กลุ่มภาษากะเหรี่ยง
From Wikipedia, the free encyclopedia
กลุ่มภาษากะเหรี่ยง เป็นภาษามีวรรณยุกต์ที่พูดโดยชาวกะเหรี่ยงประมาณ 4.5 ล้านคน[2] โดยเป็นภาษาที่ไม่ชัดเจนว่าอยู่ในตระกูลภาษาจีน-ทิเบตหรือไม่[3] กลุ่มภาษากะเหรี่ยงเขียนด้วยอักษรกะเหรี่ยง[4] กลุ่มภาษานี้แบ่งออกเป็นสามสาขาหลักคือสะกอ, โป และปะโอ โดยภาษากะเหรี่ยงแดง (มีอีกชื่อว่ากะยา) และกะยัน (มีอีกชื่อว่าปะด่อง) เป็นสาขาในกลุ่มภาษากะเหรี่ยง กลุ่มภาษานี้กับภาษาไป๋และกลุ่มภาษาจีนเรียงลำดับคำเป็นประธาน–กริยา–กรรม ซึ่งต่างจากตระกูลภาษาจีน-ทิเบตที่เรียงลำดับคำเป็นประธาน–กรรม–กริยา[5] การเรียงลำดับคำของกลุ่มภาษานี้น่าจะได้รับอิทธิพลจากภาษามอญและกลุ่มภาษาไท[6]
ข้อมูลเบื้องต้น กลุ่มภาษากะเหรี่ยง, กลุ่มเชื้อชาติ: ...
กลุ่มภาษากะเหรี่ยง | |
---|---|
กลุ่มเชื้อชาติ: | ชาวกะเหรี่ยง |
ภูมิภาค: | ภาคตะวันออกเฉียงใต้ของพม่าและภาคตะวันตกของไทย |
การจําแนก ทางภาษาศาสตร์: | จีน-ทิเบต
|
ภาษาดั้งเดิม: | กะเหรี่ยงดั้งเดิม |
กลุ่มย่อย: | |
ISO 639-2 / 5: | kar |
กลอตโตลอก: | kare1337[1] |
ปิด