สนามกีฬาสแตมฟอร์ดบริดจ์
From Wikipedia, the free encyclopedia
สแตมฟอร์ดบริดจ์ (อังกฤษ: Stamford Bridge) เป็นสนามฟุตบอลในเขตฟูลัม ติดกับเขตเชลซีในลอนดอนตะวันตก เป็นสนามเหย้าของเชลซี ด้วยความจุ 40,341 ที่นั่ง เป็นสนามฟุตบอลที่ใหญ่เป็นอันดับ 9 ของพรีเมียร์ลีก ฤดูกาล 2022–23 และเป็นสนามฟุตบอลที่ใหญ่เป็นอันดับ 11 ในอังกฤษ
การแก้ไขบทความนี้ของผู้ใช้ใหม่หรือผู้ใช้ไม่ลงทะเบียนถูกปิดใช้งานจนถึง 2 พฤษภาคม 2567 ดูนโยบายการป้องกันและปูมการป้องกันสำหรับรายละเอียดเพิ่มเติม หากคุณไม่สามารถแก้ไขบทความนี้และคุณประสงค์เปลี่ยนแปลง คุณสามารถส่งคำขอแก้ไข อภิปรายการเปลี่ยนแปลงทางหน้าคุย ขอเลิกป้องกัน ล็อกอิน หรือสร้างบัญชี |
The Bridge | |
ภาพถ่ายบนสนามสแตมฟอร์ดบริดจ์ | |
ชื่อเต็ม | Stamford Bridge |
---|---|
ที่ตั้ง | ฟูลัม, ลอนดอน, SW6 1HS |
พิกัด | 51°28′54″N 0°11′28″W |
เจ้าของ | Chelsea Pitch Owners plc |
ผู้ดำเนินการ | สโมสรฟุตบอลเชลซี |
ที่นั่งพิเศษ | 51 |
ความจุ | 40,341[1][2] |
ขนาดสนาม | 103 x 67 เมตร (112.6 x 73.3 หลา) [3] |
พื้นผิว | หญ้า |
การก่อสร้าง | |
ก่อสร้าง | พ.ศ. 2419 |
เปิดใช้สนาม | 28 เมษายน พ.ศ. 2420[4] |
ปรับปรุง | 1904–1905, 1998 |
สถาปนิก | Archibald Leitch (1887) |
การใช้งาน | |
London Athletics Club (1877-1904) สโมสรฟุตบอลเชลซี (ค.ศ. 1905–ปัจจุบัน) London Monarchs (NFL Europe) (1997) |
เปิดใช้ในปี ค.ศ. 1877 สนามถูกใช้โดยสโมสรกีฬาลอนดอนจนถึงปี ค.ศ. 1905 เมื่อเจ้าของคนใหม่คือ กัส เมียร์ส ก่อตั้งสโมสรฟุตบอลเชลซีเพื่อครอบครองสนาม เชลซีเล่นเกมเหย้าที่นั่นตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา สนามมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา โดยล่าสุดในช่วงทศวรรษที่ 1990 ได้มีการปรับปรุงให้เป็นสนามฟุตบอลที่ทันสมัยแบบมีที่นั่งทั้งหมด
สแตมฟอร์ด บริดจ์เคยเป็นสนามฟุตบอลสำหรับแมตช์ทีมชาติของทีมชาติอังกฤษ, เอฟเอ คัพ รอบชิงชนะเลิศ, เอฟเอ คัพ รอบรองชนะเลิศ และเกมแชริตี้ ชิลด์ จำนวนผู้ชมสูงสุดอย่างเป็นทางการของสนามคือ 82,905 คน เป็นการแข่งขันฟุตบอลลีกดิวิชั่น 1 ระหว่างเชลซีและอาร์เซนอลเมื่อวันที่ 12 ตุลาคม ค.ศ. 1935