เขตปกครองตนเองกว่างซีจ้วง
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เขตปกครองตนเองกว่างซีจ้วง[3] เป็นเขตปกครองตนเองแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ทางภาคใต้ของสาธารณรัฐประชาชนจีน มีอาณาเขตติดกับประเทศเวียดนาม (จังหวัดห่าซาง จังหวัดกาวบั่ง จังหวัดหลั่งเซิน และจังหวัดกว๋างนิญ) และอ่าวตังเกี๋ย กว่างซีเดิมเป็นมณฑล และได้กลายเป็นเขตปกครองตนเองเมื่อปี ค.ศ. 1958 ปัจจุบันมีเมืองหลวงคือ หนานหนิง[4]
 | บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง |
เขตปกครองตนเองชนชาติจ้วง กว่างซี 广西壮族自治区 | |
|---|---|
เขตปกครองตนเอง | |
| การถอดเสียงภาษาจีน | |
| • ภาษาจีน | 广西壮族自治区 (Guǎngxī Zhuàngzú Zìzhìqū) |
| • อักษรย่อ | กุ้ย (桂 Guì) |
| • ภาษาจ้วง | Gvangjsih Bouxcuengh Swcigih กว่างซี โป่วชูง สือฉีกี |
| • ภาษาจีนกวางตุ้ง | Gwong2sai1 Zong3zuk6 Zi6zi6keoi1 |
     (ตามเข็มนาฬิกาจากด้านบน)
| |
.svg) แผนที่แสดงที่ตั้งของเขตปกครองตนเองชนชาติจ้วง กว่างซี | |
| พิกัด: 23.6°N 108.3°E | |
| ตั้งชื่อจาก | กว่าง (广 guǎng) - "กว้างขวาง" ซี (西 xī) - "ตะวันตก" แปลตรงตัว "[ดินแดน]กว้างขวางทางตะวันตก" |
| เมืองหลวง (และเมืองใหญ่สุด) | หนานหนิง |
| เขตการปกครอง | 14 จังหวัด, 109 อำเภอ, 1396 ตำบล |
| การปกครอง | |
| • เลขาธิการพรรค | ลู่ ซินเช่อ (鹿心社) |
| • ผู้ว่าราชการ | เฉิน อู่ (陈武) |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 237,600 ตร.กม. (91,700 ตร.ไมล์) |
| อันดับพื้นที่ | อันดับที่ 9 |
| ความสูงจุดสูงสุด | 2,141 เมตร (7,024 ฟุต) |
| ประชากร (ค.ศ. 2016) | |
| • ทั้งหมด | 48,380,000 คน |
| • อันดับ | อันดับที่ 11 |
| • ความหนาแน่น | 200 คน/ตร.กม. (530 คน/ตร.ไมล์) |
| • อันดับความหนาแน่น | อันดับที่ 20 |
| ประชากรศาสตร์ | |
| • องค์ประกอบทางชาติพันธุ์ | จ้วง – 62% ฮั่น – 32% เย้า – 3% ม้ง – 1% ต้ง – 0.7% เวียดนาม – 0.6% เกาเหล่า – 0.4% |
| • ภาษาและภาษาถิ่น | ภาษาจ้วงมาตรฐาน, ภาษาจีนกวางตุ้ง (ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน), Southwestern Mandarin, ภาษาจีนผิง |
| รหัส ISO 3166 | CN-GX |
| GDP (ค.ศ. 2017) | 2.04 ล้านล้านเหรินหมินปี้[1] (อันดับที่ 17) |
| • ต่อหัว | 41,955 เหรินหมินปี้ |
| HDI (ค.ศ. 2018) |  0.726[2]สูง · อันดับที่ 24 |
| เว็บไซต์ | www (อักษรจีนตัวย่อ) |
กว่างซีมีลักษณะภูมิประเทศเป็นภูเขาทางตอนใต้ของประเทศจีน ตั้งอยู่บริเวณที่เป็นชายขอบของอารยธรรมจีนเกือบทุกช่วงเวลาของประวัติศาสตร์จีน มีชื่อย่อว่า "กุ้ย" (จีน: 桂; พินอิน: Guì; จ้วง: Gvei) มาจากชื่อเมือง กุ้ยหลิน ซึ่งเป็นเมืองหลวงของมณฑลทั้งในสมัยราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิง
กว่างซีประกอบไปด้วยประชากรที่เป็นชนกลุ่มน้อยมากที่สุดของประเทศจีน โดยเฉพาะชาวจ้วง ซึ่งคิดเป็นร้อยละ 32 ของประชากร ภาษาถิ่นต่าง ๆ ที่ใช้พูดนอกเหนือจากภาษาจีนกลาง เช่น ภาษาจีนผิง ภาษาจ้วง ภาษากวางตุ้ง ภาษาแคะ และภาษาจีนหมิ่น[5]
![[icon]](#/media/ไฟล์:Wiki_letter_w_cropped.svg){kind=small} | ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
เขตปกครองตนเองกวางซีจ้วงมีพื้นที่ติดต่อดังนี้
- ทิศเหนือ ติดต่อกับมณฑลกุ้ยโจว และมณฑลหูหนาน ประเทศจีน
- ทิศใต้ ติดต่อกับประเทศเวียดนาม และทะเลจีนใต้
- ทิศตะวันออก ติดต่อกับมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน
- ทิศตะวันตก ติดต่อกับมณฑลยูนนาน ประเทศจีน และประเทศเวียดนาม
กว่างซีมีลักษณะพื้นที่เป็นที่ราบแอ่งกระทะและเทือกเขาขนาดเล็กที่ยาวคดเคี้ยวติดต่อกันเทือกเขาสำคัญได้แก่ ภูเขาต้าหมิงซันและต้าเหยาซัน เป็นต้น
สภาพอากาศแบบเขตร้อน โดยทางเหนือเป็นเขตร้อนแถบเอเชียกลาง ทางใต้เป็นเขตร้อนแถบเอเชียใต้ อุณหภูมิเฉลี่ย 16-23 องศาเซลเซียส มีฝนตกชุก ฤดูร้อนยาวนานกว่าฤดูหนาว อุณหภูมิสูงสุดในเดือนกรกฎาคม ประมาณ 27-29 องศาเซลเซียส และต่ำสุดในเดือนมกราคมประมาณ 5.5-15.2 องศาเซลเซียส ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ย 1,000-2,800 มิลลิเมตรต่อปี
เขตปกครองตนเองกว่างซีจ้วงแบ่งเขตการปกครองออกเป็นเขตการปกครองระดับจังหวัด 14 แห่ง โดยทั้งหมดมีสถานะเป็นนครระดับจังหวัด
นครระดับจังหวัดทั้ง 14 แห่งเหล่านี้แบ่งย่อยออกเป็นเขตการปกครองระดับอำเภอ 111 แห่ง (แบ่งเป็น 40 เขต, 8 นครระดับอำเภอ, 51 อำเภอ, และ 12 อำเภอปกครองตนเอง) เมื่อปลายปี ค.ศ. 2017 มีประชากรทั้งสิ้น 48.85 ล้านคน[6]
ฝางเฉิงกั่ง
ชินโจว
กุ้ยกั่ง
ยฺวี่หลิน
ป่ายเซ่อ
เฮ่อโจว
เหอฉือ
หลายปิน
ฉงจั่ว
- นครหนานหนิง (南宁市 Nánníng Shì)
- นครหลิ่วโจว (柳州市 Liǔzhōu Shì)
- นครกุ้ยหลิน (桂林市 Guìlín Shì)
- นครอู๋โจว (梧州市 Wúzhōu Shì)
- นครเป๋ย์ไห่ (北海市 Běihǎi Shì)
- นครฝางเฉิงกั่ง (防城港市 Fángchénggǎng Shì)
- นครชินโจว (钦州市 Qīnzhōu Shì)
- นครกุ้ยกั่ง (贵港市 Guìgǎng Shì)
- นครยฺวี่หลิน (玉林市 Yùlín Shì)
- นครป่ายเซ่อ (百色市 Bǎisè Shì)
- นครเฮ่อโจว (贺州市 Hèzhōu Shì)
- นครเหอฉือ (河池市 Héchí Shì)
- นครหลายปิน (来宾市 Láibīn Shì)
- นครฉงจั่ว (崇左市 Chóngzuǒ Shì)
ชาวไทจ้วงเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่ใหญ่ที่สุด รองลงมาเป็นกลุ่มชาติพันธุ์อื่นๆในจีน ในจำนวนนี้กลุ่มย่อยหลักคือกลุ่มที่พูดภาษาเยฺว่ (ภาษาจีนกวางตุ้ง) และภาษาจีนกลางสำเนียงตะวันตกเฉียงใต้ (ภาษาจีนกลางสำเนียงเสฉวน - กุ้ยโจว) ชาวจีนฮั่นทำให้ผู้อื่นเข้าใจเข้าใจผิดว่าตนเองเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่ใหญ่ที่สุดในกวางสี ในจำนวนนี้กลุ่มย่อยหลักคือกลุ่มที่พูดภาษาเยฺว่ (หรือภาษาจีนกวางตุ้ง) และภาษาจีนกลางสำเนียงตะวันตกเฉียงใต้ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มภาษาจีน
กว่างซีมีชาวจ้วงกว่า 14 ล้านคน ซึ่งเป็นชนกลุ่มน้อยที่ใหญ่ที่สุดของจีน ชาวจ้วงในประเทศเทศจีนกว่าร้อยละ 90 อาศัยอยู่ในกว่างซี โดยเฉพาะทางตอนกลางและทางตะวันตก ชาวจ้วงมีภาษาเขียนเป็นของตนเองและเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มภาษาขร้า-ไท นอกจากนี้ยังมีชนกลุ่มน้อยทั้งต้งและม้ง และกลุ่มชาติพันธุ์อื่น ๆ ได้แก่ เหยา, หุย, อี๋ (โลโล), สุย, และจิง (เวียดนาม)
ปี พ.ศ. 2546 ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (จีดีพี) มีมูลค่าถึง 273,321 ล้านหยวน เพิ่มขึ้น 10.2% มูลค่าการเติบโตในภาคเกษตรกรรม 62,818 ล้านหยวน เพิ่มขึ้น 4.0% ภาคอุตสาหกรรม 100,592 ล้านหยวน เพิ่มขึ้น 14.5% ภาคบริการ 109,911 ล้านหยวน เพิ่มขึ้น 10.0% สัดส่วนจีดีพีในการผลิตทั้งสามภาคคิดเป็น 23.0 : 36.8 : 40.2
ปี พ.ศ. 2546 มูลค่าการผลิตโดยรวมของสินค้าเกษตรกรรม ปศุสัตว์และประมงรวม 96,558 ล้านดอลลาร์สหรัฐ เพิ่มขึ้น 4.0% มีการลดพื้นที่การเพาะปลูกลง 3.6% ปริมาณการผลิตตลอดปี 14.84 ล้านตัน ลดลง 645,600 ตัน คิดเป็น 4.2% การใช้พื้นที่สำหรับพืชเศรษฐกิจเพิ่มขึ้น 2.4% โดยเฉพาะพื้นที่ปลูกข้าว เพิ่มขึ้น 70% น้ำตาลเพิ่มขึ้น 32.8% ขณะที่มูลค่าการผลิตด้านการปศุสัตว์และประมง มีสัดส่วนเป็น 44.9% ผลผลิตหลักคือ ข้าวนาน้ำ ข้าวโพด มัน เป็นต้น
อุตสาหกรรมหลัก ได้แก่ พลังงานไฟฟ้า รถยนต์ เครื่องจักรกล การถลุงโลหะ ทำน้ำตาล อาหาร เป็นต้น อุตสาหกรรมที่ได้รับการสนับสนุนพิเศษได้แก่ อุตสาหกรรมอะลูมิเนียม
กว่างซีเป็นหนึ่งในสิบเขตมณฑลที่ผลิตแร่ที่สำคัญของประเทศที่มีการสำรวจพบปริมาณสะสมมากติดอันดับ 1 ใน 10 ของประเทศ
เขตพัฒนาเศรษฐกิจและเทคโนโลยี
เขตแปรรูปการส่งออกเป่ยไห่
ได้รับการอนุมัติจากสภาแห่งรัฐเขตแปรรูปการส่งออกเป่ยไห่ (BHEPZ) ก่อตั้งขึ้นในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2546 พื้นที่ตามแผนทั้งหมดคือ 1.454 ตารางกิโลเมตร (0.561 ตารางไมล์) พื้นที่พัฒนาระยะแรกคือ 1.135 ตารางกิโลเมตร (0.438 ตารางไมล์) ได้รับการตรวจสอบและยอมรับโดยฝ่ายบริหารศุลกากรและกระทรวงต่าง ๆ แปดแห่งของรัฐเมื่อวันที่ 26 ธันวาคม 2546 เป็นเขตแปรรูปสินค้าส่งออกที่ใกล้อาเซียนที่สุดในจีน และเป็นเขตเดียวที่มีพรมแดนติดกับทะเลทางตะวันตกของจีน ตั้งอยู่ติดกับท่าเรือเป่ยไห่ [18][19]
เขตความร่วมมือเศรษฐกิจชายแดนตงซิง
เขตความร่วมมือทางเศรษฐกิจข้ามพรมแดนตงซิง - หมงก๋าย เป็นความร่วมมือระหว่างจีนและเวียดนาม ที่กำลังอยู่ในระหว่างการก่อสร้างโดยมีพื้นที่ตามแผน 84 ตร.กม. เน้นการพัฒนาอุตสาหกรรมข้ามพรมแดนซึ่งครอบคลุมการค้าแปรรูปนำเข้าและส่งออก การเงินข้ามพรมแดน การท่องเที่ยวข้ามพรมแดน และอีคอมเมิร์ซข้ามพรมแดน [20]
เขตพัฒนาอุตสาหกรรมใหม่และไฮเทคแห่งชาติกุ้ยหลิน
ก่อตั้งขึ้นในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2531 ในปี พ.ศ. 2534 ได้รับการอนุมัติให้เป็นเขตอุตสาหกรรมระดับประเทศ มีพื้นที่ 12.07 ตร.กม. (4.66 ตร.กม. ) อุตสาหกรรมที่ได้รับการสนับสนุน ได้แก่ ข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ชีวการแพทย์วัสดุใหม่และการปกป้องสิ่งแวดล้อม [21][22]
เขตพัฒนาเศรษฐกิจและเทคโนโลยีหนานหนิง
ก่อตั้งขึ้นในปี 1992 เขตพัฒนาเศรษฐกิจและเทคโนโลยีหนานหนิงได้รับการอนุมัติให้เป็นเขตระดับประเทศในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2544 มีพื้นที่ตามแผนทั้งหมด 10.796 ตารางกิโลเมตร (4.168 ตารางไมล์) ตั้งอยู่ทางตอนใต้ของหนานหนิง เน้นการพัฒนาอุตสาหกรรมทางวิศวกรรมเคมี ชิ้นส่วนรถยนต์ การแปรรูปอะลูมิเนียม ยา ชีวภาพ และอุตสาหกรรมอื่น ๆ [23][24]
เขตพัฒนาอุตสาหกรรมไฮเทคแห่งชาติหนานหนิง
เขตพัฒนาอุตสาหกรรมไฮเทคหนานหนิงก่อตั้งขึ้นในปี 2531 และได้รับการอนุมัติให้เป็นเขตอุตสาหกรรมระดับประเทศในปี 2535 โซนนี้มีพื้นที่ตามแผน 163.41 ตารางกิโลเมตร (63.19 ตารางไมล์) และสนับสนุนให้อุตสาหกรรมที่ทำข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์วิศวกรรมชีวภาพ และการบูรณาการด้านเภสัชกรรมเครื่องกลและไฟฟ้าและอุตสาหกรรมวัสดุใหม่ ๆ [25][26]
เขตความร่วมมือเศรษฐกิจชายแดนผิงเซียง
ในปี 2535 มีการจัดตั้งเขตความร่วมมือเศรษฐกิจชายแดน Pinxiang มีพื้นที่ทั้งหมด 7.2 ตารางกิโลเมตร (2.8 ตารางไมล์) โดยมุ่งเน้นไปที่การพัฒนาผลิตภัณฑ์เครื่องจักรกลและไฟฟ้าฮาร์ดแวร์การแปรรูปทางเคมีที่ใช้ในชีวิตประจำวันบริการและอุตสาหกรรมการจัดเก็บข้อมูลและการขนส่งระหว่างประเทศที่ใช้ระบบโลจิสติกส์ระหว่างประเทศ [27]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
