร์เลอ็อง เจ้าหญิงบล็องช์
ราชวงศ์	ออร์เลอ็อง
พระราชบิดา	พระเจ้าหลุยส์-ฟีลิปที่ 1 แห่งฝรั่งเศส
พระราชมารดา	มารีอา อะเมเลียแห่งเนเปิลส์และซิซิลี

ในช่วง ค.ศ. 1825 ขณะที่มีการปฏิวัติกรีซ พระนามของพระองค์ได้ปรากฎอยู่ในรายพระนามของพระราชวงศ์ที่จะได้รับเลือกเป็นปฐมกษัตริย์เพื่อก่อตั้งราชอาณาจักรกรีซขึ้นอันเป็นผลพวงมาจากการประชุมลอนดอน ค.ศ. 1832 และต่อมาใน ค.ศ. 1831 ก่อนการปฏิวัติเบลเยียมจะลุล่วงเพื่อก่อตั้งราชอาณาจักรเบลเยียม พระนามของพระองค์ได้ปรากฏขึ้นอีกครั้งหนึ่งในการเข้ารับเลือกเป็นปฐมกษัตริย์แห่งชาวเบลเยียม โดยในขณะนั้นนานาชาติร่วมกันห้ามพระราชบิดาของพระองค์เพื่อไม่ให้เจ้าชายหลุยส์ทรงรับตำแหน่งนี้ เจ้าชายหลุยส์ยังเป็นผู้เข้าร่วมบัญชาการรบร่วมกับกองทัพเหนือของฝรั่งเศสเพื่อเข้าช่วยเหลือเบลเยียมในสงครามอิสรภาพจากสหราชอาณาจักรเนเธอร์แลนด์ โดยทรงเข้าร่วมในยุทธการที่แอนต์เวิร์ป

พระโอรสและธิดา

• เจ้าชายหลุยส์ ฟีลิป มารี แฟร์ดีน็อง กัสตง แห่งออร์เลอ็อง เคานต์แห่งเออ (28 เมษายน ค.ศ. 1842 – 28 สิงหาคม ค.ศ. 1922) พระสวามีในเจ้าหญิงอีซาแบลแห่งบราซิล พระราชธิดาพระองค์ใหญ่และพระรัชทายาทในจักรพรรดิเปดรูที่ 2 แห่งบราซิล
• เจ้าชายแฟร์ดีน็อง ฟีลิป มารี แห่งออร์เลอ็อง ดยุกแห่งอาล็องซง (12 กรกฎาคม – 29 มิถุนายน ค.ศ. 1910) เสกสมรสกับดัชเชสโซฟี ชาร์ล็อทเทอ แห่งบาวาเรีย (ค.ศ. 1847–1897) พระขนิษฐาในจักรพรรดินีเอลีซาเบ็ทแห่งออสเตรีย-ฮังการี
• เจ้าหญิงมาร์เกอริต อาเดลาอีด แห่งออร์เลอ็อง (ค.ศ. 1846–1893)
• เจ้าหญิงบล็องช์ มารี อาเมลี การอลีน หลุยส์ วิกตัวร์ แห่งออร์เลอ็อง (ค.ศ. 1857–1932)

อ้างอิง

• René Bazin, Le Duc de Nemours (1907); Paul Thureau-Dangin, Histoire de la monarchie de France (4 vols., 1884, etc.).