หมู่เกาะฮาวาย
From Wikipedia, the free encyclopedia
หมู่เกาะฮาวายเป็นกลุ่มเกาะที่ประกอบด้วย 8 เกาะใหญ่, อะทอลล์, เกาะเล็ก ๆ และภูเขาใต้ทะเลในมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือ ทอดตัวยาวเป็นระยะทาง 2,400 กิโลเมตรจากเกาะฮาวายทางตอนใต้ไปถึงอะทอลล์เคอร์ทางตอนเหนือ ในอดีตชาวยุโรปและชาวอเมริกันเรียกกลุ่มเกาะนี้ว่า"หมู่เกาะแซนวิช"อันเป็นชื่อที่เจมส์ คุกตั้งให้เพื่อเป็นเกียรติแก่จอห์น มอนทากิว เอิร์ลที่ 4 แห่งแซนด์วิช ปัจจุบันเรียกชื่อว่าหมู่เกาะฮาวายตามชื่อของเกาะที่ใหญ่ที่สุดในกลุ่มเกาะนี้
ภาพถ่ายจากดาวเทียมของหมู่เกาะฮาวาย | |
ภูมิศาสตร์ | |
---|---|
ที่ตั้ง | มหาสมุทรแปซิฟิกเหนือ |
จุดสูงสุด | ภูเขาไฟเมานาเคอา 13,796 ft (4,205 m) |
การปกครอง | |
ประชากรศาสตร์ | |
ประชากร | 1,450,000 |
การปกครองแบบราชาธิปไตยฮาวายถูกล้มล้างใน ค.ศ. 1893 ทำให้เกาะอยู่ภายใต้การปกครองแบบสาธารณรัฐและถูกผนวกเข้าเป็นส่วนหนึ่งของสหรัฐใน ค.ศ. 1898[1] ปัจจุบันรัฐฮาวายและพื้นที่ของกลุ่มเกาะเกือบทั้งหมดเป็นรัฐของสหรัฐ (รวมถึงหมู่เกาะฮาวายตะวันตกเฉียงเหนือซึ่งเป็นเกาะที่ไม่มีคนอยู่อาศัย) ยกเว้นมิดเวย์อะทอลล์ซึ่งเป็นหมู่เกาะและดินแดนห่างไกลที่ไม่มีหน่วยงานปกครองภายในสหรัฐ
หมู่เกาะฮาวายเป็นยอดของเทือกเขาใต้ทะเลที่เรียกว่าเทือกเขาใต้ทะเลฮาวาย–เอมเพอเรอะซึ่งเกิดจากกิจกรรมทางภูเขาไฟและจุดร้อน เกาะนี้อยู่ห่างจากชายฝั่งทวีปที่ใกล้ที่สุด 3,000 กิโลเมตร[2]