อิซุโมะ โนะ โอะกุนิ

อิซุโมะ โนะ โอะกุนิ (ญี่ปุ่น: 出雲の阿国; โรมาจิ: Izumo no Okuni) (พ.ศ. 2115 - ไม่ทราบ) เป็นผู้ให้กำเนิดโรงละครเล่นคะบุกิ เชื่อกันว่าเคยเป็นมิโกะในศาลเจ้าอิซูมะ^[1] เริ่มต้นการแสดงเต้นรำและร้องเพลงนี้ในเกียวโต

อิซุโมะ โนะ โอะกุนิ

ช่วงปีแรก ๆ

เป็นลูกสาวของซาเนมอน นาคามูระ ทำงานโลหะกับสมาชิกหลายคนในครอบครัวได้ และเป็นมิโกะแห่งศาลเจ้าอิซึโมะ เธอรู้ทักษะในการเต้นรำ และการแสดง พอ ๆ กับความสวยของเธอ เมื่อถึงเวลาที่กำหนด จะส่งมิโกะไปศาลเจ้าต่างๆเพื่อฟื้นฟูศาลเจ้า เธอถูกส่งไปยังเกียวโตเพื่อปฏิบัติงานเต้นรำ และร้องเพลงศักดิ์สิทธิ์ มันแสดงว่าเธอเองก็กลายเป็นที่รู้จักกันในระหว่างที่เธอแสดงของเกียวโต เนมโบสึ โอโดริ (หรือ nembutsuเต้นรำ) ในอมีดาพระพุทธเจ้าแม้ว่าจะมีร่องรอยของการเต้นรำนี้ให้ถึงที่คูยะหนึ่งในสิบ-ร้อยศาสนาแห่งดินแดนบริสุทธิ์พุทธศาสนา กลายเป็นฆราวาสระบำพื้นเมืองและเธอมักจะเป็นที่รู้จักในเรื่องของความรุนแรง และการปรับตัวโดยเฉพาะเพศเสียดสีได้ อื่น ๆ รวมถึงการละเล่นรูปแบบที่นิยมสำหรับการกระทำของโอคุนิ และการประชุมระหว่างผู้หญิง และผู้ชายที่สาธารณะอื่นใด ระหว่างการกระทำและการเต้นรำ และอื่น ๆ เธอรวบรวมความสนใจมาก และเริ่มที่จะทำให้คนจำนวนมากที่เธอทำ ในที่สุดเธอก็ถูกเรียกตัวกลับไปบูชา เรียกความสนใจ แต่เธอก็ยังคงส่งเงินกลับมาเช่นเดิม

การก่อตั้งคาบุกิ

โอคุนิที่สวมคาบุกิโมโน คาตานะและคริสต์

ในพ.ศ. 2146โอคุนิเริ่มปฏิบัติการของแม่น้ำที่แห้งผากชิโจกาวาระ (ถนนสายสี่แม่น้ำแห้ง) ของแม่น้ำคาโมะ รวมหญิงจัณฑาล และฟิตส์ในภูมิภาค โดยเฉพาะผู้ที่เกี่ยวข้องในการขายตัว โอคุนิให้ทาง สอนทำ การเต้นรำ และร้องเพลงในรูปแบบเพื่อให้คณะละครของเธอ หลายทฤษฎีที่รากศัพท์ของคำคาบุกิ ว่ามันมาจากคนที่ แต่งตัวแปลก ๆ และป๋อบนถนน ได้รับการขนานนาม คาบุกิโมโนะ (จาก kabuku "ให้เอียงในทิศทาง" และเดี่ยว "คน") อีกต้นเป็น คาทามุกิ ซึ่งหมายความว่า "เป๋" หรือ "รุนแรง-หน่อย" ไม่ว่าในกรณีใด เสียงอื่น ๆ ของดนตรีของโอคุนิ เนืองจากความผิดปกติทางสังคม และความกล้าได้กล้าเสีย การแสดงเต้นรำและร้องเพลงด้วยความเร็วที่สุดของร้านคาบุไม่มีความหมายใหม่ หยิ่ง และขี้โอ่ที่มักจะเสียงรบกวนแต่พอเป็นสีสันสวยงาม และยกย่อง ดังที่กล่าวมาโอคุนิเป็นหัวหน้าคณะที่เป็นผู้หญิงเท่านั้น เพราะฉะนั้น เธอต้องแสดงบทบาทของเธอเล่นทั้งชาย และหญิง โดยเฉพาะ เป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดีสำหรับบทบาทของเธอในฐานะ โอคุนิ ซามูไรและคริสเตียน ในขณะที่ชื่อเสียงโด่งดัง เธอได้เป็นที่เทิดทูลของคนอื่นๆ เช่นนี้จะทำให้ลูกค้าที่แสดงฐานะ เท่าที่จะทำได้ และร้องเพลงอย่างมีทักษะที่โสเภณีสไตล์ใหม่ของสตรีกลายเป็นที่รู้จักกันในชื่อตัวสำรองที่เร่ร่อน

หลายปีต่อมา

ในที่สุด ด้วยความช่วยเหลือของอุจิซาโตะ ซันซาบุโร่ ผู้สนับสนุนทางการเงินที่ดีของโอคุนิ วิวัฒน์ไปเป็นรูปแบบละครคาบุกิ ในระดับส่วนตัวของซันซาบุโร่ก็บอกว่าเป็นคนรักของโอคุนิ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้แต่งงาน หลังจากการตายของซันซาบุโร่ แต่งานคณะละครของเธอยังคงดำเนินต่อไปโดยไม่มีเขา การศึกษารวมถึงละครดนตรี และการเต้นรำด้วย ในที่สุด หล่อนและชื่อเสียงของคณะละครคาบุกิแผ่กระจายไปทั่วประเทศญี่ปุ่น ในพ.ศ. 2153โอคุนิเกษียณอายุและหลังจากนั้นเธอก็หายตัวไป พ.ศ. 2172เนื่องจากประชาชนไม่ยอมรับเรื่องธรรมะโทะกุงะวะ อิเอะยะซุภายใต้โชกุนห้ามผู้หญิงในละครคาบุกิ โดยใช้นักแสดงหนุ่มคนนี้ก็รีบห้าม "ดารา "/ดี เพราะบางประเด็นเดียวกันของโสเภณี และคอร์รัปชั่นประพฤติ การจำกัดวงของเหล่าคนแก่ ซึ่งเป็นสถาบันที่ยืนในทางการละคร แม้วันนี้ มีหลายทฤษฎีที่เป็นปีแห่งความตายของโอคุนิใน พ.ศ. 2156 ในบางคนบอกว่า อื่น ๆ ในพ.ศ. 2183ในการสร้างอนุสาวรีย์ให้เป็นเกียรติแก่เธอ และในเดือนพฤศจิกายนในพ.ศ. 2545 ประมาณ 400 ปี คาบุกิ มันตั้งอยู่บนถนนทางตอนเหนือของชิโจ คาวาบาตะ โอฮาชิ ใกล้ชายฝั่งแม่น้ำคาโมะในเกียวโต

ผลกระทบทางวัฒนธรรม

นอกจากนี้ที่ตั้งของร้านคาบุกิ โอคุนิมีส่วนทำให้ญี่ปุ่นในโรงละครแห่งชาติ เธอบอกว่าจะแนะนำผู้บุกเบิกของฮานามิจิ (วิถีแห่งดอกไม้) ที่นำมาจากทางด้านหลังของโรงละคร และข้ามไปมาระหว่างผู้ชมบนเวที นี่คือศิลปะการละครคาบุกิของญี่ปุ่นหลายบริษัทในอนาคตนั้น

อ้างอิง

http://koei.wikia.com/wiki/Okuni

1. Paul Varley, Japanese Culture, 4^th Ed.. Honolulu: University of Hawai'i Press. pp. pp. 186-187. ISBN 9780824821524.