ซินชาร์อิชคุน (อักษรโรมัน: Sinsharishkun, Sin-shar-ishkun; คูนิฟอร์มอัสซีเรียใหม่: 
Sîn-šar-iškun หรือ Sîn-šarru-iškun,) ทรงเป็นกษัตริย์แห่งจักรวรรดิอัสซีเรียใหม่ ครองราชย์ประมาณ 627 – 612 ปีก่อนคริสตศักราช ทรงเป็นโอรสของพระเจ้าอาชูร์บานิพัล (Ashurbanipal) และอาจเป็นพระเชษฐา (พี่ชาย) ของพระเจ้าอาชูร์-อูบัลลิตที่ 2 มีประวัติเกี่ยวกับพระองค์น้อยมาก แต่คาดว่าทรงขึ้นครองราชย์ประมาณปีที่ 627 ก่อนคริสตศักราชต่อจากอาชูร์-อิทิล-อิลานี (Ashur-etil-ilani)[8] พระองค์ต้องสู้รบกับซิน-ชามู-ลีชีร์ (Sin-shumu-lishir) ในสงครามกลางเมือง ในขณะที่ประเทศราชต่าง ๆ แยกตัวเป็นอิสระ โดยเฉพาะบาบิโลเนียที่มีผู้นำคือแนโบโพแลสซาร์ หลังชนะสงครามกลางเมือง พระเจ้าซินชาร์อิชคุนกับแนโบโพแลสซาร์ทำสงครามแย่งชิงเมืองนิปปูร์ (Nippur) ซึ่งเป็นศูนย์กลางอำนาจของอัสซีเรีย พระเจ้าซินชาร์อิชคุนป้องกันเมืองไว้ได้ แต่แนโบโพแลสซาร์ก็เข้าเมืองบาบิโลนและสถาปนาตัวเองเป็นกษัตริย์
ข้อมูลเบื้องต้น ซินชาร์อิชคุน, กษัตริย์แห่งจักรวรรดิอัสซีเรียใหม่ ...
| ซินชาร์อิชคุน |
|---|
|
 จดหมายของซินชาร์อิชคุนที่เขียนถึง แนโบโพแลสซาร์แห่ง บาบิโลน ศัตรูหลักของพระองค์ที่ระบุเป็น กษัตริย์แห่งบาบิโลนและขอให้รักษาอาณาจักรของพระองค์ ความน่าเชื่อถือของจดหมายนี้ยังคงเป็นที่โต้เถียง |
| กษัตริย์แห่งจักรวรรดิอัสซีเรียใหม่ |
|---|
| ครองราชย์ | 627–612 ปีก่อนคริสต์ศักราช |
|---|
| ก่อนหน้า | อาชูร์-เอติล-อีลานี |
|---|
| ถัดไป | อาชูร์-อูบัลลิตที่ 2
(อัสซีเรีย)
แนโบโพแลสซาร์
(บาบิโลน) |
|---|
|
|---|
| สวรรคต | สิงหาคม 612 ปีก่อนคริสต์ศักราช
นิเนเวห์ |
|---|
| คู่อภิเษก | อานา-ตัชเมตุม-ตักลาก (?) |
|---|
| พระราชบุตร | อาชูร์-อูบัลลิตที่ 2 (?) |
|---|
| แอกแคด | Sîn-šar-iškun
Sîn-šarru-iškun |
|---|
| ราชวงศ์ | ซาร์กอน |
|---|
| พระราชบิดา | อาชูร์บานิปัล |
|---|
| พระราชมารดา | ลิบบาลี-ชาร์รัต |
|---|
ปิด
พระเจ้าซินชาร์อิชคุนนำทัพไปที่บาบิโลน แต่กลับพบว่ามีการกบฏเกิดขึ้นภายในเมืองหลวงและทหารไปเข้ากับกลุ่มกบฏ แม้พระองค์จะปราบกบฏได้สำเร็จ แต่ก็ต้องเสียเมืองนิปปูร์ไป ในปีที่ 616 พระเจ้าแนโบโพแลสซาร์ทรงร่วมเป็นพันธมิตรกับพระเจ้าไซอาซาเรส กษัตริย์แห่งชาวมีเดีย ต่อมากลุ่มชนหลายกลุ่มได้เข้าร่วมกับพันธมิตรนี้แล้วบุกโจมตีนิเนเวห์ เมืองหลวงของจักรวรรดิอัสซีเรีย จนที่สุดในปีที่ 612 ก่อนคริสตศักราช นิเนเวห์ก็เสียเมือง ชะตากรรมสุดท้ายของพระเจ้าซินชาร์อิชคุนไม่เป็นทราบแน่ชัด[9] แต่มีความเป็นไปได้ที่พระองค์อาจจะสวรรคตในการรบครั้งนี้[10]
พระเจ้าอาชูร์-อูบัลลิตที่ 2 กษัตริย์องค์ต่อมาทรงถอยทัพไปที่เมืองฮาร์ราน ทางตอนเหนือของซีเรียและเป็นพันธมิตรกับฟาโรห์เนโคที่ 2 (Necho II) ต่อมากองทัพบาบิโลน-มีเดียได้ยึดเมืองฮาร์รานและรบชนะในยุทธการที่คาร์เคมิช (Battle of Carchemish) ยุทธการสุดท้ายระหว่างอัสซีเรีย-อียิปต์กับบาบิโลน-มีเดีย[11]
บรรณานุกรม
- Ahmed, Sami Said (2018). Southern Mesopotamia in the time of Ashurbanipal. Walter de Gruyter GmbH & Co KG. ISBN 978-3111033587.
- Beaulieu, Paul-Alain (1997). "The Fourth Year of Hostilities in the Land". Baghdader Mitteilungen. 28: 367–394.
- Beaulieu, Paul-Alain (2018). A History of Babylon, 2200 BC - AD 75. Hoboken: John Wiley & Sons. ISBN 978-1405188999.
- Bertin, G. (1891). "Babylonian Chronology and History". Transactions of the Royal Historical Society. 5: 1–52. doi:10.2307/3678045. JSTOR 3678045.
- Brinkman, J. A. (1973). "Sennacherib's Babylonian Problem: An Interpretation". Journal of Cuneiform Studies. 25 (2): 89–95. doi:10.2307/1359421. JSTOR 1359421. S2CID 163623620.
- Chen, Fei (2020). "A List of Babylonian Kings". Study on the Synchronistic King List from Ashur. BRILL. ISBN 978-9004430921.
- Da Riva, Rocío (2017). "The Figure of Nabopolassar in Late Achaemenid and Hellenistic Historiographic Tradition: BM 34793 and CUA 90". Journal of Near Eastern Studies. 76 (1): 75–92. doi:10.1086/690464.
- Frahm, Eckhart (1999). "Kabale und Liebe: Die königliche Familie am Hof zu Ninive". Von Babylon bis Jerusalem: Die Welt der altorientalischen Königsstädte. Reiss-Museum Mannheim.
- Frahm, Eckart (2014). "Family Matters: Psychohistorical Reflections on Sennacherib and His Times". ใน Kalimi, Isaac; Richardson, Seth (บ.ก.). Sennacherib at the Gates of Jerusalem: Story, History and Historiography. Leiden: Brill Publishers. ISBN 978-9004265615.
- Johnston, Christopher (1899). "A Recent Interpretation of the Letter of an Assyrian Princess". Journal of the American Oriental Society. 20: 244–249. doi:10.2307/592332. JSTOR 592332.
- Lipschits, Oled (2005). The Fall and Rise of Jerusalem: Judah under Babylonian Rule. Eisenbrauns. ISBN 978-1575060958.
- Luckenbill, Daniel David (1927). Ancient Records of Assyria and Babylonia Volume 2: Historical Records of Assyria From Sargon to the End. University of Chicago Press.
- Melville, Sarah C. (2011). "The Last Campaign: the Assyrian Way of War and the Collapse of the Empire". ใน Lee, Wayne E. (บ.ก.). Warfare and Culture in World History. New York: New York University Press. ISBN 978-0814752784.
- Myers, P. V. N. (1914). A General History for Colleges and High Schools. Boston: Ginn & Company.
- Na’aman, Nadav (1991). "Chronology and History in the Late Assyrian Empire (631—619 B.C.)". Zeitschrift für Assyriologie. 81 (1–2): 243–267. doi:10.1515/zava.1991.81.1-2.243. S2CID 159785150.
- Oates, Joan (1992). "The fall of Assyria (635–609 BC)". The Cambridge Ancient History Volume 3 Part 2: The Assyrian and Babylonian Empires and Other States of the Near East, from the Eighth to the Sixth Centuries BC. Cambridge University Press. ISBN 978-3111033587.
- Radner, Karen (2019). "Last Emperor or Crown Prince Forever? Aššur-uballiṭ II of Assyria according to Archival Sources". State Archives of Assyria Studies. 28: 135–142.
- Reade, J. E. (1970). "The Accession of Sinsharishkun". Journal of Cuneiform Studies. 23 (1): 1–9. doi:10.2307/1359277. JSTOR 1359277. S2CID 159764447.
- Reade, J. E. (1998). "Assyrian eponyms, kings and pretenders, 648-605 BC". Orientalia (NOVA Series). 67 (2): 255–265. JSTOR 43076393.
- Rowton, M. B. (1951). "Jeremiah and the Death of Josiah". Journal of Near Eastern Studies. 2 (10): 128–130. doi:10.1086/371028. S2CID 162308322.
- Sack, Ronald H. (2004). Images of Nebuchadnezzar: The Emergence of a Legend (2nd Revised and Expanded ed.). Selinsgrove: Susquehanna University Press. ISBN 1-57591-079-9.
- Siddal, L. R. (2007). "A Re-Examination of the Title ša reši in the Neo-Assyrian period". ใน Azize, Joseph; Weeks, Noel (บ.ก.). Gilgames̆ and the World of Assyria: Proceedings of the Conference Held at Mandelbaum House, the University of Sydney, 21-23 July, 2004. Peeters Publishers. ISBN 9789042918023.
- Tallqvist, Knut Leonard (1914). Assyrian Personal Names (PDF). Leipzig: August Pries.
- Walton, John H.; Matthews, Victor H.; Chavalas, Mark W. (2012). The IVP Bible Background Commentary: Old Testament. InterVarsity Press. ISBN 978-0830866083.
- Wiseman, Donald J. (2003) [1991]. "Babylonia 605–539 B.C.". ใน Boardman, John; Edwards, I. E. S.; Hammond, N. G. L.; Sollberger, E.; Walker, C. B. F. (บ.ก.). The Cambridge Ancient History: III Part 2: The Assyrian and Babylonian Empires and Other States of the Near East, from the Eighth to the Sixth Centuries B.C. (2nd ed.). Cambridge University Press. ISBN 0-521-22717-8.
- Woodall, Chris (2018). Minor Prophets in a Major Key. Wipf and Stock Publishers. ISBN 978-1532642180.
- Yildirim, Kemal (2017). "Diplomacy in Neo-Assyrian Empire (1180-609) Diplomats in the Service of Sargon II and Tiglath-Pileser III, Kings of Assyria". International Academic Journal of Development Research. 5 (1): 128–130.
Sîn-šar-iškun [5][6] หรือ Sîn-šarru-iškun,[7]) ทรงเป็นกษัตริย์แห่งจักรวรรดิอัสซีเรียใหม่ ครองราชย์ประมาณ 627 – 612 ปีก่อนคริสตศักราช ทรงเป็นโอรสของพระเจ้าอาชูร์บานิพัล (Ashurbanipal) และอาจเป็นพระเชษฐา (พี่ชาย) ของพระเจ้าอาชูร์-อูบัลลิตที่ 2 มีประวัติเกี่ยวกับพระองค์น้อยมาก แต่คาดว่าทรงขึ้นครองราชย์ประมาณปีที่ 627 ก่อนคริสตศักราชต่อจากอาชูร์-อิทิล-อิลานี (Ashur-etil-ilani)[8] พระองค์ต้องสู้รบกับซิน-ชามู-ลีชีร์ (Sin-shumu-lishir) ในสงครามกลางเมือง ในขณะที่ประเทศราชต่าง ๆ แยกตัวเป็นอิสระ โดยเฉพาะบาบิโลเนียที่มีผู้นำคือแนโบโพแลสซาร์ หลังชนะสงครามกลางเมือง พระเจ้าซินชาร์อิชคุนกับแนโบโพแลสซาร์ทำสงครามแย่งชิงเมืองนิปปูร์ (Nippur) ซึ่งเป็นศูนย์กลางอำนาจของอัสซีเรีย พระเจ้าซินชาร์อิชคุนป้องกันเมืองไว้ได้ แต่แนโบโพแลสซาร์ก็เข้าเมืองบาบิโลนและสถาปนาตัวเองเป็นกษัตริย์
