จักรพรรดิโคเม
จักรพรรดิญี่ปุ่น / From Wikipedia, the free encyclopedia
จักรพรรดิโคเม (ญี่ปุ่น: 孝明天皇; โรมาจิ: Kōmei-tennō) เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นพระองค์ที่ 121[1][2] รัชสมัยของจักรพรรดิโคเมมีระยะเวลาหลายปีตั้งแต่ 10 มีนาคม ค.ศ. 1846 ถึง 30 มกราคม ค.ศ. 1867 ซึ่งตรงกับปีสุดท้ายของยุคเอโดะ[3]
จักรพรรดิโคเม 孝明天皇 | |
---|---|
พระสาทิสลักษณ์โดยโคยามะ โชตาโร ในปี ค.ศ. 1902 | |
จักรพรรดิญี่ปุ่น | |
ครองราชย์ | 10 มีนาคม ค.ศ. 1846 – 30 มกราคม ค.ศ. 1867 (20 ปี 326 วัน) |
พิธีขึ้น | 31 ตุลาคม ค.ศ. 1847 |
ก่อนหน้า | จักรพรรดินินโก |
ถัดไป | จักรพรรดิเมจิ |
โชกุน | |
พระราชสมภพ | 22 กรกฎาคม ค.ศ. 1831 เกียวโต ประเทศญี่ปุ่น โอซาฮิโตะ (統仁) |
สวรรคต | 30 มกราคม ค.ศ. 1867 (35 พรรษา) พระราชวังหลวงเคียวโตะ เกียวโต ประเทศญี่ปุ่น |
ฝังพระศพ | สึกิ โนะ วะ โนะ มิซาซางิ (後月輪東山陵) เกียวโต |
คู่อภิเษก | จักรพรรดินีเอโช |
พระราชบุตร | จักรพรรดิเมจิ |
ราชวงศ์ | ราชวงศ์ญี่ปุ่น |
พระราชบิดา | จักรพรรดินินโก |
พระราชมารดา | โองิมาจิ มาซาโกะ |
ศาสนา | ชินโต |
ลายพระอภิไธย | |
ช่วงเวลา | |
เหตุการณ์สำคัญ | เปิดประเทศ |
ในรัชสมัยของพระองค์มีความวุ่นวายภายในอย่างมาก อันเป็นผลมาจากการติดต่อครั้งใหญ่ครั้งแรกของญี่ปุ่นกับสหรัฐ ซึ่งเกิดขึ้นโดยพลเรือจัตวาเพร์รีในปี พ.ศ. 2396 และ พ.ศ. 2397 ซึ่งต่อมาได้บังคับให้ญี่ปุ่นเปิดประเทศให้กับชาติตะวันตก เป็นการสิ้นสุดระยะเวลา 220 ปี แห่งความสันโดษของชาติ (นโยบายซาโกกุ) จักรพรรดิโคเมไม่ทรงสนใจต่างชาติมากนัก และไม่เห็นด้วยกับการเปิดประเทศญี่ปุ่นโดยมหาอำนาจตะวันตก รัชสมัยของพระองค์ยังคงถูกครอบงำโดยการจลาจลและความขัดแย้งของกลุ่มในรัฐบาลโชกุน ซึ่งนำไปสู่การล่มสลายของรัฐบาลโชกุนโทกูงาวะไม่นานหลังจากพระองค์สวรรคต และเริ่มต้นยุคการฟื้นฟูเมจิในรัชสมัยการครองราชย์ของจักรพรรดิเมจิพระโอรส[4]