ภาษาอังกฤษแบบออสเตรเลีย
From Wikipedia, the free encyclopedia
ภาษาอังกฤษแบบออสเตรเลีย (อังกฤษ: Australian English, อักษรย่อ: AusE, AusEng, AuE, AuEng, en-AU) เป็นชุดวิธภาษาของภาษาอังกฤษที่พบในประเทศออสเตรเลีย ถือเป็นภาษากลางและภาษาประจำชาติของประเทศ แม้ว่าประเทศออสเตรเลียไม่มีภาษาราชการเป็นของตนเอง ภาษาอังกฤษทำหน้าที่เป็นภาษาแม่ของประชากรส่วนใหญ่และยึดเป็นภาษาประจำชาติโดยพฤตินัยนับตั้งแต่การเข้าตั้งถิ่นฐานของชาวบริติช ชาวออสเตรเลียพูดภาษานี้เป็นภาษาเดียวในบ้านถึงร้อยละ 72[3] นอกจากนี้ ภาษานี้ยังเป็นภาษาหลักที่ใช้ในการศึกษาภาคบังคับ และภายในสภานิติบัญญัติกับศาลในระดับรัฐบาลกลาง รัฐ และดินแดนอีกเช่นกัน
ภาษาอังกฤษแบบออสเตรเลีย | |
---|---|
ภูมิภาค | ประเทศออสเตรเลีย |
จำนวนผู้พูด | 18.5 ล้านคนในประเทศออสเตรเลีย (2021)[1] ผู้พูดภาษาที่สอง 5 ล้านคนในออสเตรเลีย (ประมาณ ค.ศ. 2021) |
ตระกูลภาษา | อินโด-ยูโรเปียน
|
รูปแบบก่อนหน้า | ภาษาอังกฤษเก่า
|
ระบบการเขียน | อักษรละติน (ชุดตัวอักษรอังกฤษ) อักษรเบรลล์อังกฤษรวม[2] |
รหัสภาษา | |
ISO 639-3 | – |
บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากล หากระบบของคุณไม่รองรับการแสดงผลที่ถูกต้อง คุณอาจเห็นปรัศนี กล่อง หรือสัญลักษณ์อย่างอื่นแทนที่อักขระยูนิโคด |
ภาษาอังกฤษออสเตรเลียเริ่มแยกจากภาษาอังกฤษแบบบริติชและภาษาอังกฤษแบบไอริชหลังกองเรือแรกสถาปนาอาณานิคมนิวเซาท์เวลส์ใน ค.ศ. 1788 ภาษาอังกฤษแบบออสเตรเลียเกิดขึ้นผ่านการหลอมรวมสำเนียงของผู้ตั้งถิ่นฐานยุคแรกที่มาจากภูมิภาคทางวิธภาษาต่าง ๆ ของบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์ [4] ถึงกระนั้น สำเนียงที่มีอิทธิพลที่สุดคือภาษาอังกฤษสำเนียงตะวันออกเฉียงใต้[5] ในคริสต์ทศวรรษ 1820 คำพูดของชาวอาณานิคมโดยกำเนิดมีความแตกต่างจากผู้พูดในบริเตนและไอร์แลนด์อย่างเห็นได้ชัด[6]
ภาษาอังกฤษออสเตรเลียมีความแตกต่างจากวิธภาษาอื่น ๆ ทั้งในด้านสัทวิทยา การออกเสียง คลังศัพท์ สำนวน ไวยากรณ์ และการสะกดคำ[7]