อาณานิคมไนจีเรีย
From Wikipedia, the free encyclopedia
อาณานิคมและรัฐในอารักขาไนจีเรีย เป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิบริติชในแอฟริกาตะวันตก ตั้งแต่กลางศตวรรษที่ 19จนถึงปี ค.ศ. 1960 เริ่มแรกนั้นได้ตราพระราชบัญญัติว่าด้วยการค้าทาส ค.ศ. 1807 เพื่อควบคุมดูแลการค้าทาส ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นในการจัดระเบียบการปกครอง ต่อมาในปี ค.ศ. 1861 ได้มีข้อตกลงสนธิสัญญาเลกอสเพื่อผนวกดินแดนอาณานิคมเลกอส และในปี ค.ศ. 1884 ก่อตั้งแม่น้ำออยล์ในอารักขา บริเตนได้มีอิทธิพลในดินแดนไนเจอร์มากขึ้นตลอดศตวรรษที่ 19 ซึ่งในช่วงเวลาดังกล่าวบริเตนยังไม่ได้เข้ามาปกครองดินแดนอย่างชัดเจนจนถึงปี ค.ศ. 1885 โดยชาติอาณานิคมในยุโรปยอมรับบริเตนในการปกครองพื้นที่จาก การประชุมเบอร์ลิน ในปี ค.ศ. 1885
1914–1960 | |||||||||||
ไนจีเรีย (พื้นที่สีแดง) ดินแดนอาณานิคมบริเตนในแอฟริกา (พื้นที่สีชมพู) 1914 | |||||||||||
สถานะ | อาณานิคม | ||||||||||
เมืองหลวง | เลกอส | ||||||||||
ภาษาทั่วไป | จารูเบ · เฮาเซ · อีโบห์ · อังกฤษ และภาษาอื่น ๆ | ||||||||||
ศาสนา | ศาสนาคริสต์ · ศาสนาอิสลาม · ความเชื่อท้องถิ่น | ||||||||||
การปกครอง | อาณานิคมและรัฐในอารักขา[3] (1914–1954) สหพันธรัฐ[1] (1954–1960) | ||||||||||
ผู้ว่าราชการทั่วไป | |||||||||||
• 1914–1919 | เฟร์เดอริก ลูการ์ด | ||||||||||
• 1955–1960 | เจมส์ โรเบิร์ตสัน | ||||||||||
ผู้ว่าราชการ | |||||||||||
• 1919–1925 | ฮิว คลิฟฟอร์ด | ||||||||||
• 1948–1954 | จอห์น แมคเฟอร์สัน | ||||||||||
สภานิติบัญญัติ | สภานิติบัญญัติ[4] (1946–1951) สภาผู้แทนราษฎร[5] (1951–1960) | ||||||||||
ยุคประวัติศาสตร์ | สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง / สงครามเย็น | ||||||||||
• ก่อตั้ง | 1 มกราคม 1914 | ||||||||||
• สหพันธ์อิสระ | 1 ตุลาคม 1954 | ||||||||||
• เอกราช | 1 ตุลาคม 1960 | ||||||||||
พื้นที่ | |||||||||||
1924[6] | 872,050 ตารางกิโลเมตร (336,700 ตารางไมล์) | ||||||||||
1952[3] | 876,953 ตารางกิโลเมตร (338,593 ตารางไมล์) | ||||||||||
ประชากร | |||||||||||
• 1924[6] | 18500000 | ||||||||||
• 1952[7] | 31156027 | ||||||||||
สกุลเงิน | ปอนด์บริติชแอฟริกาตะวันตก (1914–1958) ปอนด์ไนจีเรีย (1958–1960) | ||||||||||
เขตเวลา | UTC+1 (WAT) | ||||||||||
ขับรถด้าน | ซ้าย | ||||||||||
| |||||||||||
ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ | ไนจีเรีย แคเมอรูนa | ||||||||||
|
ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1886 ถึง ค.ศ. 1899 บริษัทรอยัลไนเจอร์เป็นผู้มีอำนาจเต็มในการปกครองดินแดนส่วนใหญ่ ภายใต้การดูแลของจอร์จ โกลด์ดี ค.ศ. 1900 ไนจีเรียเหนือในอารักขา และ ไนจีเรียใต้ในอารักขาได้ยกสถานะเป็นอาณานิคมในพระองค์ โดยมี เฟร์เดอริก ลูการ์ด เป็นผู้ว่าราชการอาณานิคม โดยรวมดินแดนในอารักขาเป็น อาณานิคมและรัฐในอารักขาไนจีเรีย แบ่งการปกครองเป็น 3 แคว้นใหญ่ หลังจากสงครามโลกครั้งที่ 2 ได้มีการจัดเลือกตั้งเป็นการทั่วไปเพื่อเพิ่มตัวแทนและรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งโดยชาวไนจีเรีย ภายหลังจากที่สิ้นสุดการปกครองของสหราชอาณาจักร ในปี ค.ศ. 1960 ไนจีเรียได้รับเอกราชและกลายเป็น สหพันธรัฐไนจีเรีย[8]