สนามกีฬาหลักเกอโลราบุงการ์โน
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
GBK, SUGBK, Stadion Utama, Stadion Senayan | |
.jpg) สนามกีฬาหลักเกอโลราบุงการ์โนในเวลากลางคืน ค.ศ. 2020 | |
 | |
| ชื่อเดิม | สนามกีฬาหลักเซอนายัน (จนถึง 24 กันยายน ค.ศ. 1962) สนามกีฬาหลักเกอโลราเซอนายัน (ค.ศ. 1969 – 17 มกราคม ค.ศ. 2001) |
|---|---|
| ที่ตั้ง | เกอโลรา ตานะฮ์อาบัง จาการ์ตาตอนกลาง ประเทศอินโดนีเซีย |
| ขนส่งมวลชน |
|
| เจ้าของ | รัฐบาลอินโดนีเซีย (ผ่านรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ) |
| ผู้ดำเนินการ | ศูนย์จัดการศูนย์เกอโลราบุงการ์โน |
| ที่นั่งพิเศษ | 4[1] |
| ความจุ | 77,193 ที่นั่ง[2] ประวัติที่นั่ง
|
| สถิติผู้ชม | 150,000 เปอร์ซิบบันดุง ปะทะ พีเอสเอ็มเอส เมดัน (23 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1985)[3][ไม่แน่ใจ ] |
| ขนาดสนาม | 105 โดย 68 เมตร (344 โดย 223 ฟุต) |
| พื้นผิว | Zeon Zoysia[4] |
| การก่อสร้าง | |
| ลงเสาเข็ม | 8 กุมภาพันธ์ 1960 (ทั้งอาคาร) |
| เปิดใช้สนาม | 21 กรกฎาคม 1962 |
| ปรับปรุง | 2016–2018 |
| ปิด | 2016–2018 |
| เปิดใหม่ | 14 มกราคม 2018 |
| งบประมาณในการก่อสร้าง | 12,500,000 ดอลลาร์สหรัฐ (ค.ศ. 1958, ทั้งอาคาร) 769.69 พันล้านรูปียะฮ์ (ค.ศ. 2016–2018)[5] |
| สถาปนิก | เฟรเดริค ซีลาบัน |
| การใช้งาน | |
| ฟุตบอลทีมชาติอินโดนีเซีย (บางนัด) เปอร์ซีจาจาการ์ตา (2008–2016, 2018–2020, 2021–ปัจจุบัน)[6][7] | |
| เว็บไซต์ | |
| GBK.id/stadion-utama/ | |
สนามกีฬาหลักเกอโลราบุงการ์โน (อินโดนีเซีย: Stadion Utama Gelora Bung Karno) เป็นสนามกีฬาอเนกประสงค์แห่งหนึ่ง ตั้งอยู่ในศูนย์กีฬาเกอโลราบุงการ์โนในเขตหมู่บ้านเกอโลรา ตำบลตานะฮ์อาบัง ใจกลางกรุงจาการ์ตา ประเทศอินโดนีเซีย สนามกีฬาแห่งนี้ตั้งชื่อตามซูการ์โนหรือ "บุงการ์โน" ประธานาธิบดีคนแรกของอินโดนีเซีย[8] ส่วนมากใช้ในการแข่งขันฟุตบอล โดยมีความจุอยู่ที่ประมาณ 77,193 ที่นั่ง
แม้ว่าสนามกีฬาแห่งนี้จะเป็นที่รู้จักในชื่อ สนามกีฬาเกอโลราบุงการ์โน (Stadion Gelora Bung Karno) หรือ สนามกีฬาเกเบกา (Stadion GBK) แต่ก็มีชื่อทางการว่า สนามกีฬาหลักเกอโลราบุงการ์โน เนื่องจากในศูนย์กีฬาเกอโลราบุงการ์โนยังมีสนามกีฬาอื่น ๆ อีก เช่น สนามกีฬาเทนนิส เป็นต้น ในยุคระเบียบใหม่ของอินโดนีเซีย ศูนย์กีฬาเกอโลราบุงการ์โนถูกเปลี่ยนชื่อเป็น "ศูนย์กีฬาเกอโลราเซอนายัน" (Gelanggang Olahraga Gelora Senayan) ส่วนสนามกีฬาหลักของศูนย์ฯ ถูกเปลี่ยนชื่อเป็น สนามกีฬาหลักเกอโลราเซอนายัน (Stadion Utama Gelora Senayan) เมื่อ ค.ศ. 1969 ตามนโยบายเลิกทำให้เป็นซูการ์โน (de-Soekarnoisasi) ของประธานาธิบดีซูฮาร์โตในขณะนั้น หลังจากซูฮาร์โตหมดอำนาจ ศูนย์กีฬาและสนามกีฬาหลักก็ถูกเปลี่ยนชื่อกลับตามเดิมโดยประธานาธิบดีอับดูร์ระฮ์มัน วาฮิด ตามกฤษฎีกาประธานาธิบดีฉบับหนึ่งซึ่งมีผลบังคับตั้งแต่วันที่ 17 มกราคม ค.ศ. 2001
การก่อสร้างเริ่มต้นขึ้นเมื่อวันที่ 8 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1960 และเสร็จในวันที่ 21 กรกฎาคม ค.ศ. 1962[9] โดยการก่อสร้างได้รับเงินสนันบสนุนจากการกู้เงินมาจากสหภาพโซเวียตในบางส่วน โดยเมื่อสนามสร้างเสร็จ สามารถจุผู้ชมได้มากถึง 108,000 คน แต่ในปัจจุบันก็เหลือเพียง 88,083 คน จากการปรับปรุงเพื่อการแข่งขันเอเชียนคัพ 2007[10] โดยสนามจะแบ่งเป็น 24 ส่วน กับ 12 ทางเข้า เพื่อเข้าไปในพื้นที่ส่วนบนและส่วนล่าง โดยคุณสมบัติพิเศษของสนามนี้คือการก่อสร้างหลังคาเหล็กขนาดใหญ่เป็นวงแหวนรอบสนาม โดยเรียกว่า "เตอมูเกอลัง" (แปลว่า แหวนที่บรรจบติดกัน) นอกจากการที่ไม่ให้ผู้ชมต้องนั่งชมตากแดดที่ร้อนแล้ว วัตถุประสงค์อีกอย่างหนึ่งก็คือ การที่ทำให้สนามนี้ดูยิ่งใหญ่อีกด้วย[11]
สนามกีฬาหลักเกอโลราบุงการ์โน ในการแข่งขันเอเชียนคัพ 2007
โถงหลักในด้านทิศตะวันตกของสนาม
สนามฟุตบอลในสนามกีฬาหลักเกอโลราบุงการ์โน
การสร้างสนาม เมื่อเดือนเมษายน ปี ค.ศ. 1962
สนามกีฬาหลักเกอโลราบุงการ์โน มุมมองจากชั้นที่ 46 ของอาคารวิซมา 46
พิธีเปิดกีฬาเอเชียนเกมส์ ครั้งที่ 18
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
