ตนกูสุเบีย
From Wikipedia, the free encyclopedia
เติงกูซาฟียะฮ์ บินตี อัลมาร์ฮุม ซุลตัน มูฮัมเมด มูอัซซัม ชะฮ์ (มลายู: Tengku Safiah binti al-Marhum Sultan Muhammed Muazzam Shah;[2] ราว พ.ศ. 2381 – 16 มกราคม พ.ศ. 2437)[1] เป็นที่รู้จักในนาม ตนกูสุปิยา, สุเบีย, สุเปีย หรือ สะเปีย[3] เป็นเจ้านายมลายูจากรัฐสุลต่านรีเยา-ลิงกา[4] ที่เคยรับราชการเป็นบาทบริจาริกามุสลิมท่านแรกและท่านเดียวในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว[5][6][7] และหากเจ้าจอมท่านนี้ประสูติการพระราชบุตร พระราชบุตรพระองค์นั้นก็จะเป็นเจ้าฟ้าโดยอัตโนมัติ เพราะถือว่ามีพระชนนีเป็นเจ้า เช่นเดียวกับกรณีของเจ้าจอมพระองค์เจ้ากำโพชราชสุดาดวง บาทบริจาริกาในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวอีกท่านที่เป็นเจ้านายต่างด้าวเช่นกัน แต่เจ้าจอมทั้งสองท่านก็มิได้ประสูติพระราชบุตรแต่อย่างใด[8][9]
ซาฟียะฮ์/สุเบีย | |
---|---|
บาทบริจาริกาในรัชกาลที่ 4 | |
ประสูติ | พ.ศ. 2381 |
สิ้นพระชนม์ | 16 มกราคม พ.ศ. 2437 (56 ปี)[1] |
พระสวามี | พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (พ.ศ. 2404–2411)[2] เติงกูลง บินเติงกูกูดิน (พ.ศ. 2419–2428)[2] |
พระบุตร | สองคน |
ราชวงศ์ | เบินดาฮารา (ประสูติ) จักรี (เสกสมรส) |
พระบิดา | สุลต่านมูฮัมมัดที่ 2 มูอัซซัม ชะฮ์ |
พระมารดา | เติงกูเกิลซุม เลอบาร์ ปูติฮ์ |
ศาสนา | อิสลาม |
หลังพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จสวรรคตแล้ว ตนกูสุเบียเสกสมรสใหม่กับเติงกูลง บินเติงกูกูดิน (Tengku Long bin Tengku Kudin) ที่รัฐตรังกานู[2]