รากศัพท์
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰmaːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨾᩣ (หมา), ภาษาลาว ໝາ (หมา), ภาษาไทลื้อ ᦖᦱ (หฺมา), ภาษาไทดำ ꪢꪱ (หฺมา), ภาษาไทใหญ่ မႃ (มา), ภาษาไทใต้คง ᥛᥣᥴ (ม๋า), ภาษาอ่ายตน မႃ (มา), ภาษาอาหม 𑜉𑜠 (มะ), ภาษาจ้วง ma, ภาษาแสก หม่า; เทียบภาษาเบดั้งเดิม *maːᴬ¹, ภาษาไหลดั้งเดิม *hmaː (“หมา; หมาล่าเนื้อ”)
คำนาม
หมา (คำลักษณนาม ตัว)
- (บางครั้ง หยาบคาย) สัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนมหลายชนิดหลายสกุลในวงศ์ Canidae ออกลูกเป็นตัว
คำแปลภาษาอื่น
สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในวงศ์ Canidae
- กรีก: σκύλος (el) ช. (skýlos), σκυλί (el) ก. (skylí)
- เกาหลี: 개 (ko) (gae), 견 (ko) (gyeon), 구 (ko) (gu)
- เขมร: ឆ្កែ (km) (ฉฺแก)
- คาซัค: ит (kk) (it)
- คำเมือง: ᩉ᩠ᨾᩣ (nod) (หมา)
- คีร์กีซ: ит (ky) (it)
- จีน:
- กวางตุ้ง: 狗/狗 (gau2), 犬/犬 (hyun1)
- จีนกลาง: 狗/狗 (zh) (gǒu), 犬/犬 (zh) (quǎn)
- เซอร์โบ-โครเอเชีย: пас (sh) ช., pas (sh) ช.
- ญี่ปุ่น: 犬 (ja), 狗 (ja) (いぬ, inu)
- ดัตช์: hond (nl) ช. (ฮนด์)
- เดนมาร์ก: hund (da) ก.
- ตากาล็อก: aso (tl)
- ตุรกี: it (tr)
- ตูวา: ыт (ıt)
- เติร์กเมน: it
- ทิเบต: ཁྱི (ขฺยิ)
- ไทใหญ่: မႃ (shn) (มา)
- นอร์เวย์:
- นือนอสก์: hund (nn) ช.
- บุ๊กมอล: hund (no) ช.
- เปอร์เซีย: سگ (fa) (sag)
- โปแลนด์: pies (pl) ช., suka (pl) ญ.
- ฝรั่งเศส: chien (fr) ช.
- พม่า: ခွေး (my) (ขฺเว:)
- ฟินแลนด์: koira (fi)
- เยอรมัน: Hund (de) ช., Hündin (de) ญ.
- รัสเซีย: соба́ка (ru) ญ. (โซบากา), пёс (ru) ช. (ปโยซ)
- โรมาเนีย: câine (ro) ช.
- ละติน: canis (la) ช. หรือ ญ.
- ลาว: ໝາ (lo) (หมา)
- เลอเวือะตะวันตก: เซาะ
- เวียดนาม: chó (vi)
- สกอต: dug
- สเปน: perro (es) ช. (เปร์โร)
- สวาฮีลี: mbwa (sw) กลุ่ม 9/10
- สวีเดน: hund (sv) ก., hynda (sv) ญ. หรือ ก.
- สันสกฤต: श्वन् (sa) ช. (ศฺวนฺ)
- อังกฤษ: dog (en)
- อาหรับ: كَلْب (ar) ช. (kalb)
- อินโดนีเซีย: anjing (id)
- อุซเบก: it (uz)
- อุยกูร์: ئىت (ug) (อีต)
- เอสเปรันโต: hundo (eo)
- ไอซ์แลนด์: hundur (is) ช.
- ฮังการี: kutya (hu), eb (hu)
- ฮินดี: कुत्ता (hi) ช. (กุตฺตา), कुत्ती (hi) ญ. (กุตฺตี)
- ฮีบรู: כֶּלֶב (he) ช. (เกเลวฺ)
|
คำกริยาวิเศษณ์
หมา
- (ภาษาปาก) อย่างเลว, อย่าง (คนชั้น) ต่ำ