![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/93/Robert_Fico%252C_April_2024.jpg/640px-Robert_Fico%252C_April_2024.jpg&w=640&q=50)
รอเบร์ต ฟิตซอ
นายกรัฐมนตรีสโลวาเกีย / From Wikipedia, the free encyclopedia
รอเบร์ต ฟิตซอ (สื่อบางสำนักของไทยทับศัพท์เป็น รอเบิร์ต ฟิโก[1]; สโลวัก: Robert Fico; 15 กันยายน พ.ศ. 2507 –) เป็นนักการเมืองชาวสโลวาเกียและดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีสโลวาเกียตั้งแต่ปี พ.ศ. 2566 ก่อนหน้านี้เขาเคยดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีมาแล้ว 2 สมัย คือปี พ.ศ. 2549 ถึง พ.ศ. 2553 และปี พ.ศ. 2555 ถึง พ.ศ. 2561 ตามลำดับ นับเป็นนายกรัฐมนตรีสโลวาเกียที่ดำรงตำแหน่งยาวนานที่สุดในประวัติศาสตร์ โดยดำรงตำแหน่งรวมกันทั้งสี่สมัยเป็นเวลา 12 ปี นอกจากนี้เขายังเป็นผู้ก่อตั้งและเป็นหัวหน้าพรรคสังคมนิยมประชาธิปไตยสโลวาเกีย เขาได้รับเลือกเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรครั้งแรกในปี พ.ศ. 2535 ทั้งยังได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหนึ่งในคณะผู้แทนของประเทศเชโกสโลวาเกียในสภายุโรป และได้ก้าวขึ้นเป็นนายกรัฐมนตรีครั้งแรกหลังจากการเลือกตั้งเมื่อปี พ.ศ. 2549 ทั้งนี้เขายังเคยเป็นผู้นำฝ่ายค้านตั้งแต่ปี พ.ศ. 2553 ถึง พ.ศ. 2555 รวมทั้งเคยรับสมัครตำแหน่งประธานาธิบดีเมื่อปี พ.ศ. 2554 แต่ไม่ได้รับการเลือกตั้ง[2]
รอเบร์ต ฟิตซอ | |
---|---|
![]() | |
นายกรัฐมนตรีสโลวาเกีย คนที่ 5, 7 และ 12 | |
เริ่มดำรงตำแหน่ง 22 ตุลาคม พ.ศ. 2565 | |
ประธานาธิบดี | ซูซานา ชาปูตอวา ปีเตอร์ เปเยกรีนี |
รอง | ดูรายชื่อ
|
ก่อนหน้า | ลูดอวิช ออดอร์ |
ดำรงตำแหน่ง 4 เมษายน พ.ศ. 2555 – 22 มีนาคม พ.ศ. 2561 | |
ประธานาธิบดี | เอบาน กาชปาโลวิช อันเดรซ กิสกา |
รอง | ดูรายชื่อ
|
ก่อนหน้า | อีเบตา ราบิโชบา |
ถัดไป | ปีเตอร์ เปเยกรีนี |
ดำรงตำแหน่ง 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2549 – 8 กรกฎาคม พ.ศ. 2553 | |
ประธานาธิบดี | เอบาน กาชปาโลวิช |
รอง | ดูรายชื่อ
|
ก่อนหน้า | มิกูลัส ดราซูลินา |
ถัดไป | อีเบตา ราบิโชบา |
ข้อมูลส่วนบุคคล | |
เกิด | 15 กันยายน พ.ศ. 2507 (59 ปี) ตอปอลชานี, เชโกสโลวาเกีย |
ศาสนา | โรมันคาทอลิก |
พรรคการเมือง | พรรคสังคมนิยมประชาธิปไตยสโลวาเกีย (เอสเอ็มอีสาร์-เอสดี) |
ลายมือชื่อ | ![]() |
ในปี พ.ศ. 2561 เขาได้ลาออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรีในขณะที่ดำรงตำแหน่งเป็นสมัยที่สามเนื่องจากปีเตอร์ เปเยกรีนี รองนายกรัฐมนตรีถูกตั้งข้อสงสัยว่ามีส่วนรู้เห็นในคดีฆาตกรรมยาน คูซัค ซึ่งเป็นนักข่าวอิสระ[3][4]
เขามีอุดมการณ์ซ้ายจัด สนับสนุนแนวคิดประชานิยม และมีความสัมพันธ์อันแนบแน่นกับประเทศรัสเซีย[5] โดยหลังจากที่เขาดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีเป็นสมัยที่สี่เมื่อปี พ.ศ. 2566 เขาได้ถอนตัวจากการสนับสนุนยูเครนในสงครามรัสเซีย-ยูเครน[6][7] ยกเลิกองค์กรตรวจสอบการทุจริตทางการเมือง และจำกัดเสรีภาพสื่อ[8] ส่งผลให้เกิดความไม่พอใจแก่ประชาชนจนเกิดการประท้วงครั้งใหญ่[9]
ในวันที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2567 เขาถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลเนื่องจากถูกลอบยิงขณะกำลังพูดคุยกับประชาชนที่ฮันด์โลบา[10][11] โดยเขาถูกยิงถึง 5 นัดจนได้รับบาดเจ็บสาหัส[12][1]