เกาสฺยง
นครในประเทศไต้หวัน / From Wikipedia, the free encyclopedia
เกาสฺยง (จีน: 高雄; พินอิน: Gāoxióng; เวด-ไจลส์: Kao¹-hsiung², Kaohsiung; เป่อ่วยยี: Ko-hiông) หรือชื่ออย่างเป็นทางการว่า นครเกาสฺยง (Kaohsiung City) เป็นหนึ่งในนครปกครองโดยตรงหกแห่งในการปกครองไต้หวัน ตั้งอยู่ภาคตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศตรงข้ามกับช่องแคบไต้หวัน โดยอาณาเขต 2,947.62 ตารางกิโลเมตรแล้วจึงนับเป็นนครที่มีพื้นที่มากที่สุด และโดยจำนวนประชากรราว 2.77 ล้านคนแล้วจึงถือเป็นเมืองซึ่งผู้คนหนาแน่นที่สุดเป็นอันดับสาม และใหญ่ที่สุดในภาคใต้ของไต้หวัน[4]
นครเกาสฺยง 高雄市 ทากาโอะ, ต๊าเก้า | |
---|---|
ตามเข็มนาฬิกาจากบน: เส้นขอบฟ้าของเกาสฺยง, พิพิธภัณฑ์แห่งชาติเกาสฺยง, สระบัว, พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์เกาสฺยง, ยอดเขทางใต้ของยฺวี่ชาน, ระบบขนส่งมวลชนเร็วเกาสฺยง | |
| |
ที่มาของชื่อ: จังหวัดทากาโอะ | |
สมญา: The Harbor City (Gangdu), The Maritime Capital, The Waterfront City | |
นครเกาสฺยงในหมู่เกาะไต้หวัน | |
พิกัด: 22°38′N 120°16′E | |
ประเทศ | สาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน) |
ศูนย์กลาง | เขตหลิงหย่า (สำนักงานนายกเทศมนตรี) เขตฟ่งชาน |
เขต | 38
|
การปกครอง | |
• องค์กร |
|
• นายกเทศมนตรี | เฉิน ฉีไม่ (DPP) |
พื้นที่[1][2] | |
• นครปกครองโดยตรง | 2,951.85 ตร.กม. (1,139.72 ตร.ไมล์) |
• เขตเมือง | 363 ตร.กม. (140 ตร.ไมล์) |
อันดับพื้นที่ | 4 จาก 22 |
ความสูง | 9 เมตร (30 ฟุต) |
ประชากร (ตุลาคม 2019)[3] | |
• นครปกครองโดยตรง | 2,773,127 คน |
• อันดับ | 3 จาก 22 |
• ความหนาแน่น | 940 คน/ตร.กม. (2,400 คน/ตร.ไมล์) |
• เขตเมือง[2] | 2,565,000 คน |
• ความหนาแน่นเขตเมือง | 7,100 คน/ตร.กม. (18,000 คน/ตร.ไมล์) |
เขตเวลา | UTC+8 (เวลามาตรฐานแห่งชาติ) |
รหัสไปรษณีย์ | 800–852 |
รหัสพื้นที่ | 07 |
รหัส ISO 3166 | TW-KHH |
ดอกไม้ | ชบา (Hibiscus rosa-sinensis) |
ต้นไม้ | สกุลงิ้ว (Bombax ceiba) |
เว็บไซต์ | www |
นครเกาสฺยง | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
"เกาสฺยง" ในอักษรจีน | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
ชื่อภาษาจีน | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ภาษาจีน | 高雄市 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
ความหมายตามตัวอักษร | การถอดเสียงภาษาญี่ปุ่นของชื่อซีรายาเก่า | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
ชื่อภาษาญี่ปุ่น | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
คันจิ | 高雄市 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
คานะ | たかおし | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
เมืองนี้ตั้งขึ้นเมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 17 และนับแต่นั้นก็เจริญเติบใหญ่จากหมู่บ้านย่านค้าขนาดเล็กขึ้นมาเป็นศูนย์กลางการปกครอง เศรษฐกิจ การขนส่ง การประดิดประดอย การก่อเรือ และอุตสาหกรรมทางภาคใต้ตามลำดับ ทางเครือข่ายวิจัยโลกาภิวัฒน์และเมืองโลก (Globalization and World Cities Research Network) จัดประเภทไว้ในระดับ แกมมา[5]
ท่าเรือเกาสฺยงเป็นท่าเรือที่ใหญ่และคึกคักที่สุดในประเทศไต้หวัน[6] ในขณะที่ท่าอากาศยานนานาชาติเกาสฺยง (Kaohsiung International Airport) รองรับเมืองเกาสฺยงและมีจำนวนผู้โดยสารมากเป็นอันดับสองของประเทศ ขณะที่ระบบรถไฟฟ้าใต้ดินของเมืองนั้นเรียก การรถไฟฟ้าขนส่งมวลชนเกาสฺยง (Kaohsiung Mass Rapid Transit) และเริ่มให้บริการเมื่อต้นปี 2008 เมืองเกาสฺยงยังเป็นที่ตั้งบัณฑิตยสถานและกองบัญชาการกองทัพเรือสาธารณรัฐจีน ทั้งเคยเป็นเจ้าภาพกีฬาโลก 2009 (2009 World Games) ซึ่งจัดการแข่งขันกีฬาระดับชนิดที่ไม่มีในโอลิมปิกส์ด้วย