ชุดตัวอักษรแมนจู
From Wikipedia, the free encyclopedia
ชุดตัวอักษรแมนจู (แมนจู: ᠮᠠᠨ᠋ᠵᡠ
ᡥᡝᡵᡤᡝᠨ; จีน: 满文; พินอิน: mǎn wén หม่าน เหวิน, อังกฤษ: Manchu alphabet) เริ่มปรากฏเมื่อ พ.ศ. 2142 ประดิษฐ์โดยผู้นำชาวแมนจู นูร์ฮาจี ผู้สถาปนารัฐแมนจู พัฒนามาจากอักษรมองโกเลียโบราณ มีการปรับปรุงเล็กน้อยเมื่อ พ.ศ. 2175 เมื่อชาวแมนจูสถาปนาราชวงศ์ชิงเมื่อ พ.ศ. 2187 ช่วง 200 ปีแรก ภาษาแมนจูเป็นภาษาราชการหลักและใช้เป็นภาษากลาง เมื่อราว พ.ศ. 2393 ชาวแมนจูจำนวนมากหันมาใช้ภาษาจีนและเขียนภาษาแมนจูด้วยอักษรจีนจนกระทั่งสิ้นสุดราชวงศ์ชิง
ข้อมูลเบื้องต้น ชุดตัวอักษรแมนจู ᠮᠠᠨᠵᡠ ᡥᡝᡵᡤᡝᠨ, manju hergen, ชนิด ...
ชุดตัวอักษรแมนจู ᠮᠠᠨᠵᡠ ᡥᡝᡵᡤᡝᠨ, manju hergen | |
---|---|
ตราที่มีอักษรแมนจู | |
ชนิด | |
ภาษาพูด | ภาษาแมนจู ภาษาซิเบ |
อักษรที่เกี่ยวข้อง | |
ระบบแม่ | |
ISO 15924 | |
ISO 15924 | Mong (145), Mongolian |
ยูนิโคด | |
ยูนิโคดแฝง | Mongolian |
บทความนี้ประกอบด้วยสัญกรณ์การออกเสียงในสัทอักษรสากล (IPA) สำหรับคำแนะนำเบื้องต้นเกี่ยวกับสัญลักษณ์ IPA โปรดดู วิธีใช้:สัทอักษรสากล สำหรับความแตกต่างระหว่าง [ ], / / และ ⟨ ⟩ ดูที่ สัทอักษรสากล § วงเล็บเหลี่ยมและทับ |
ปิด
อักษรในชุดนี้เขียนในแนวตั้งจากบนลงล่าง และจากซ้ายไปขวา อักษรแต่ละตัวมีรูปต้นคำ กลางคำและท้ายคำ สระมีรูปแยกต่างหาก อักษรบางตัวมีรูปร่างต่างไปขึ้นกับว่าสระมาก่อนหรือตามหลังอักษรนั้น