อักษรสิงหล
From Wikipedia, the free encyclopedia
อักษรสิงหล พัฒนามาจากอักษรพราหมี เมื่อราว พ.ศ. 243 – 343 ใช้เขียนภาษาสิงหลซึ่งเป็นภาษากลุ่มอินโด-อารยัน มีผู้พูดในศรีลังการาว 12 ล้านคน และมีผู้พูดในสิงคโปร์ ไทย แคนาดา และสหรัฐอาหรับฯ ด้วย ชาวสิงหลใช้อักษรนี้เขียนภาษาบาลีและภาษาสันสกฤตเช่นกัน พยัญชนะที่มีเสียงควบ /ร/ หรือ /ย/ จะมีรูปเฉพาะ
ข้อมูลเบื้องต้น อักษรสิงหล සිංහල අක්ෂර මාලාවSiṁhala Akṣara Mālāva, ชนิด ...
อักษรสิงหล සිංහල අක්ෂර මාලාව Siṁhala Akṣara Mālāva | |
---|---|
ชนิด | |
ช่วงยุค | ค.ศ.700–ปัจจุบัน |
ทิศทาง | Left-to-right |
ภาษาพูด | ภาษาสิงหล, ภาษาบาลี, ภาษาสันสกฤต |
อักษรที่เกี่ยวข้อง | |
ระบบแม่ | Proto-Sinaitic alphabet |
ระบบพี่น้อง | Goykanadi อักษรจาม Tigalari alphabet อักษรมลยาฬัม อักษรดิเวส อกุรุ |
ISO 15924 | |
ISO 15924 | Sinh (348), Sinhala |
ยูนิโคด | |
ยูนิโคดแฝง | Sinhala |
ช่วงยูนิโคด |
|
บทความนี้ประกอบด้วยสัญกรณ์การออกเสียงในสัทอักษรสากล (IPA) สำหรับคำแนะนำเบื้องต้นเกี่ยวกับสัญลักษณ์ IPA โปรดดู วิธีใช้:สัทอักษรสากล สำหรับความแตกต่างระหว่าง [ ], / / และ ⟨ ⟩ ดูที่ สัทอักษรสากล § วงเล็บเหลี่ยมและทับ |
ปิด