หา

ดูเพิ่ม: หำ, ห่า, ห้า, และ ห้ำ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		หา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hǎa
	ราชบัณฑิตยสภา	ha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/haː˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *kraᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩉᩣ (หา), ลาว ຫາ (หา), ไทลื้อ ᦠᦱ (หา), ไทดำ ꪬꪱ (หา), ไทใหญ่ ႁႃ (หา), ไทใต้คง ᥑᥣᥴ (ฃ๋า), อาหม 𑜁𑜡 (ขา) หรือ 𑜁𑜞𑜠 (ขฺระ), จ้วง ra, แสก หร่า, ภาษาจ้วงใต้ ha

คำกริยา

หา (คำอาการนาม การหา)

1. มุ่งพบ, พบ

   ไปหาหมอ

   เพื่อนมาหา

2. เยี่ยม, เยี่ยมเยียน

   เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย

3. ฟ้อง, กล่าวโทษ

   เขาหาว่า…

4. พึ่ง

   ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร

5. บางทีก็ใช้ควบกับคำอื่น มีความหมายว่า ขวนขวายเพื่อให้ได้มาโดยวิธีต่าง ๆ

   ค้นหา

   สืบหา

   เที่ยวหา

   ตามหา

   เสาะหา

   แสวงหา

คำแปลภาษาอื่น

มุ่งพบ

คำเมือง: ᨪᩰᩬᩡ (nod) (โซอะ) ไทดำ: ꪎ꪿ꪱꪫ (blt) (ส่าว) ไทใหญ่: ႁႃ (shn) (หา) ลาว: ຊອກຫາ (ซอกหา) อังกฤษ: seek (en) (ซีค)

คำบุพบท

หา

1. (ล้าสมัย) ที่

   เขาอยู่หาไหน ๆ ก็ไม่รู้ จะไปตามตัวเขาได้อย่างไร

2. สู่

   เด็กว่ายน้ำเข้าหาฝั่ง

รากศัพท์ 2

คำอนุภาค

หา

1. เสียงซักหรือเตือนให้ตอบ

   ว่ากระไรหา