การเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่หนึ่ง
From Wikipedia, the free encyclopedia
การเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่หนึ่ง เป็นส่วนหนึ่งของความขัดแย้งระหว่างอาณาจักรตองอูและอาณาจักรอยุธยา อันเป็นผลมาจากความต้องการของพระเจ้าบุเรงนองซึ่งต้องการได้กรุงศรีอยุธยาเป็นประเทศราช[4] และอาจถือได้ว่าเป็นผลสืบเนื่องมาจากสงครามช้างเผือก ในปี พ.ศ. 2106 ที่ทรงตีกรุงศรีอยุธยาไม่สำเร็จ[5]
บทความนี้ต้องการการจัดหน้า จัดหมวดหมู่ ใส่ลิงก์ภายใน หรือเก็บกวาดเนื้อหา ให้มีคุณภาพดีขึ้น คุณสามารถปรับปรุงแก้ไขบทความนี้ได้ และนำป้ายออก พิจารณาใช้ป้ายข้อความอื่นเพื่อชี้ชัดข้อบกพร่อง |
ข้อมูลเบื้องต้น การเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่หนึ่ง, วันที่ ...
การเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่หนึ่ง | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ส่วนหนึ่งของ สงครามพม่า–สยาม | |||||||
ช้างศึกในช่วงสงครามพม่า-สยามตอนปลาย | |||||||
| |||||||
คู่สงคราม | |||||||
อาณาจักรอยุธยา อาณาจักรล้านช้าง |
อาณาจักรตองอู | ||||||
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ | |||||||
สมเด็จพระมหาจักรพรรดิ † สมเด็จพระมหินทราธิราช (เชลย) สมเด็จพระไชยเชษฐาธิราช |
พระเจ้าบุเรงนอง สมเด็จพระมหาธรรมราชาธิราช ตะโดเมงสอ พญาทะละ | ||||||
หน่วยที่เกี่ยวข้อง | |||||||
กองทัพหลวงบกสยาม กองทัพหลวงเรือสยาม กองทัพล้านช้าง ทหารรับจ้างลูซอน[1] |
กองทัพอาณาจักรพม่า กองทัพหลวงสุโขทัย กองทัพหลวงล้านนา ทหารรับจ้างโปรตุเกส | ||||||
กำลัง | |||||||
ไม่ทราบ |
ข้อมูลฝั่งพม่า: กองทัพพม่า ร่วมกับกองทัพพิษณุโลก: มากกว่า 70,000 นาย[3] | ||||||
ความสูญเสีย | |||||||
สยาม ไม่ทราบ ล้านช้าง ทหาร 30,000 นาย และช้าง 100 เชือก | ไม่ทราบ |
ปิด
ความขัดแย้งภายในกรุงศรีอยุธยาระหว่างสมเด็จพระมหาจักรพรรดิกับเจ้าเมืองพิษณุโลก สมเด็จพระมหาธรรมราชาธิราช ซึ่งมีพระทัยฝักใฝ่พม่า ได้นำไปสู่ความพินาศของกรุงศรีอยุธยาในที่สุด[4] จนกระทั่ง สมเด็จพระนเรศวรมหาราชทรงประกาศอิสรภาพให้กับอาณาจักรอยุธยาในอีก 15 ปีต่อมา