พระเจ้าฉี่
From Wikipedia, the free encyclopedia
พระเจ้าฉี่ (จีน: 啟) เป็นพระมหากษัตริย์ราชวงศ์เซี่ย ครองราชย์ระหว่าง 2146–2117 ปีก่อนคริสตกาล เป็นเวลาประมาณ 29 ปี[1][2] และเป็นพระราชโอรสของพระเจ้าอวี่กับพระนางหนี่เจียว เมื่อพระราชบิดาของพระองค์ชราลงก็ได้แสดงความจำนงที่จะยกราชสมบัติให้โป๋อี้ ขุนนางผู้หนึ่งที่พระเจ้าอวี่เห็นว่ามีสติปัญญาสมควรที่จะครองราชย์สืบต่อจากพระองค์ แต่เมื่อพระเจ้าอวี่เสด็จสวรรคต โป๋อี้ก็ไม่ยอมรับเป็นหัวหน้าเผ่า โดยอ้างว่า ตนเป็นแค่ขุนนางผู้น้อย รับราชการมาเพียง 3 ปี เห็นควรให้ “ฉี่” พระราชโอรสของพระเจ้าอวี่ ครองราชย์สืบต่อไป ขุนนางทั้งหลายก็เห็นด้วย พระองค์จึงได้ขึ้นครองราชย์สืบต่อจากพระราชบิดา ตั้งแต่นั้นมา ระบบคัดเลือกหัวหน้าเผ่าด้วยการเลือกตั้งคนดีก็ถูกยกเลิกไป ระบบที่สืบราชสมบัติต่อในเชื้อสายราชวงศ์ได้ปรากฏขึ้น ราชวงศ์เซี่ยจึงนับได้ว่าเป็นราชวงศ์แรกในยุคทาสของประวัติศาสตร์จีน[3]
บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง |
พระเจ้าฉี่ | |
---|---|
พระสาทิสลักษณ์ของพระเจ้าฉี่ | |
พระมหากษัตริย์เซี่ย | |
ครองราชย์ | 2146–2117 ปีก่อนคริสตกาล (29 ปี) |
พระองค์ก่อน | พระเจ้าอวี่ |
พระองค์ถัดไป | พระเจ้าไท่คัง |
พระราชบุตร | พระเจ้าไท่คัง |
ราชวงศ์ | ราชวงศ์เซี่ย |
พระราชบิดา | พระเจ้าอวี่ |
พระราชมารดา | พระนางหนี่เจียว |