![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7c/%25E5%25B8%259D%25E9%2589%25B4%25E5%259B%25BE%25E8%25AF%25B4_%25E9%25AB%2598%25E6%25B8%2585_%2528page_131_%25E9%25AB%2598%25E6%25B4%258B%2529.jpg/640px-%25E5%25B8%259D%25E9%2589%25B4%25E5%259B%25BE%25E8%25AF%25B4_%25E9%25AB%2598%25E6%25B8%2585_%2528page_131_%25E9%25AB%2598%25E6%25B4%258B%2529.jpg&w=640&q=50)
จักรพรรดิฉีเหวินเซฺวียน
From Wikipedia, the free encyclopedia
จักรพรรดิฉีเหวินเซฺวียน ((北)齊文宣帝) (ค.ศ. 526–559), พระนามเดิม เกา หยาง (高洋), พระนามรอง จึจิ้น (子進), พระนามเซียนเปย์ โหวหนีกั้น (侯尼干) เป็นจักรพรรดิผู้ก่อตั้งราชวงศ์ฉีเหนือ พระองค์เป็นบุตรชายคนที่ 2 ของเกา ฮวน แม่ทัพใหญ่ของราชวงศ์เว่ย์ตะวันออก หลังจากการเสียชีวิตของเกา เฉิง ซึ่งเป็นพระเชษฐาของพระองค์และเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งของเกา ฮวน ในปี ค.ศ. 549 พระองค์ก็กลายเป็นผู้สำเร็จราชการของราชวงศ์เว่ย์ตะวันออก ในปี ค.ศ. 550 พระองค์บังคับให้จักรพรรดิเว่ย์เสี้ยวจิงมอบราชบัลลังก์แก่พระองค์ ทำให้ราชวงศ์เว่ย์ตะวันออกสิ้นสุดและเริ่มต้นราชวงศ์ฉีเหนือ
จักรพรรดิฉีเหวินเซฺวียน 北齊文宣帝 | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||||||||||
จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ฉีเหนือ | |||||||||||||||||
ครองราชย์ | 9 มิถุนายน ค.ศ. 550[1][2] – 25 พฤศจิกายน ค.ศ. 559 | ||||||||||||||||
ถัดไป | จักรพรรดิฉีเฝย์ | ||||||||||||||||
ประสูติ | ค.ศ. 526[3] | ||||||||||||||||
สวรรคต | 25 พฤศจิกายน ค.ศ. 559[3][1] | ||||||||||||||||
จักรพรรดินี | จักรพรรดินีเจ้าซิน | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
ราชวงศ์ | ฉีเหนือ | ||||||||||||||||
พระราชบิดา | เกา ฮวน | ||||||||||||||||
พระราชมารดา | จักรพรรดินีอู่หมิง |
ในช่วงต้นรัชสมัยของจักรพรรดิฉีเหวินเซฺวียน พระองค์เป็นที่รู้จักในเรื่องความเอาใจใส่ด้านการทหาร และเสริมสร้างความแข็งแกร่งของกองทัพราชวงศ์ฉีเหนืออยู่ในระดับสูงสุด นอกจากนี้พระองค์ยังพยายามทำให้ภาระภาษีเท่ากันและลดการฉ้อรัฐโดยเสนอเงินเดือนให้ข้าราชการอย่างเพียงพอ พระองค์มอบหมายงานของราชสำนักส่วนใหญ่ให้กับหยาง หยิ่นซึ่งเป็นผู้ที่มีความสามารถ และในเวลาไม่นานทำให้งานในราชสำนักมีประสิทธิภาพและกองทัพแข็งแกร่ง ในปีต่อ ๆ มา จักรพรรดิฉีเหวินเซฺวียนได้รับความทุกข์ทรมานจากโรคพิษสุราเรื้อรังและอาจถึงขั้นวิกลจริต[5] บันทึกประวัติศาสตร์จีนบันทึกความโกรธบ้าเลือดของพระองค์ อย่างไรก็ตาม ในรัชกาลของพระองค์ด้วยความช่วยเหลือจากที่ปรึกษาชาวจีนสามารถถือได้ว่าเป็นการปกครองที่ดีและมีประสิทธิภาพ[6]