วัฒนธรรมหย่างเฉา
วัฒนธรรมทางโบราณคดี / From Wikipedia, the free encyclopedia
วัฒนธรรมหย่างเฉา (จีน: 仰韶文化, อังกฤษ: Yangshao Culture) เป็นวัฒนธรรมยุคหินใหม่ที่สำคัญที่กระจายโดยทั่วไปตลอดริมฝั่งตอนกลางของ แม่น้ำหวง ในประเทศจีน มีอายุในช่วงประมาณ 5,000 ถึง 3,000 ปีก่อนคริสตกาล ปัจจุบันมีการค้นพบแหล่งโบราณคดีของวัฒนธรรมหย่างเฉาหลายพันแห่งในประเทศจีน ส่วนใหญ่ในมณฑลเหอหนาน ส่านซี และ ชานซี วัฒนธรรมนี้ได้รับการตั้งชื่อตามแหล่งขุดสำรวจที่ค้นพบครั้งแรกในปี พ.ศ. 2464 ในหมู่บ้านหย่างเฉาในเขตซานเหมินเซียของมณฑลเหอหนาน โดย โยฮัน กุนนาร์ แอนเดอร์สัน นักธรณีวิทยาชาวสวีเดน[1] การค้นพบนี้กลายเป็นจุดเริ่มต้นของการกำเนิดโบราณคดีจีนสมัยใหม่
ข้อมูลเบื้องต้น ชื่อภาษาท้องถิ่น, ภูมิภาค ...
ชื่อภาษาท้องถิ่น | 仰韶文化 |
---|---|
ภูมิภาค | ที่ราบสูงดินเหลือง |
สมัย | ยุคหินใหม่ |
ช่วงเวลา | 5,000 ถึง 3,000 ปีก่อนคริสตกาล |
แหล่งโบราณคดีสำคัญ | ปั้นพัว (Banpo), เจียงไจ้ (Jiangzhai) |
ก่อนหน้า | วัฒนธรรม Peiligang, วัฒนธรรม Dadiwan, วัฒนธรรม Cishan |
ถัดไป | วัฒนธรรมหลงชาน |
ปิด
งานวิจัยล่าสุดระบุว่า ภาษาชิโน - ทิเบต มีต้นกำเนิดร่วมกันกับ วัฒนธรรมสือชาน (Cishan culture), วัฒนธรรมหย่างเฉา และ หรือ วัฒนธรรมหม่าเจียเหยา (Majiayao culture)