อุโมงค์ช่องแคบอังกฤษ
From Wikipedia, the free encyclopedia
อุโมงค์ช่องแคบอังกฤษ (อังกฤษ: Channel Tunnel; ฝรั่งเศส: Le tunnel sous la Manche) เป็นอุโมงค์รถไฟใต้ทะเลที่สร้างเชื่อมระหว่างเมืองฟอล์กสโตน เทศมณฑลเคนต์ บริเตนใหญ่ กับตำบลกอแกล จังหวัดปาดกาแล ทางตอนเหนือของฝรั่งเศส อุโมงค์แห่งนี้สร้างลอดใต้ช่องแคบอังกฤษบริเวณช่องแคบโดเวอร์ ซึ่งเป็นส่วนที่แคบที่สุด มีความกว้าง 34 กิโลเมตร
ข้อมูลทั่วไป | |
---|---|
ที่ตั้ง | ช่องแคบอังกฤษ (ช่องแคบโดเวอร์) |
พิกัดภูมิศาสตร์ | 51.0125°N 1.5041°E / 51.0125; 1.5041 |
สถานะ | ทำงาน |
เริ่มต้น | ฟอล์กสโตน, เคนต์, อังกฤษ, สหราชอาณาจักร (51.0971°N 1.1558°E / 51.0971; 1.1558 (Folkestone Portal)) |
สิ้นสุด | Coquelles, จังหวัดปาดกาแล, แคว้นโอดฟร็องส์, ประเทศฝรั่งเศส (50.9228°N 1.7804°E / 50.9228; 1.7804 (Coquelles Portal)) |
การจัดการ | |
เจ้าของ | Getlink |
ผู้ดำเนินงาน |
|
ลักษณะ | รถไฟส่งผู้โดยสารและสินค้า. รถรับส่งยานพาหนะ. |
ข้อมูลทางเทคนิค | |
ความยาวสาย | 50.45 km (31.35 mi) |
จำนวนทางรถไฟ | 2 อุโมงค์ไปทางเดี่ยว 1 อุโมงค์บริการ |
ช่วงกว้างราง | 1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) (สแตนดาร์ดเกจ) |
ระบบจ่ายไฟฟ้า | 25 kV AC OHLE, 5.87 m[1] |
ความเร็วปฏิบัติการ | 160 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (99 ไมล์ต่อชั่วโมง) |
อุโมงค์ช่องแคบอังกฤษมีความยาวทั้งสิ้น 50.5 กิโลเมตร มีส่วนที่อยู่ใต้ทะเลยาว 37.9 กิโลเมตร ส่วนที่อยู่ใต้น้ำต่ำที่สุดที่ 75 เมตรและลึกสุดที่ 230 เมตร[2][3]
อุโมงค์ช่องแคบอังกฤษก่อสร้างและบริหารงานโดยบริษัท ยูโรทันเนล ซึ่งจัดการเดินรถไฟความเร็วสูงยูโรสตาร์ การก่อสร้างเริ่มต้นตั้งแต่ ค.ศ. 1988 เปิดใช้งานอุโมงค์เมื่อวันที่ 6 พฤษภาคม ค.ศ. 1994 เปิดการเดินรถเมื่อวันที่ 14 พฤศจิกายน ค.ศ. 1994 การก่อสร้างใช้งบประมาณ 4,650 ล้านปอนด์ มากกว่าที่คาดการณ์ไว้ 80%[4]
แนวคิดในการก่อสร้างอุโมงค์ช่องแคบอังกฤษ ได้รับการเสนอมาตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 19 โดยมีการเสนอโครงการต่อจักรพรรดินโปเลียนที่ 3 ในปี ค.ศ. 1856 ด้วยงบประมาณ 170 ล้านฟรังก์ (7 ล้านปอนด์) [5] และต่อวิลเลียม แกลดสตัน นายกรัฐมนตรีสหราชอาณาจักร ในปี ค.ศ. 1865[5] แต่โครงการนี้ได้ถูกยกเลิกไปเนื่องจากปัญหาด้านการเมือง ความมั่นคง และการป้องกันประเทศ
โครงการนี้ถูกนำมาพิจารณาอีกครั้งในปี ค.ศ. 1955 โดยตัดปัญหาเรื่องการป้องกันประเทศออกไป เนื่องจากในขณะนั้นการรุกรานประเทศสามารถกระทำได้ด้วยการโจมตีทางอากาศ แต่โครงการก็ล่าช้าไปเนื่องจากปัญหาทางการเมืองในสหราชอาณาจักร จนกระทั่งปี ค.ศ. 1981 มาร์กาเรต แทตเชอร์ และฟรองซัวส์ มิตแตร์รองด์ ผู้นำของทั้งสองประเทศจึงได้บรรลุข้อตกลงในการก่อสร้างอุโมงค์แห่งนี้