สงครามกลางเมืองกัมพูชา
From Wikipedia, the free encyclopedia
สงครามกลางเมืองกัมพูชา หรือบ้างเรียก การปฏิวัติเขมร เป็นความขัดแย้งระหว่างพรรคคอมมิวนิสต์กัมพูชา (เขมรแดง) สาธารณรัฐประชาธิปไตยเวียดนาม (เวียดนามเหนือ) และเวียดกงฝ่ายหนึ่งกับรัฐบาลสาธารณรัฐเขมรที่ได้รับการสนับสนุนจากสหรัฐอเมริกาและสาธารณรัฐเวียดนาม (เวียดนามใต้) อีกฝ่ายหนึ่ง
สงครามกลางเมืองกัมพูชา | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ส่วนหนึ่งของ สงครามเวียดนาม, สงครามอินโดจีน, และ สงครามเย็น | |||||||
รถถังสหรัฐเข้าเมืองกัมพูชาในปี พ.ศ. 2513 | |||||||
| |||||||
คู่สงคราม | |||||||
ราชอาณาจักรกัมพูชา (1968–1970) การสนับสนุน: |
เขมรแดง | ||||||
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ | |||||||
พระบาทสมเด็จพระนโรดม สีหนุ (1968–1970) ลน นล สีสุวัตถิ์ สิริมตะ ลอง โบเรต ริชาร์ด นิกสัน เฮนรี คิสซินเจอร์ โรเบิร์ต แม็กนามารา Clark Clifford Melvin Laird |
พล พต เขียว สัมพัน เอียง ซารี นวน เจีย ซอน เซน พระบาทสมเด็จพระนโรดม สีหนุ (1970–1975) ซอน ซาน (1970–1975) | ||||||
กำลัง | |||||||
30,000 (1968)[1] 35,000 (1970)[2] 100,000 (1972)[2] 200,000 (1973)[2][1] 50,000 (1974)[2] |
4,000 (1970)[3] 70,000 (1972)[2] 40,000–60,000 (1975)[2] | ||||||
ความสูญเสีย | |||||||
เสียชีวิต 275,000–310,000 ราย[4][5][6] |
สงครามนี้ซับซ้อนยิ่งขึ้นจากอิทธิพลและการกระทำของพันธมิตรคู่สงคราม การเข้ามีส่วนเกี่ยวข้องของกองทัพประชาชนเวียดนาม (กองทัพเวียดนามเหนือ) เป็นไปเพื่อป้องกันฐานที่มั่นทางตะวันออกของกัมพูชา ซึ่งหากเสียไปการดำเนินความพยายามทางทหารในเวียดนามใต้จะยากขึ้น หรัฐประหาร 18 มีนาคม พ.ศ. 2513 ทำให้รัฐบาลนิยมอเมริกาและต่อต้านเวียดนามเถลิงอำนาจ และยุติความเป็นกลางในสงครามเวียดนาม กองทัพเวียดนามเหนือจึงถูกคุกคามจากทั้งรัฐบาลกัมพูชาใหม่ที่ไม่เป็นมิตรทางตะวันตก และกองกำลังสหรัฐและเวียดนามใต้ในเวียดนามทางตะวันออก
หลังจากการสู้รบผ่านไป 5 ปี รัฐบาลฝ่ายสาธารณรัฐเขมรพ่ายแพ้เมื่อ 17 เมษายน พ.ศ. 2518 และเขมรแดงได้ประกาศตั้งกัมพูชาประชาธิปไตย ความขัดแย้งนี้แม้จะเป็นการสู้รบในประเทศ แต่ก็ถือเป็นส่วนหนึ่งของสงครามเวียดนาม (พ.ศ. 2502 – 2518) และมีความเกี่ยวข้องกับประเทศเพื่อนบ้านอย่างราชอาณาจักรลาว เวียดนามเหนือและเวียดนามใต้ สงครามกลางเมืองนี้นำไปสู่การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวกัมพูชา