พระราชอำนาจ
From Wikipedia, the free encyclopedia
พระราชอภิสิทธิ์ (อังกฤษ: Royal prerogative) คือประมวลอำนาจ, สิทธิพิเศษ และข้อยกเว้นที่ยอมรับโดยกฎหมายจารีตประเพณี และบางครั้งในกฎหมายแพ่งที่เป็นของสถาบันพระมหากษัตริย์เท่านั้น[1] ซึ่งเป็นวิธีในการใช้อำนาจการปกครองของพระมหากษัตริย์ในการปกครองราชอาณาจักร พระราชอภิสิทธิ์บางข้ออาจจะได้รับการยุบเลิกโดยรัฐสภาแต่ในสหราชอาณาจักรการจะยุบเลิกต้องเป็นไปตามกระบวนการที่ระบุไว้เท่านั้น
บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา