บิกแบนด์

บิ๊กแบนด์ (อังกฤษ: Big band) เป็นลักษณะการรวมกันของการเล่นดนตรีในดนตรีแจ๊ส ได้รับความนิยมในยุคสวิง ต้นทศวรรษ 1930 จนถึงปลายยุค 1940 บิ๊กแบนด์โดยทั่วไปมักประกอบด้วยนักดนตรีประมาณ 12 ถึง 25 คน เล่นเครื่องดนตรีแซกโซโฟน, ทรัมเป็ต, ทรอมโบน และเครื่องให้จังหวะ

บิ๊กแบนด์
แหล่งกำเนิดทางรูปแบบ	แจ๊ส ดนตรีสวิง (ในยุค 1930)
แหล่งกำเนิดทางวัฒนธรรม	ยุค 1920; ในสหรัฐอเมริกา
เครื่องบรรเลงสามัญ	แซกโซโฟน • เครื่องเป่าทองเหลือง • เครื่องดนตรีให้จังหวะ (กีตาร์ • เปียโน • ดับเบิลเบส • ทูบา • Vibes • กลองชุด • เพอร์คัชชัน)
รูปแบบอนุพันธุ์	จัมป์บลูส์ • ดนตรีสวิง • เทรดิชันอลป็อป[1]

คำว่า แจ๊สแบนด์, สเตจแบนด์, แจ๊สออร์เคสตร้า, โซไซตีแบนด์ และแด๊นสแบนด์ อาจมีใช้อธิบายถึงบิ๊กแบนด์ก็ได้

อ้างอิง

1. http://www.allmusic.com/explore/style/big-band-d29