ชาวสิงหล
From Wikipedia, the free encyclopedia
ชาวสิงหล (สิงหล: සිංහල ජාතිය) เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่ใช้ภาษากลุ่มอินโด-อารยันบนเกาะลังกาของประเทศศรีลังกา[15] มีประชากร 16.2 ล้านคน หรือคิดเป็นร้อยละ 75 จากประชากรทั้งหมดในศรีลังกา[2] ชาวสิงหลมีอัตลักษณ์ทางด้านภาษา ประวัติศาสตร์ และศาสนา ส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธนิกายเถรวาท[16] มีจำนวนน้อยที่นับถือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิกซึ่งเข้ารีตในยุคอาณานิคม ชาวสิงหลส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในจังหวัดกลางเหนือ, จังหวัดกลาง, จังหวัดใต้ และจังหวัดตะวันตก
ข้อมูลเบื้องต้น ประชากรทั้งหมด, ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างมีนัยสำคัญ ...
หญิงสิงหลสวมชุดส่าหรีพื้นเมือง | |
ประชากรทั้งหมด | |
---|---|
17 ล้านคน [1] | |
ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างมีนัยสำคัญ | |
ศรีลังกา 15,173,820 (74.88%) (2012)[2] | |
สหราชอาณาจักร | ~100,000 (2010)[3] |
ออสเตรเลีย | 85,000 (2016)[4] |
อิตาลี | ~56,000 (2016)[5] |
แคนาดา | 19,830 (2006)[6] |
สหรัฐ | 41,000 (2016)[7] |
สิงคโปร์ | 25,000 (2016)[8] |
มาเลเซีย | 10,000 (2009)[9] |
นิวซีแลนด์ | 7,257 (2006)[10] |
อินเดีย | 4,100[11][12] |
ภาษา | |
สิงหล · อังกฤษ | |
ศาสนา | |
ส่วนใหญ่นับถือเถรวาท ส่วนน้อยนับถือโรมันคาทอลิก | |
กลุ่มชาติพันธุ์ที่เกี่ยวข้อง | |
ชนกลุ่มน้อยในเอเชียใต้[13] ชาวทมิฬ (โดยเฉพาะชาวทมิฬศรีลังกา)[13] ชนชาติออสโตรเอเชียติก[14] |
ปิด
ใน มหาวงศ์ และ ทีปวงศ์ ซึ่งเป็นมหากาพย์ช่วงศตวรรษที่ 3-5 ซึ่งบันทึกโดยพระสงฆ์แห่งอนุราธปุรมหาวิหารยะ (Anuradhapura Maha Viharaya) ในศรีลังกา ระบุว่าเจ้าชายวิชยะ (Vijaya) พร้อมบรรพบุรุษของชาวสิงหลอพยพจากเมืองสิงหปุระ (Sinhapura) ซึ่งตั้งอยู่ในอนุทวีป ไปตั้งถิ่นฐานบนเกาะลังกาเมื่อ 543 ปีก่อนคริสต์ศักราช[17]