อำมาตย์
From Wikipedia, the free encyclopedia
อำมาตย์ คือ ข้าราชการ ข้าเฝ้า ขุนนาง (มาจากคำว่า อมาตย์) ที่ปรึกษาชั้นผู้ใหญ่ที่มีความสำคัญและใกล้ชิดกับพระมหากษัตริย์ คอยถวายความเห็นแด่พระมหากษัตริย์เพื่อให้ทรงมีพระบรมราชวินิจฉัย เคยใช้เป็นยศพลเรือน [1]
![]() | มุมมองและกรณีตัวอย่างในบทความนี้อาจไม่ได้แสดงถึงมุมมองที่เป็นสากลของเรื่อง |
ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวใช้เป็นคำเรียกตำแหน่งข้าราชพลเรือน จัดเป็น 3 ชั้น คือ รองอำมาตย์ อำมาตย์ มหาอำมาตย์ ชั้นหนึ่งมี 3 คือ เอก โท ตรี แต่ชั้นมหาอำมาตย์มีสูงขึ้นไปอีกชั้นหนึ่ง คือ มหาอำมาตย์นายก เป็นชั้นพิเศษ ยศดังกล่าวนี้ถูกเลิกใช้ เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ. 2475[2][3]
ที่ปรึกษาชั้นผู้ใหญ่ที่มีความสำคัญและใกล้ชิดกับพระราชาเช่น สมุหนายก มีหน้าที่ ผู้ว่าราชการแทนพระมหากษัตริย์บริหารแผ่นดิน สมุหพระกลาโหม ควบคุมเกี่ยวกับทางทหารทั่วประเทศ มหาดเล็ก และ ราชครู