ราชวงศ์กอญัร (อังกฤษ: Qajar dynasty; เปอร์เซีย: دودمان قاجار Dudmân-e Qâjâr, อาเซอร์ไบจาน: Qacarlar قاجارلار)[lower-alpha 1]) เป็นราชวงศ์อิหร่าน[1] ที่มีเชื้อสายเติร์ก[2][3][4][5] โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากเผ่ากอญัร และได้ปกครองอิหร่านตั้งแต่ปี 1789 ถึง 1925[6][7] วงศ์กอญัรควบคุมอิหร่านได้หลังโค่นล้มชาห์ราชวงศ์แซนด์ (Zand) และราชวงศ์อัฟชาริด (Afsharid)
Also romanized as Ghajar, Kadjar, Qachar etc.
Abbas Amanat, The Pivot of the Universe: Nasir Al-Din Shah Qajar and the Iranian Monarchy, 1831–1896, I. B. Tauris, pp 2–3
Cyrus Ghani. Iran and the Rise of the Reza Shah: From Qajar Collapse to Pahlavi Power, I. B. Tauris, 2000, ISBN 1-86064-629-8, p. 1 William Bayne Fisher. Cambridge History of Iran, Cambridge University Press, 1993, p. 344, ISBN 0-521-20094-6 Dr Parviz Kambin, A History of the Iranian Plateau: Rise and Fall of an Empire, Universe, 2011, p. 36, online edition. Jamie Stokes and Anthony Gorman, Encyclopedia of the Peoples of Africa and the Middle East, 2010, p. 707, Online Edition: "The Safavid and Qajar dynasties, rulers in Iran from 1501 to 1722 and from 1795 to 1925 respectively, were Turkic in origin." Abbas Amanat, The Pivot of the Universe: Nasir Al-Din Shah Qajar and the Iranian Monarchy, 1831–1896, I. B. Tauris, pp 2–3; "In the 126 years between the fall of the Safavid state in 1722 and the accession of Nasir al-Din Shah, the Qajars evolved from a shepherd-warrior tribe with strongholds in northern Iran into a Persian dynasty."
Choueiri, Youssef M., A companion to the history of the Middle East, (Blackwell Ltd., 2005), 231,516.
